पावसाच्या सुरवातीला मिळणारी ही अजून एक रानभाजी. या दिवसात जांभळी नाक्यावर अशा अनेक भाज्या विकायला आलेल्या असतात. लालसर देठ आणि त्याच्या टोकाला कात्र्या कात्र्याची हिरवीगार पाने म्हणजे बाफळी. बाफळीची भाजी वातहारक असते. आमच्याकडे काम करणाया मावशी सांगतात त्याप्रमाणे याच्या बियांपासून तेल बनवतात. ते असो पण याची भाजी मात्र एकदम फर्मास लागते .
1
बाप हा ताप नसतो, पोरा
आईचा पदर पकडून चाललास
खूप खूप मोठा झालास
विसरलास लेका बापाला
आता उगा करतोयस तोरा II
घास जरी आईने दिला
तरी घासत तो बापच होता
त्या तुमच्या पोटासाठी
इतरांसमोर वाकत होता
त्याच्या वाकण्याने तुला
कणा दिला
मान मरातब मिळाला
अन तू लेका सर्व विसरला II
दुध नाही पाजले
पोटात नाही वाढवले
पण ते दिवस मोजणारा तोच होता
तुझ्या आगमनाने आनंदाश्रू गाळणाराहि तोच होता
तुला रडताना बघून
तळमळणारा पण तोच होता II
आरं त्यो जर रडला असता
विटेवरून उतरून तो आभाळ भरून वाहतो,
माझा सावळा-सुंदर माझ्या एवढ्या जवळ राहतो
...
शब्द शब्द श्यामवर्ण, अर्थरंग ल्याला,
लिहिता काही अक्षर, विठू भेटी आला
....
आषाढीची भक्ती जग खाई दूध तुपाशी
रात्रभरला माझा विठू चांदण्याला उपाशी
ही मैत्री, प्रीती, ही तर खोटी नाणी
बाजार भरविती गाऊन त्यांची गाणी
मित्रहो, या आहेत रॉय किणीकरांच्या एका कवितेतील दोन ओळी. यांनी माझ्या मनात कायमचे घर केलेले आहे. ते म्हणतात ते अगदी खरे आहे. मैत्री व प्रीती या दोन्ही प्रांतांमध्ये असंख्य खोटी नाणी कायम खुळखुळत असतात. माझ्या काही परिचितांना त्यांच्या आयुष्यात अशा खोट्या नाण्यांचे चांगलेच अनुभव आले. त्यांनी ते मला सांगितले. मला ते भावले. ते आपल्यासमोर सादर करतो.
गुगल मँप्स वर रस्ता
आम्ही लवकरच सनावद ला पोहोचलो. तेथे बेडीया चा रस्ता विचारून बेडीयाच्या दिशेने गाडी निघाली. रस्ता नविनच
दिवस ६
मी प्रेमपुरीचा विठ्ठल
माझी वेगळीच रखमाई
तुझं जमणार नाही माझयासंगं
का करते उगा तू घाई ? II
तू सुखी राहा तुझी बाई
लांबच बरी तू वाटते
उगा तंगड्या घालू नको मधी
सात जन्मात मिळायचो नाही II
माझी येगळीच तर्हा
तिऱ्हेवाईक मी येगळा
रखमा शिवराळ असली तरी
तिच्यासंगेचं मी बरा II
मला ठावं तुझे डाव
नको तिथे डोकं लाव
भोळा ढंगाने जरी मी
नको मला आजमाव II
आत आवाज मज येई
तुझया नाटकी शाळेचा
नेहेमी दुर्लक्ष करितो
धन्य माझी ती रखमाई II
ढगाच्या आतले
विजेचे वेटोळे
सुटून मोकळे
डोंगरा डसते...तिथे ती भेटते
निबिड रानात
पोपटी पानात
झुकून बघत
मोतिया थेंबात ...किणकिण हासते
भणाण वाऱ्यात
लाटेच्या गाजेत
चांदीच्या वर्खात
किनारा कोरत ... माझ्याशी बोलते
भ्रम कैवल्याचा साधला
भक्ती नामातच तू बांधला
कुणी पहिला रे तुला
दगडामध्येच अडकला
खांब सोनेरी रुपेरी
तरी उभा विटेवरी
बडवे मातले ते सारे
उगा भक्तांसी छळे ऱे
दावुनी कोरी नोट त्यांसी
उभे माउली दर्शनासी
बनवून माऊलीस दासी
बडवे राजभोग भोगती
तुझा दरबार पातला,
दुर्लभ भक्त दर्शनासी
स्वतः समजून ते राजे
शिवीगाळ गाभारा माजे
कैसी शिस्त नाही जाण
कोऱ्या नोटेस फक्त मान
तुझ्या दरबारी विठुराया
फक्त लक्षुमीची छाया
हात सोड कटेवरचे
नमस्ते मिपाकर,
समोसा हा माझा आवडता पदार्थ, कोणाला नाही आवडत? पण कधी घरी करून बघावा हा विचार मनात नाही आला, आत्तापर्यंत! कॅनडाला स्थलांतरित झाल्यानंतर इथे बऱ्याच पंजाबी मैत्रिणी झाल्या आणि भेटीगाठी सुरु झाल्या. बोलता बोलता कळले की नान, सामोसे, छोले भटोरे, पिझ्झा घरी अगदी सोप्या पद्धतीने कसे करावेत. त्याबद्दल टिप्सही मिळाल्या. मग वाट कशाला बघायची? लगेच सुरुवात केली सामोसे बनवायला. फोटोही काढले आणि लिहायलाही घेतले. संपूर्ण प्रक्रिया इथे देत आहे.
वाचकहो, तुम्हीही करून बघा आणि कसे झाले ते नक्की सांगा!
