माझी ज्यूरी ड्युटी ८

भाग ७

अनेक तपशिलांनी भरलेल्या वैद्यकीय अधिकार्यांच्या लांबलचक साक्षी झाल्यावर काही किरकोळ साक्षी झाल्या. त्यात त्या ट्रकशी संबन्धित काही माहिती मिळाली. तो किती उंच आहे, आत सीट किती आहेत, कितपत जागा आहे. उंच मनुष्य, बुटका मनुष्य कितपत सहजपणे वावरू शकतो हे एका वाहन तज्ञाने सांगितले. फार काही नवे कळले नाही.

आता दुसरी महत्त्वाची साक्ष म्हणजे त्या आरोपीची. त्याची सर्वांनाच मोठी उत्सुकता होती. आरोपी साक्षीदाराच्या पिंजर्यात आला. तो व्यवस्थित इंग्रजी बोलत होता. ३० वर्षापूर्वी तो आर्जेन्टिना देशातून अमेरिकेत आला होता. बांधकाम व्यवसायात सुरवात करून तो आता एका कंपनीच्या मालकांपैकी एक बनला होता. आर्थिक दृष्ट्या सुखवस्तू असावा. घर, बायको, दोन मुले असे सगळे होते. त्याने असे सांगितले की त्याची त्या पीडित स्त्रीशी ओझरती ओळख होती. त्याच्या कंपनीच्या कर्मचार्यांच्या माध्यमातून ते एकदा त्या बारमध्ये भेटले होते. त्या दिवशी तो (आरोपी) एका सहकार्याबरोबर त्या बारमध्ये आला. शुक्रवार रात्र होती. त्यामुळे दुसर्या दिवशी कामावर जायचे नव्हते त्यामुळे सगळे खुशीत होते. भरपूर बियर प्यायले. नंतर तो सहकारी काही तरी काम निघाल्यामुळे निघून गेला. हा एकटाच उरला. त्या बारमध्ये एक ज्युक बॉक्स होता. त्यात नाणी घालून आपल्या आवडीची गाणी लावता येतात. बियर जास्त झाली असावी किंवा अन्य काही कारणाने असावे. त्याने त्यात नाणी घालून आपल्या आवडीची अर्जेनिटिनियन गाणी लावायचा सपाटा चालू केला. तिथे काही मेक्सिकन लोक होते. त्याना मेक्सिकन गाणी ऐकायची होती. पण ह्याने दाद दिली नाही. त्यांनी मग ह्याला शिविगाळ केली. ह्यानेही उलटी शिवीगाळ केली. बार बंद व्हायची वेळ झाली तेव्हा तो बाहेर पडू लागला तेव्हा त्या मेक्सिकन लोकांच्या गटाने ह्याला हटकले. पुन्हा बोलाचाली झाली. पण आता थोडी मारामारी सुरु होऊ लागली. आपण एकटेच आहोत हे पाहून आरोपीने आरडाओरडा करत पळ काढायचा प्रयत्न केला. ते ऐकून बारचे कर्मचारी बाहेर आले. त्यांनी परिस्थिती नियंत्रणात आणली. आरोपी संधीचा फायदा घेऊन आपल्या ट्रकमधे आला. त्यावेळी ती पीडिता त्याला भेटली. थोडीशी ओळख होतीच. मग तिने गप्पा मारायला सुरवात केली. आरोपीचे असे म्हणणे पडले की तो एक श्रीमंत माणूस आहे असा समज झाल्याने ती त्याच्याशी लगट करू पाहत होती. यथावकाश तिने "तो" विषय काढला. आरोपी त्याला तयार झाला. "पण मी जरा महाग आहे, तुला २०० डॉलर्स पडतील". मारामारीचे संकट टळल्यामुळे, बियरचा अंमल असल्यामुळे आणि एक आकर्षक स्त्री तयार असल्यामुळे तो लगेच तयार झाला. महिलेने आपले वाहन घेऊन आरोपीच्या ट्रकच्या मागे जायचे असे ठरले. पुरेशी रोख रक्कम नसल्यामुळे ते त्या ए टी एम ला गेले. तिथे त्याने पैसे काढले. त्याने चष्मा आणला नव्हता त्यामुळे पैसे काढायला जरा वेळ लागल. तेवढ्यात ती कारमधून उतरून त्याच्या जवळ आली. थोडी चेष्टामस्करी झाली. "भरपूर पैसे काढ! आपण खूप मजा करू", असे ती म्हणाली.
मग ते त्याच्या ऑफिसपाशी आले. त्याचा नेहमीचा किल्लीचा जुडगा त्याच्याकडे नव्हता. तो नेमकी डुप्लिकेट किल्ली घेऊन ट्रक चालवत होता. म्हणून त्यांनी आपला कार्यक्रम ट्रकमधेच करायचे ठरवले. त्याप्रमाणे ती ट्रकमधे आली. कपडे काढले. प्रकरण रंगात आलेले असताना आरोपीला एका वाहनाच्या दिव्याचा झोत दिसला. पोलिस असला तर पंचाईत होईल, आपण एका वेश्येबरोबर पकडले गेलो तर काय होईल ह्या विचाराने तो घाबरूनच होता. त्या झोतामुळे दचकून "पोलीस" असे ओरडून तो खाली लपू लागला तेव्हा नेमकी ती "कुठे" असे म्हणत डोके वर करू लागली तेव्हा त्याचे डोके तिच्या नाकावर आपटून तिला दुखापत झाली. कुणाला दिसू नये म्हणून आरोपीने ट्रकमधील दिवेही बंदच ठेवले होते. त्यामुळेही हा अपघात झाला असावा. मग आरोपीने आपला ट्रकमध्ये असणारा एक टी शर्ट तिला दिला. तिने त्याला नाक पुसले.आता हा कार्यक्रम थांबवावा लागणार असे त्याला वाटले पण तिने नाक पुसून झाल्यावर पुन्हा सुरवात केली. कधीतरी आरोपीने शृंगारातील काही आणखी नवे प्रकार मागितले. तिने त्याला तयारी दाखवली पण त्याकरता जास्त पैसे मागितले. आरोपी तयार झाला. पण तो प्रकार काही त्यांना जमला नाही. सगळे झाल्यावर पैसे द्यायची वेळ झाली. आरोपी म्हणाला आपण एका फास्ट फूडच्या दुकानात जाऊन खाऊ पिऊ मग मी बेंकेत जाऊन तुझे पैसे देईन. मग त्याच्या ट्रकमधे बसून दोघे निघाले. फ़ास्ट फूड व ती बेंक जवळ येताच आरोपीने आपले रंग दाखवायला सुरवात केली. जास्तीच्या पैशांच्या बदल्यात ठरलेला प्रकार पूर्ण न झाल्यामुळे त्याचे पैसे मिळणार नाहीत. एवढेच काय, आधी ठरलेले पैसेही द्यायला आरोपीने नकार दिला. त्याने चक्क यू टर्न घेतला. ती महिला चिडली. तिने पैसे हवेच असा आग्रह केला. आरोपीने धुडकावले. मग तिने आरडाओरडा, किंचाळणे, शिवीगाळ सुरु केली. ती त्याच्या अंगावर धावून आली. तो ट्रक चालवता चालवता प्रतिकार करू लागला. तिने त्याच्यावर पुन्हा पुन्हा हल्ला केला. आरोपी ट्रकवरचा ताबा सुटेल म्हणून घाबरला. त्यानेही प्रतिकार केला. अंधार, नवा ट्रक, चष्मा नाही हे सगळे असताना असला हल्ला झाल्यामुळे आरोपी चांगलाच घाबरला. एका हाताने स्टियरिंग व्हील पकडून दुसर्या हाताने तिला थांबवत होता. अनेक हल्ल्यामध्ये कधीतरी तिने स्टियरिंग पकडायचा प्रयत्न केला तेव्हा त्याने तिची मान पकडली. आणि त्या झटापटीत तिचा गळा दाबला गेला. तिचा प्रतिकार काही काळ ढिला पडला. हे सगळे १-२ मिनिटात घडले. लवकरच ते पुन्हा त्याच्या ऑफिसजवळ आले. आरोपीने खाली उतरून दुसर्या बाजूचे दार उघडले. रागाने त्या बाईचे केस पकडून तिला बाहेर ओढून काढले. ट्रकच्या उंचीमुळे ती बाई तेव्हा ट्रकमधून खाली पडली. तिला गुढग्याला खरचटले. एव्हाना पैसे मिळणार नाहीत हे तिला कळून चुकले होते. ती चुपचाप आपल्या कारमध्ये आली. आरोपीने आपला ट्रक काढला मागोमाग ही बाई. आणि दोघे आपापल्या मार्गाने गेले. वाटेत त्या बाईने ९११ नंबर लावला आणि पोलिसांकडे बलात्काराची तक्रार केली. काही तासात पोलिस आरोपीच्या घरी पोचले आणि त्याला अटक केली.

१००% विश्वासार्ह नसला तरी आरोपीचा जबाब बराच तर्कसंगत होता. जे काही वैद्यकीय पुरावे होते, व्हिडियो होता त्याच्याशी सुसंगत होता. गुन्ह्याच्या वेळेस घडलेले सर्व बोलणे हे स्पॅनिशमधे होते. पण आरोपीने त्याचे वर्णन करताना इंग्रजीत सांगितले होते.

ह्या माणसाने त्या महिलेचे ठरलेले पैसे बुडवून खरे तर फसवणुकीचा गुन्हाच केला होता. पण त्याच्यावरील आरोपात फसवणुकीचा आरोपच नव्हता त्यामुळे त्याची शिक्षा मिळण्याचा प्रश्नच नव्हता. कारण त्या महिलेने पैशाच्या व्यवहाराबाबत काहीच सांगितले नव्हते.

सरकारी वकिलाने उलटतपासणीत काही मुद्दे उपस्थित केले. "ट्रकमधील मारामारी टाळता आली नसती का? ट्रक थांबवून तिला खाली का नाही उतरवलेस?", "जर ती इतका सर्वशक्तीने हल्ला करत होती तर तिच्या जखमा आणि तुझ्या ह्यात इतकी तफावत का?" आरोपीवर निदान मारहाणीचा (assault) आरोप तरी सिद्ध व्हावा अशी तिची धडपड होती. आरोपीने त्याच्या परीने उत्तरे दिली. तो जास्त उंच ताकदवान होता त्यामुळे तो हल्ला परतवू शकला. ट्रक थांबवायचे त्याला सुचले नाही कारण गोष्टी वेगात घडल्या. सरकारी वकिलाने ह्याचीही नोंद घेतली की आरोपीने महिलेला एक पैसाही दिलेला नाही. तेव्हा हे वेश्या व्यवसाय प्रकरण कितपत खरे मानायचे?
पण आरोपीने आधीचीच कहाणी सांगितली की मारामारी, भांडण झाल्यामुळे त्याने पैसे द्यायचे नाहीत असे ठरवले होते.

ह्यानंतर एक म्हटला तर लहानसा पुरावा सादर केला गेला. आरोपीने आपल्या बायकोला तुरुंगातून फोन केला होता. तुरुंगातून केलेले फोन tap होतात. त्यातील एक संभाषण असे होते की "बाकी आरोपातून मी नक्की सुटेन पण मी नको इतक्या जोरात तिला बाहेर काढले (आय टुक हर आउट) त्याबद्दल मला बहुतेक शिक्षा होणार." दोन्ही वकिलांनी हा पुरावा मान्य केला त्यामुळे हा पुरावा स्टिप्युलेशन ह्या प्रकारचा होता. पण हे मूळचे स्पॅनिश संभाषण आणि त्याचा इंग्रजी अनुवाद हे थोडे संदिग्ध होते. ज्युरर लोकांच्या चर्चेविषयी लिहिताना तो तपशील येईलच. पण हा पुरावाही इथे सादर झाला.

ह्यानंतर बारमध्ये काम करणारी एक महिला जी पीडितेची मैत्रीण होती ती, आणि आरोपीच्या कंपनीत काम करणारे काही नोकर ह्यांच्या साक्षी झाल्या. पण त्यांनी विशेष नवे काही सांगितले नाही. उलटतपासणीही तशी सपकच होती.

यथावकाश सगळे पुरावे व जबान्या संपल्या. आता न्यायाधीश निर्णय कसा करायचा ह्याची मार्गदर्शक तत्वे समजावणार आणि मग ज्यूरर मंडळी आपला निर्णय घेण्याकरता चर्चेस बसणार असे कळले. एक वैचारिक दडपण (मला तरी) आले की एका व्यक्तीचे भविष्य आपल्या हातात आहे. जर चुकीचा निर्णय घेतला तर ती व्यक्ती आयुष्यातून उठू शकते. बलात्कार प्रकरणी असे वाटते तर खून वगैरे प्रकारात ज्यूरीवर कितीतरी दडपण येत असेल असा एक विचार मनात आला.
पुढच्या भागात निर्णय घेण्याची प्रक्रिया येईल.