जयविजय

मस्त लिहिलं आहे पण शेवट एकदम गुंडाळला असं वाटलं.

एक नंबर! आवडलं!

छान झालय....पण लै लवकर संपलं नाटक..असं झालं

त्याच्या कलाकारीन तुम्हाला खुप काही दिलं, पण त्याच्या पोटान कधीच त्या कलेच कौतुक त्याच्या मनी नाही उतरु दिलं>
मस्त अमिना!

छान लिहिले आहे.

वर्णन मस्तच!! शेवट बरेच काही सांगून गेला. बाकी मिरजेत उगारे आर्ट्सच्या कमानीसुद्धा लै भारी असायच्या आणि असतातही.

आणखी लिहीत जा रे!

शीर्षक वाचून वाटले एखाद्या बंद पडण्याच्या मार्गावर असलेल्या चित्रपटगृहाची कथा असावी.

भावस्पर्शी चित्रण. जयविजयचे एखादे चित्र पाहायला मिळाल्यास मोदकावर तूप ओतल्यासारखे वाटेल.

पन पब्लिक भारी म्हंतय मनजे मस्तच असनारं! असु... लित र्‍हा!

आवडले...

मस्त रे अभि.. पहिलंच लेखन आवडलं. येऊदेत असे अजून अनुभव.

भौसाहेब,आवडला तुमचा लेख बरंका!

अब्या ते जयविजय पहायची खुप इच्छा आहे .
जिवंत लिहिलयस .... पण जयविजय दाखव्ना ... पहायचे आहेत
कसले असतात ते . प्लिझ .

अबू , हे पेटिंग वाटलं नाही पण खूप वेळा चित्रकाराची स्केचबुक पहाण्यात मजा असते. हे स्केच मला आवडलं बादवे तुझ्याकडे मोठ्या पन्ह्याचे प्रिंटिंग मशीन आहे काय? आमच्या येथील एका नगरसेवकाला साठ फूट बाय साठ फूट चा त्याच्या नातवाचा फ्लेक्स करायचा आहे.नातवाचा पहिलाच मासिक वाढदिवस आहे म्हणे !

चांगलंच लिहतोस कि रे. लेख वाचून ते जय विजय पाहायची तीव्र इच्छा झालीय.

विश्रांतीचा फायदा असाही होतो आहे म्हणजे तर. :)

मस्त रे, जय विजय बार्शीचे आणि सोलापुरच्या बालाजीच्या देवळातले दोन्ही आठवले. खुप छान लिहिलं आहेस.

वाचण्यात आले आहे. लय भारी जमलय रे :))

आवडलं लेखन. खेड्यांत अजूनही असे 'जयविजय' दिसतात वाड्यांच्या, देवळांच्या प्रवेशद्वारावर.

लेख आवडला.

हे

आहेत का जय विजय?

पट्टी नाही, मोजमाप नाही, स्केच नाही पण दोन्हीकडेचे जयविजय अगदी मिरर इमेज असायचे.

अगदी खरं. आजुबाजूच्या शुभविवाह लिहिलेल्या घरात बिन्धास्तपणे जाउन आम्ही लहानपणी 'फरक ओळखा' खेळायचो. आणि शेवटी कंटाळून एक या बाजूला उभा आहे आणि एक त्या बाजूला उभा आहे हा फरक सांगत असू. :)

आणि शाळेतून घरी येताना वाटेत पाट्या रंगवणार्‍या पेंटरच्या दुकानासमोर उभं राहून 'स-'र' च्या गाठी गिरवताना बघायला गंमत यायची. क्याड आणि रेडीयम आलं आणि ती मजा गेली. :(

अभ्या अनुभवलेखन जमलय रे पण लेख लै लवकर उरकला
बोल्ले तो मुन्नभाई स्टाईल
"रुम अभी शुरु नै हुवा के लगेच्च खतम हो गया ;)"

जितक्या सहज बासुंदीची वाटी पीत पीत रहातो अन लक्षात येतं की अर्र संपली वाटतं..पण मन तृप्त झालेलं असतं.. अगदी तसं वाटलं.. मस्तच.. बाकी 'जयविजय'चा फटू पायजे व्हता राव..

बार्शीला जीवलग मित्राच्या मामाच्या घरी जाईन तेव्हा नक्की बघेन.. अन तानाजी चौकसुद्धा बघेन.. ;)

मस्तं आहे लेखन. शेवट जरा झटपट आटपल्यासारखा वाटला खरा. पण, लेखनातून जो परिणाम साधायचा होता तो साधण्यात यश मिळाले आहे.

एकदम मस्त.... पुर्वी पेक्षा आताच्या काळात अंगभुत कौशल्याला खुप मागणी आहे.पुर्वी आमच्या इथे जे पेंटर काम करायला २० -३० रुपये घेत होते त्याची मुले लॅपटॉप वर काम करतात.मोठमोठी रंगवायची कंत्राटे घेतात.

अभ्या लेखनाची कला कधी शिकलास ?

हे लेखन नजरेतून सुटलं होतं. जयविजय हा शब्द आला आणि सगळं मनाला भिडलं. आज्जी हाच शब्द वापरायची, भालदार चोपदार नाही. लेखन फार आवडलं. लेखनाचा शेवट काहीबाही वाटायला लावणारा आहे.

मस्त रे अब्या साॅरी अभ्या ...छान लिहलय,
जय विजय हे विष्णु च्या दरबाराचे व्दारपाल ना? बहुतेक मंदिरां बाहेर पाहिलिय अशी चित्रे
ते चित्र जरा मुळ लेखात टाकता आलं तर बघ

छानच लिहेले आहे!
अजून येऊ दे.

अमिना,

आवडलं .. मस्तच लिहील आहेस पण लवकर संपवलंस, अजून मोठं चालले असते

लै भारी बे अभ्या!
भावस्पर्शी, मस्तच.

-(मामाच्या वाड्यावर जयविजय असलेला) सोकाजी

छानच लिहिलय. आवडलं.
अवांतरः आमच्या शाळेत वर्गाबाहेर उभे केलील्या मुलांना जयविजय म्हणायचे. :प

छान लेख. सांगलीत लहानपणी गांव भागातील जुन्या वाड्यांच्या दरवाज्यांच्या बाजूला असेच जय विजय पाहिल्याचे आठवतात.विशेष म्हणजे प्रत्येक वाड्याची ष्टाईल वेगळी वाटायची. कदाचित क्लायंट च्या रिक्वायरमेंट नुसार कस्टमाईझ केलेले असतील :)

लेखणी पण मस्त चालवतोय की रे (ब्रशचा महीमा पाहिलाच आहे आम्ही) .
छान लिहलेस, आमच्या गल्लीतील जुने वाडे आणी जोडबसवण्णा चौकातील हाटेल आठवले बघ." लस्सीचा ग्लास हातात घेतलेला दिलिपकुमार पासून चहा पिणारा अमिताभ "

एक जयविजयची जोडी पाठवून देण्यात येईल........छान आहेत हो ि च त्र ...आम्हाला पण मिळाली तर आनंदी आनंद!! फार आवडलं लेखनही ,...........

मस्त रे..लहानपण आठवले.
तुझ्याकडे कुठल्या घराच्या भिंतीवर रंगवलेले जयविजय असतील तर फटू टाक ना.

पट्टी नाही, मोजमाप नाही, स्केच नाही पण दोन्हीकडेचे जयविजय अगदी मिरर इमेज असायचे.
संगणकाने हे काम आता अगदी सोपे केले आहे.
लेख थोडक्यात पण छान आहे. जय विजय, भगवंताचे दशावतार आणि गजेन्द्रमोक्षाची कथा यांच्यात काही तरी कनेक्शन आहे. कोणी ते सांगू शकेल का?

जबरी आवडले .

लै लांबड लावली न्हाई ते बरं झालं.
रोल रिव्हर्सलचा शेवटी असा कंडका पाडल्यानं कथेचा हिसका बसला.

कथा आवडली.

आम्च्या इथेही राममंदिरात पाषाणाचे जयविजय उभे आहेत.......

अभ्या, पहिलं वाहिलं लेखन मस्त झालंय. कमी शब्दात पेंटरची आयुष्य डोळ्यासमोर उभं राहीलं.
पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा.

थोडं लिहायचं पण मस्त लिहायचं.

-दिलीप बिरुटे

|| अंबरीश वरद श्री भगवंत ||

वाचून एकदम मामाच्या वाड्यात समोर उभा आहे असे वाटत होते. (बार्शी माझे आजोळ, बार्शी मधले एकदम मोठे प्रस्थ) आता मामा हि नाही, आजोबो आणि मोठी आई हि राहिली नाही. माझी आई गेल्या वर तर बार्शी आता २/३ वर्षातून एकदा जातो. बालपणी संपूर्ण एप्रिल आणि मे बार्शीला पडीक असायचो. रात रात भर सायकल भाड्यानी घेऊन फिरवणे, त्राक्टेर, बैलगाडी तून शेतावर जाणे... गेले ते दिन गेले. :(

अभ्याभाऊ, तुमचं लेखन आवडलं.
तुमच्या लिखाणातला नायक बँकेतल्या साहेबाचा मुलगा झाला जयविजय काढणारा, आणि पेंटरचा मुलगा झाला पतसंस्थेत काम करणारा...
नशिबाचा खेळ!!!

लेखन आवडलं. पिडांकाकांनी म्हटल्याप्रमाणे कामांची झालेली 'मिरर इमेज' अदलाबदल आणि पिढ्यानपिढ्या हे बदल तटस्थपणे पाहणारे जय-विजय हे नेमक्या शब्दांत उतरले आहे.

भारी रे!

छान झालाय लेख आणि जयविजय हि
आवडले.

लेखन आवडले.

फार उत्कृष्ट लिहीलं आहेस रे. आणि गुंडाळल्यासारखं काही नाही. या लिखाणाच्या काँपॅक्टनेसमधेच सगळी ताकद आहे..

आता खफ आणि प्रतिक्रियांसोबत असेच उत्तम धागेही लिहायला लागावे ही विनंती..

आटोअपशीर आणि म्हणुनच दिर्घकाळ लक्षात लाहिल असे लेखन.
उगाच ड्वायलागबाजी टाळलीत त्ये ब्येस केलेत!

आयला...अभ्या एका रात्रीत स्टार झाला की...सगळ्या मान्यवरानी कौतुक केलय.लिखाण आवडले हे वेगळे सान्गणे न लगे.
बाकी जय्-विजय ची एक कथा ऐकण्यात आली की.. हे विष्णुचे द्वारपाल ..कधीकाळि कोण्या एक रुषीला ह्यानी विष्णुकडे जाउन दिले नाही म्हणुन त्याने ह्याना शाप दीला की तुम्हाला विष्णुचा सहवास मिळ्णार नाही...त्यानी क्षमा याचना केल्याव्र उशाप दिला कि तुम्हि तीन युगे विष्णुचे शत्रु व्हाल व सदैव त्यच्या जवळ जायचा प्रयत्न कराल..
म्हणुन ते रावण्-कुम्भकर्ण, कन्स्-शिशुपाल आणि हिरण्यकश्यपु- ? म्हणून जन्माला आले आणि विष्णुला भेटण्यासाठी निरनिराळ्या कारवाया करत राहिले...

म्हणजे हे सगळे आधीच ठरले होते...पुर्वनियोजित होते..

हे पहिलं लिखाण आहे? एकदम मातब्बर आहे. मस्तच!

मस्त लिहिलय! आवडलं!

कालौघात नाहीसे होऊ पाहणारे, मुलतानी मातीच्या पार्श्वभूमी वरचे जयविजय हुबेहुब उभे केलेत.
पेंटर चुटपूट लावून गेला.

कालौघात नाहीसे होऊ पाहणारे, मुलतानी मातीच्या पार्श्वभूमी वरचे जयविजय हुबेहुब उभे केलेत.
पेंटर चुटपूट लावून गेला.

मस्तच रे अभ्या. हाताने काढलेले स्केचेसचा धागा काढ. आम्हाला तुझ्यातला चित्रकार कळेल.