प्रमोशन

अत्यंत हलकटपणा आहे हा!

मायला ह्या आनंदच्या..

टिपिकल पूर्वग्रहदूषित कथा.

अरे बाप्रे!

असलं प्रमोशन नको रे बाप्पा !!!

थोडे पचायला कठीण, पण असे घडू शकतच नाही हे मान्य करावयाच मी तयार नाही.
कथेची उत्तम मांडणी, व कथा देखील. ही कथा अजून पुढे जाऊ शकते, ती या सर्वावर कशी प्रतिसाद देते इत्यादी इत्यादी.

अगदी याच कथेवर एक नाटक १५ वर्षांपुर्वी पाहीले होते. बहुतेक क्षमा राज चे 'वर्तुळ' असावे.
त्यात फक्त बॉस हा कुणी गुज्जु होता.

सगळ्या क्राइम्समागे दोनच गोष्टी असतात असा पोलिसांचा दावा आहे, बाई आणि पैसा!
पूजा ही त्याच लायकीची आणि आनंदही तसलाच.

प्रत्य्क्षात घडण्याची शक्यता कमी.(तशी घडू शकते पण अमेरिकेला पोस्टिंग पाहिजे व कंट्रि हेडसाठी शक्यता कमी वाटते)
वैयक्तिक यश,करीयर करत असताना कुठल्या थराला जायचे हे ज्याचे त्याने ठरवायचे.
दुसर्या दिवशी सकाळी बॉबने दरवाजा उघडल्यावर समोर पोलिस दिसले की मग बॉब जेलमध्ये. होय ना?

अरे आनंदा, तुला तर माहितच आहे बाळा कि ज्या शाळेतुन मी प्रिंसिपल म्हणुन रिटायर झालो तिथेच मी गरीब मुलांना शिकवतो, शिवाय तुझ्या आईबरोबर गावातील समाजकार्य, ह्यातुन वेळ मिळत नाही रे.

अरेरे! गरीब मुलांना शिक्षण आणि गावातील समाजकार्याच्या धावपळीत, बिचारे बाबा, आनंदवर चांगले संस्कार करायचेच विसरून गेले.

याच्या उलट कथानक असलेला एक सिनेमा येऊन गेलाय मध्यंतरी. बाॅसची बायको त्याच्या हाताखालच्या कर्मचा-याला असं वागायला नकार दिल्याबद्दल अडकवते, अशी काहीशी कथा होती.

प्रमोशनचा फोन गेल्याबरोबर बायको अन मुलाची रिअ‍ॅक्शन लय भारी.

रुल ऑफ अल्केमी=द ईक्वल एक्स्चेंज

बाकी त्याचा पोरगा मोठा झाल्यावर दोघांना विकुन खाणार ह्यात शंका नाही.

कदाचित अश्या गोष्टी घडत असतील / कदाचित घडत नसतील ही !
पण माझा एक विश्वास आहे की, चारित्र्य ही आयुष्यात यशस्वी होण्यासाठी अत्यंत महत्वाची बाब आहे. त्याबरोबर अन्य गोष्टी असायलाच हव्यात, जश्या की , क्षमता , कार्यकुशलता, संघ भावनेने काम करण्याची वृत्ती, परिश्रमाची तयारी, वक्तशीरपणा, इ. इ. पण या सार्‍या बरोबर जर चारित्र्य नसेल तर मनुष्य यशस्वी होत नाही. असा माझा २७ वर्षांचा अनुभव आहे !
फार कशाला , आणखी काही मजेशीर निरिक्षणं सांगतो,
१. आई- बापाशी न पटणार्‍या माणसाचे करिअर देखील फार चांगले असत नाही ! अर्थात अपवाद असतीलच.
२.हाताखालच्या माणसांशी न पटणारे "हरि साण्डु" आयुष्यात कधीतरी सॉलीड आपटी खातात. लोकांचे शिव्या-शाप आणि आशीर्वाद करियर मध्ये लागतातच ! याला अपवाद माझ्या पाहण्यात नाही.
३. चांगला माणूसच चांगला बॉस बनू शकतो.
याठिकाणी अनेक होतकरु तरुण - तरूणी ही कथा वाचत असतील , त्यांना चुकीचा संदेश जाऊ नये असे वाटले म्हणून जरा विस्ताराने आणि ठासून लिहिले.

बाकी कथा म्हणून उत्तम आहेच !

पेठकर काका आणी संक्षीसरांचे प्रतिसाद आवडले.बाकी श्टोरी बद्दल हम्म.....

लोकांचे शिव्या-शाप आणि आशीर्वाद करियर मध्ये लागतातच

अगदी योग्य बोललात. भारतापुरतेच उदाहरण घेऊ. विजय मल्ल्या,सहारा ग्रुप हे परवापर्‍यंत हवेत उडत होते.श्रीमंती थाटमाट,मोठमोठ्या गप्पा.बोलताना जाणवणारा एक दर्प. शेवटी कोसळलेच.
याउलट तुमच्या त्या विप्रो,इन्फोसिसची माणसे. साधी राहणी,सरळ बोलणे व स्वच्छ चारित्र्य.यशाचा लेख चढताच आहे.

विटेकर साहेब
आपली तिन्ही निरीक्षणे पटली नाहीत
आई बापाला गरीब म्हणून सोडून दिलेला एक तरुण उच्च पदावर सरकारी नोकरीत यशस्वी आहे. आणी अशी बरीच उदाहरणे आजूबाजूला दिसतात. बायकोच्या सांगण्यावरून आई बापांशी फटकून वागणारे कितीतरी यशस्वी लोक आपल्या आजू बाजूला दिसतात.
हाताखालच्या माणसाना गुलामासारखे वागवणारे कित्येक यशस्वी उद्योगपती दिसतात. एका अशा वरीष्ठाशी न पटल्याने मी नोकरी सोडून दिली. त्याचे आजही उत्तम चालले आहे.
माणूस चांगला असणे आणी चांगला बॉस बनणे या पूर्णपणे वेगळ्या गोष्टी आहेत. काहीवेळा धंद्यात भरभराटी साठी दुद्धाचार्याना किंवा निकामी माणसाना निर्दयतेने तोडून टाकावे लागते. चांगला माणूस असे निर्णय घ्यायला वेळ लावतो आणी स्वतःचे नुकसान करुन घेतो.
शेवटी काय माणूस चांगला असणे आणी आयुष्यात यशस्वी होणे या दोन गोष्टींचा परस्पर संबंध नाही. आणी या तिन्ही गोष्टींची भरपूर उदाहरणे आपल्या आजूबाजूला दिसत राहतात.
जाता जाता --उच्च पदस्थ सरकारी नोकर (पन्नाशीचा) अमेरिकेत वकिलातीत वर्णी लागावी म्हणून आपली बायको दिल्लीतील आपल्या उच्च्पदस्थाकडे पाठवीत असे. शेवटी जेंव्हा परदेशी जाणार्या अधिकाऱ्यांची यादी आली तेंव्हा त्याचे नाव नव्हते म्हणून त्याने डायरेक्टर जनरल कडे तक्रार केली. DG ने हा तुमचा आपसातील राजीखुशीचा मामला आहे म्हणून हात झटकले. पुढे काय झाले ते कळले नाही.

गोष्टं पटली नाही.
इतक्याश्या प्रलोभनाला आय टी मधली अमेरिकेतील बॉस लोक बळी पडत असतील असे वाटत नाही.
राजरोस बायका/पुरुष/मुले पैसे फेकून सर्वत्र आणि भारतातही उपभोगायला मिळत असताना कुणी अमेरिकी बॉस अशी
'निळू फुले' गिरी करणार नाही.

अगदी टुकार आणि टीपिकल

आदित्य पांचोली बॉस दाखवलाय आणि जुही चावला शाहरुखची बायको.

टुकार

मिपावर मचाक विभाग सुरु करा. ते पीडन वाले ई.ई. ना खुशाल गोंधळ घालू द्या

कथा आवडली. भाषणबाजी टाळणे, कथेच्या शेवटी आनंदच्या डोळ्यात खंत उतरवून वाचकाला बाटलीत उतरवण्याचा टिपिकलपणा टाळून कथेतील पात्राशी प्रामाणिकता साधल्याने कथा अधिकच आवडली.

बाकी असे खरेच घडते का याचा संशय असणार्‍यांनी तरूण तेजपाल आठवावा.

===

अन यश आणि यशस्वीतेची परिमाणे प्रत्येकाची वेगळी असल्याने, यशस्वी कोणास म्हणावे हे स्थल-काल-व्यक्ती सापेक्ष असणारच

कथा जमलीये ! लिहित रहा. वाचकांनी ती कथा म्हणूनच वाचावी. प्रत्यक्ष जीवनात असे घडते की नाही याचा विचार करु नये. कधीकधी सत्य हे कल्पनेपेक्षा भयंकर असू शकते.

बाकी असे खरेच घडते का याचा संशय असणार्‍यांनी तरूण तेजपाल आठवावा.
पुर्वी असल्या गोष्टींवर विश्वास नव्हता. पण माझ्याच कंपनीत एक अशी केस आहे. ती केस ८ वर्षापुर्वी माझ्या दोन लेवल जुनिअर होती. आज केवळ बॉब म्हणतो म्हणून ही केस परदेशात आहे आणि माझा परफॉरमन्स (म्हणजे ऑफिसमधील कामातला) ह्या केस पेक्षा दहा पटीने उत्तम असून सुद्धा ही मुलगी आज मला एक लेवल सिनिअर आहे.

या पृथ्वीवर काहीही शक्य आहे.

लिहीत रहा. जास्त सफाईदार लिहाल हळूहळू.

पुढे रेटला जाऊ शकतो याची कल्पना आली. आता याचा सिक्वेल येऊ द्या!

पूजा जॉब करतीये, तिला कंट्री हेड व्हायचंय. सिग्रेट फुंकत आणि दोन पेग चढवून ती जेनीला फोन करते. जेनी `डन' म्हणते आणि दुसर्‍या दिवशी घरी हजर होते. तिला पुरणपोळीचं जेवण घालून पूजा तिची खणा-नारळानं ओटी भरते (सवाष्णच घरी आलीये ना!). मग गाडीतून दोघांना हॉटेलवर सोडते आणि म्हणते अजिबात संकोच करु नकोस, आमच्या संस्कृतीत अतिथी देव समजला जातो, तुम्ही यथेच्छ बागडा. आणि रुमचं दार स्वहस्ते बंद करुन शांतपणे घरी येते.
_______________________
या पृथ्वीवर काहीही शक्य आहे.

कै च्या कै गोष्ट आणि अशा कै च्या कै लिखाणाला भरपूर ट्यार्पी देऊन कै च्या कै लेखन वरती ठेवण्याची परंपरा पाळली जात असल्याचे पाहून एक मिपाकर म्हणून संतोष जाहला.

धाग्याला चांगलाच प्रमोशन मिळालय.
:-)

इथल्या स्वयंघोषित सर्वज्ञांनी कॉर्पोरेट जगातल्या भानगडी कधी ऐकल्या नाहीत काय? का स्वतःच्या मुलींवर बलात्कार करणारे बाप आणि मुलींना वेश्या बनवणारे बाप यांच्या बातम्या कधी पेपरात वाचल्या नाहीत?

तुम्ही लिहा विक्रमादित्य साहेब. आणि तुमच्या लिखाणाला शिव्याशाप देणार्‍यांचे आभार मानायला विसरू नका. त्यांच्यामुळेच तुमच्या कथेला एवढा ट्यार्पी मिळालाय! :D

तरी बरं , हा लेख पलिकडच्या संस्थळावर असता तर लेखकाकडे विदा मागुन फेफरं आणला असता ;)