साम दाम दंड भेद

आमच्या घामाला दाम नाही
हे रामा, आता जगण्यात राम नाही

किती हि कष्ट केले तरी
कनवटीला छदाम नाही
नियतीला पण काही ना वाटे
परिस्थितीशी साम नाही

अहोरात्र धडपडतो पण
वेदनेला बाम नाही
भरल्या गोकुळात भरकटतो
भेटत अजून श्याम नाही

गतजन्मीच्या कर्माचा दंड हा
ह्यात काही भेद नाही
जगण्याशिवाय तरी आता
या जगात दुसरे काम नाही

राजेंद्र देवी

निशाचर ह्रिदयाला, जाग या जन्माची जुडली
कित्येकदा ही जणू... निद्रेची नशा सारून गेली

अबोला थोडासा... आणि निराशेच्या सानिध्यात जगतो
दिवस बाकी ... आतल्याआत घुटमळण्यात जातो

बेधुंध होता कोणे एके काळी... आपल्याच ठोक्यांसवे
आता हरवतो... शोधतो... अनोळखी स्पंदने

उजाडता लागतो वेध तारकां परतण्याचा
चंद्राच्या प्रकाशात छंद ... सूख वेचण्याचा

विरळ होणारे छापिल नाव जपण्याची धडपड
जरा कुठे पुसटता रेघ... अवेळी धडधड

तिच स्पंदने , श्वासांची घालमेल हवीशी
ठोका चुकावा पून्हा एकदा... भेटण्यापूर्वी शेवटाशी

असंख्य स्वप्ने मनी उद्याची
पंख जरी हे इवले इवले,
ध्येय गाठण्या आतुरलेले
हृदयाचे पाऊल कोवळे..

तरूणपणाची चढता झालर
मुक्त मनाला बसे ना आवर,
स्वप्न कुठे अन मार्ग कुठे
उगाच अंगी नसती पावर..

तिशी उलटता भरते अंगण
गळ्यात पडते नसते बंधन,
सांभाळताना नाती गोती
करी स्वप्नांना दुरून वंदन..

वर्षा मागुन वर्षही सरते,
स्वप्नांची ती यादच उरते,
मुलाबाळांचे स्वप्न उद्याचे
पुन्हा नव्याने मनात भरते..