सहप्रवासी

लहान मुले निष्पाप असतात....... :)

चांगलाच कात्रज केला की..!!

बाबांना की नै मम्मा आवडत नाही. बाबांनी आणखीन सुंदर नविन मम्मा आणलीये.

को-पॅसेंजर म्हणायची!!!
:)

खास शैलीतला खास लेख.

त्या निष्पाप मुलाचं वाईट वाटलं. तरी त्याच्या मम्मीला बाबांचं एवढं काय कौतुक कळलं नाही.

अनेक शक्यतांचा विचार करायला भाग पाडणारा अनुभव!बरंच उलगडून सांगणारा आणि काहीसा कोड्यात टाकणारा!

>>ताईंचा चेहेरा अगदी निर्विकार होता.
रोचक निरिक्षण! बर्‍याच शक्यता वाचकांवर सोडल्यात.. मज्जा! :)

लहान मुलांना अनेक गोष्टी स्कँड्युलस वाटत नाहीत. मोठ्यांना स्कँडलाईज झालेलं बघून पोरं शिकतात.

या ताईंना अर्जुनाचं (पोरगा अभिमन्यू असेल तर त्याचे वडील अर्जुन) एवढं कौतुक का असावं हे समजलं नाही. सामान्यतः अशा परिस्थितीत अर्जुनाचा राग-राग सुरू झालेला दिसतो.

अरे ऑफिसला. तुझे बाबा जातात ना तसा.

बाबाच का ऑफिसला जातात, आई का नाही जात? -- हा प्रश्न तुम्हाला आहे मास्तर. खासगीत उत्तर दिलंत तरी चालेल.

टिपिकल गुर्जी लेख.
थोडक्यात आणि महत्वाचे.

महत्वाचे अवांतर :- संपादित.

अश्या वेळी त्या नायिकेला कसे react व्हावे हेच कळले नसेल, एक सुन्न आवाज भिनला असणार तेव्हा तिच्या मनात.

वर नमूद केलेल्या कारणांमुळेच विसंगत वाटलं.

लहान मुलांचे हाल होतात राव. असो, सर अधून मधून येत चला.

-दिलीप बिरुटे

मायला, या ताई (अभिमन्युच्या) कोण? हा प्रश्न आता सुटायलाच हवा.

ते आबा नाहीत. त्यांना को पॅसेंजर म्हणायचे..ताई.
"को पॅसेंजर मंजे काय"
one who travels with us is a co passenger.. ताई

ताई खरंच हुशार आहेत. एक अंतर राखून ठेवले.

ताईंचा चेहेरा अगदी निर्विकार होता.

काय चुकले?

पहिला नमस्कार गुर्जींना. भिडलं लिहिलं अन आम्हालाही पोहोचलं.
प्रसंग छोटासाच पण इतक्या लहाण मुलाच्या तोंडुन ऐकताना आपल्या भावभावना डचमळतात. नव्याने चालायला बोलायला शिकताना समोर येणारे शब्द तसेच्या तसे उच्चारत बाळ बोलुन गेल. त्यात भावनांची फोडणी घालायला त्याला अजुन जमणार नाही , ते त्याच वयही नाही.
जे काही शिकवणं आहे या प्रसंगाच्या आधीच, ते बरच काही सांगुन जात 'त्या' बाईंबद्दल. सरळ साधी फॅक्टस सांगण चाललय. इवॅपोरेट म्हणजे पाण्याला पंख फुटतात अन त्याचे ढग होतात अस मी सांगितल असत. तेव्हढा आयुष्यात रस आहे, लहानग्याच कल्पना विश्व ही गोष्ट स्विकरुन गेलं असत.
तसच 'आबा' को-पॅसेंजर असणं हे ही ती तेव्हढ्याच अलिप्ततेने सांगते आहे. आपले आजोबा ना? अस वगैरे पाल्हाळ नाही आहे. म्हणजे अगदी शेवटी बसणारा धक्का हळु हळु का असेना पण पहिल्या वाक्यापासुनच बसतो आहे.
गुर्जी __/\__

विनायकराव लिखाण आणि निरीक्षण तेंडुलकरांची आठवण करून देतंय ,सार्वजनिक वाहनाने प्रवास डुलक्या घेत चालूच ठेवा नंतर लिहित राहा . पूर्वी राजांच्या बऱ्याच राण्या असायच्याच पण एक मी तरी राहीन नाहीतर ही असं कधिच झालं नाही .प्रत्येकीला छोटे मोठे महाल वाडे हेतेच . साधा सायकलवरून पाव विकणाऱ्याच्या चार बायका असतात . नवीन केली की तिच्या हाताला मेंदी आणि पहिलीच्या हातात विम पाउडर असे सर्वच पुरुष करत नाहित . एका प्रसिध्द आणि मान्यवर मराठी निर्मात्याने तीन केल्या पण कधिच चर्चेत प्रकरणं आली नाहित .'दिल' और 'दौलत' आहे तर 'दर्द' गायब . अभिमन्युही लहान वयातच 'समजदार' वाटतोय .ताईंचा चेहरा नाही पाहिला तरी वाईट वाटायला नको ,संवादातला दृष्टिकोन महत्वाचा वाटतो .

मास्तर........

केवढा प्रवास केलात मास्तर, सहप्रवासी दमले ना :-)

केमीकल फॅक्टरी आहे असे सांग आबांना.. ताईंचे प्रॉम्प्टींग.
पन्नास वर्कर कामाला असतात म्हणावे.. कौतुक ओसंडुन जात होते.

कदाचित ताई त्या कारखान्यात बरोबरीच्या भागिदार असाव्यात. घटस्फोट झाला म्हणून भागिदारी निकालात निघत नाही. भागिदारी निकालात न काढण्याचा निर्णय झाला असावा.

कौतुक ओसंडून जात होते ते कारखान्याच्या यशामुळे असेल. नवर्‍याबद्दल असेलच असे नाही.

तसेच,

जर एक व्यक्ती म्हणून नवर्‍याबद्दल कौतुक असेल तर, आपापसातल्या मतभेदांमुळे, लहानग्याच्या मनांत वडिल ह्या नात्याबद्दल कटूता निर्माण होऊ नये, त्याच्या भावनिक प्रगती आड ती कटूता येऊ नये असा विचार असेल. वडिलांच्या, व्यवसायातील, संघर्षाबद्दल सतत बोलून आणि त्यांच्या यशाबद्दल नेहमी कौतुकोद्गार काढून मुलाच्या मनात एक यशस्वी उद्योजक बनण्याची बीजे रोवण्याचाही संस्कार असू शकतो.

पावणे दोन वर्षाच्या मुलाने विज्ञान शिकणे, मिठ कसे तयार होते हे शिकणे......
परिस्थीती गंभिर होत चाललीय हे माहित आहे परंतू एवढी गंभिर?
आनंद आहे आणि दु:ख आहे.....

अवांतरः रेडी टू वर्क मुलेच जन्माला घातली तर? :)

छोटेखानी प्रसंग आवडला.
काही मंडळी उगाच किस काढत बसतात राव.
ती को-प्रवासी, प्रसंगाचा नायक आणि मास्तर निवांत घरी जाऊन झोपले असतील एव्हाना आणि आपली मंडळी इथे रवंथ करीत बसली आहेत. =))

वय पावणे दोन वर्षे (१८ महिने) ? इथल्या कुणी लहान मुले बघीतली नाहीयेत का?

ह्या वयात मुलांना सर्वसाधारणपणे १२ शब्द येतात. पूर्ण वाक्ये म्हणता येत नाहीत. एखाद दोन शब्द जोडून जसे की 'खाऊ दे' वगैरे प्राथमिक वाक्ये म्हणता येतात. वरील कथेतला मुलगा खरंच पावणेदोन वर्षाचा असेल तर सदर कथा ही १००% काल्पनिक आहे.

बाजुच्या सीटवरील ताई मांडीवरच्या छोट्या अभिमन्यु ला सायन्स शिकवत होत्या.

लेखकाच्या वरील वाक्यावरही विचार व्हावा.

अभिमन्यूने चक्रव्यूवाची रचना गर्भात असताना ऐकली (आणि आत्मसात) केली असे पुराणात म्हंटले आहे.
त्यामुळे, आपला कथानायक वयाने लहान आहे, ह्याची जाण लेखकास आहे. आणि आईचे प्रयत्न, एवढ्यालहान वयातच, त्याला ज्ञानांमृत पाजण्याचे आहेत असे निरिक्षणही लेखकाने, अभिमन्यू नांव योजून, नोंदविले आहे.

हल्लीच्या काळातही गर्भातील बालकाला संगीत ऐकविण्याचे वगैरे प्रयोग झाले आहेत.

एकंदरीत लेखन गंडलेले दिसतेय

वरील लेखात दिलेली वाक्ये बोलताना कुणाला दिसला असल्यास मी माझे प्रतिसाद बिनशर्त मागे घेईन

संपूर्ण सहमत. पुन्हा बायलिंग्विअल संभाषण कौशल्य आणि समज त्या वयाला अशक्य आहे. सगळ्यात भक्कम पुरावा म्हणजे

When sun beats down, the water gets evaporated and we get salt...बाजुच्या सीटवरील ताई मांडीवरच्या छोट्या अभिमन्यु ला सायन्स शिकवत होत्या

असा अभ्यासक्रम पावणे दोन वर्षाच्या मुलाला असणं शक्य नाही.

ताईंनी मुलाचे अर्धे तिकीट वाचवण्याकरिता (आठवा - ३ ते १२ वर्षांमधील मुलास अर्धा आकार पडेल) मुद्दाम वय कमी सांगितले असेल.

येस. बाई फ्रॉड असणार.

छोटू लगेच सुतासारखा सरळ.
पण फक्त पाचच मिनिटे.
"अ‍ॅडमिनना अधिकार नाहीत"
"त्यांना अ‍ॅडमिन नाही सल्लागार म्हणायचे इति ताई
सल्लागार म्हणजे ?
जे सल्ला देवुन मालकाला गार करतात ते ?
मालक म्हणजे ?
जे संस्थळ चालवतात ते ?
मी एक दिर्घ श्वास घेतला आनी मनातल्या मनात स्वतःला समजावले ' खरचं एकही प्रतिक्रिया द्यायची नाही'
अ‍ॅडमिन तुम्ही कुठे जाताय ?
मराठी संस्थळावर.
कशाला ?
अरे तुझे बाबा जसे आंतर्जालावर जातात ना तसे !
"माझे बाबा कि नै आंतर्जालावर जात नाहीत. आंतर्जालच त्यांच्याकडे येते"
हो का. कुठले आहे तुमचे आंतर्जाल.
"मिपा".
मराठी अतरंगी आणी मराठी अतिव्यक्तींची फॅक्टरी आहे असे सांग अ‍ॅडमिनना.. ताईंचे प्रॉम्प्टींग.
चारशे-पाचशे सदस्य कायम पडिक असतात म्हणावे.. कौतुक ओसंडुन जात होते.
अरे वा. मग तु कुठे मुंबईला कट्ट्यासाठी का?
छोटू क्षणभर थांबला.
"बाबांना की नै कट्टा/संपादक आवडत नाही. बाबांनी आणखीन सुंदर नविन संस्थळ उघडायचे ठरवलेय संपादकांशिवाय/मम्माशिवाय. मला खरडी पाठवतात आणि मम्माला व्यनी. बाबा मिपावर, मी आणि मम्मा ****".
ताईंचा चेहेरा अगदी निर्विकार होता.

मस्त...

कथानायकाचा प्रवास चार वर्षांपूर्वीच संपला. मात्र एका प्रतिसादकर्त्याचा "वैशिष्ठ्यपुर्ण सहप्रवास" अजूनही चालूच आहे.

माझा हा प्रतिसाद ज्यांना कळला असेल त्यांनी पटकन लाईक करा पाहू. बघू किती लाईक मिळतात या पोस्टला.