२० जुलै २०११ - माझ्या मागच्या जन्मातील शेवटचा दिवस आणि कदाचित ४० दिवसांनंतर मी आयसीयूमधून बाहेर पडून पुनर्जन्म. हो, मी जे आता लिहीत आहे, तो मानला तर विज्ञान व अध्यात्म यांच्या संयोगाचा एक चमत्कारच आहे.
माझं माहेर म्हणजे " नारळाचं खाणार त्याला देव देणार " वालं. त्यामुळे सगळ्या पदार्थात नारळ असतोच. तर गणपतीसाठी अशीच नारळात आकंठ बुडालेली रेसिपी. मणगणं
साहित्य-
इंडियन पोटॅटो बर्गरम्
जगप्रसिद्ध स्नॅक डिशम् ।
बॉइल्ड मॅश्ड बटाटम्
स्मॉल गोल आकारम् ।।
बेसनस्य बॅटर लपेटम्
तेलात डीप डीप फ्रायम् ।
बर्गर बन सँडविच पावम्
मिर्ची चटणी सवे सर्व्हम् ।।
मराठी व्हेज फास्ट फूडम्
क्रिस्पी वडा अन लादीपावम् ।
स्वस्त गरीबस्य खाद्यम्
सर्वत्र हातगाडीस्य उपलब्धम् ।।
तेलात पुनर पुनर तळनम्
हायजीनस्य पर्वा न करनम् ।
वन मोअर वन मोअरम्
त्वरित चट्टामट्टा करनम् ।।
इति श्री वडा-पाव स्तोत्रम्
.
तिला भेटायला जाताना
वेगावर नियंत्रण जमतं मला
पण तिला भेटल्यावर
आवेग आवरला जात नाही
माझ्या डायरी मधली काही खास पानं...
१९ सप्टेंबर २०१३
गुरूवार
काल होती अनंत चतुर्दशी.. १० दिवस गणपती भूतलावर येऊन गेले. ती विसर्जन मिरवणूक दर वर्षी बघायला जायच हे बहूतेक ठरूनच गेलेल असत. सकाळी लवकरात लवकर जाऊन शगुन किंवा कुंटे चौकात जाऊन वाट पहात ऊभ रहायच. पण या वेळेला माझा काही वेगळा प्लँन ठरलेला. पण मध्ये असा काही झालं त्यामुळे तो प्लँन फिसकटला
नमस्कार मंडळी,
या चतुर्थीपासून उभ्या महाराष्ट्रात वातावरण कसे गणेशमय झालाय ना, आता कालपासून त्यात भर पडलीय गौरींची. पण तुम्ही एक गोष्ट अनुभवलीत का? आपला लाडका बाप्पा महाराष्ट्रभर घरोघरी येत नसला तरी त्याचे लाड आणि साजशृंगार मगाराष्ट्राभर जवळ जवळ जवळ जवळ सारखेच केले जातात. पण माहेरवाशीण बनून येणारी गौरीचं तसं नाहीये, ती घरोघरी येते आणि तिचं कोडकौतुक मात्र वेगवेगळ्या पद्धतीने केलं जातं. तिचं स्वरूपही वेगवेगळं असतं. म्हणून म्हटलं चला तुम्हाला आमच्या साध्या भोळ्या गौराईची ओळख करून द्यावी.
ऐरोळ्या:
साहित्यः
बेसन एक वाटी
कणीक अर्धी वाटी
तांदूळ अर्धी वाटी
अर्ध्या नारळाचं दूध
साखर एक वाटी
साजूक तूप मोहन आणि तळणीसाठी
वेलदोडे पूड
सजावटीला बदाम पिस्त्याचे काप
चिमूटभर मीठ (ऐच्छिक)
.
.
.
कृती:
पडवळाच्या बिया आणि शिराळ्याच्या सालींची चटणी : प्रकार १
पडवळाची भाजी केली तेव्हा पडवळच्या बिया व गर काढून फ्रीज मध्ये ठेवला. दोन दिवसांनी चटणी केली.
शिराळ्याची आमटी करणार होते. त्यासाठी शिराळ्याची साले (दोडका) किसणीवर किसून घेतली व ती साले वेगळी ठेवून दिली.
आधी कढई मध्ये पांढरे बिन पॉलिशचे तीळ पाव वाटी किंवा एक मोठा चमचा भाजून घेतले. ते वेगळे काढून ठेवले.
महागुरू सचीन 'पीळ'गावकर हे एक महान व्यक्तिमत्व आहे. आता, त्यांचे कर्तृत्वच इतके महान की स्वतःविषयीचे गौरवोदगार त्यांनी काढले नाहीत तर बोलणंच बंद करावे लागायचे त्यांना. काही नतद्रष्ट मात्र टिंगल करतात त्यांची, पण म्हाग्रु त्या सर्वांना पिळून(सॉरी, पुरून) उरलेत. महाराष्ट्राचा अल पचिनो असे त्यांना म्हणतात खरे पण जॉनी डेप ला अमेरिकेचा सचिन पीळगावकर म्हणतात हे कुणी नाही सांगत.(ये बीक गयी है मिडिया, दुसरं काय?) विग घालून का होईना, पण तारूण्य काय टिकवलंय म्हाग्रुंनी!
