ती... धूंद

काल पासुन ज.कुं.च्या धाग्यावर ती'ची हवा फार पसरली आहे... तिकडं एक कविता टाकलीये,,,हिला पण तिकडेच टाकावी अश्या विचारात होतो,पण हिचं आमच्या मनाशी जुळलेलं चित्र पहाता,हे त्या चित्राशी जरा विसंगत होइल हे भय वाटल्यानी हिला अता इकडे सोडतोय,,,आणी असाही हिचा छंद तिच्या छंदाशी जुळणारा नाहीच... मग म्हटलं मिटर गेजची गाडी ब्रॉड गेजवर कशाला सोडा...म्हनुनच हीला या ठेसनात आनलीये...बगा जमलीये का ते जरा...

हो..येक ह्रायलच ... ही जिच्या चालीवरनं सुचली ते ह्रायलच की--- ''नसतेस घरी तु जेंव्हा''

ती आहे ऐशी धुंद,अन चाल किती स्वच्छंद,
किती नितळ तिची ही काया,नि:श्वास कसे ते मंद।

त्या वेळी ती हळुवार,केश ही मुक्त संभार,
ती ल्याली खोचुन शालू,जणु यौवना वरी वार।

कांतीचा स्पर्श असा की,अंगात फुले रोमांच,
कायाही अशी सुडौल,शालुही हिरवा कंच।

स्पर्शानी मनात माझ्या,किती उठल्या मोहक लाटा,
कोंदटल्या भाव फुलांच्या,त्या मुक्त मोकळ्या वाटा।

मज सुटका नकोच यातुन, राहु दे असा स्वच्छंद,
राहू दे नशाच सारी,का घालु तिथे मी बांध।

तुम्ही म्हणाल गेला वाया,किती जाउन बसला लांब,
परतीची आस नसे रे,आहेस तिथे तु थांब।

मग मी ही म्हणेन तुंम्हा,ती अप्सरा अशी आहे,
सहवास तिचा तो...हाय!उरलो तरी तिचाच आहे।

तरि पुन्न्हा मी येइन,टाकण्यास पुढचे पत्र,
तोवरी रंगवुनी ठेवा,त्या पुढले मानस चित्र।