जे न देखे रवी...
(प्रार्थना!)
(मनमेघ यांची क्षमा मागून)
स्वामि भेटो वा न भेटो येऊ दे हे मागता
आतला मराठी माणूस माझ्या नित्य राहो जागता ।
लिहितो कुठल्या दिशेला हे न उमगे ज्या क्षणी
एक ही साधी कसोटी नं आठवो लिहिताक्षणी
दुःख वाचका देउनी सुख नं लाभे लेखका।।
हासता यावे मला पाहून मिपाकरांना सुखी
भावना माझी नसो सहवेदनेला पारखी
या विचारांना कृतीही येऊ दे मज जोडता ।।
बहावा
बहावा
--------------------------------------------------------------------------------------
घोस लगडले सोनसळी
मन खुलते या तरुतळी
वसंताची बहार ही
झाली टपोर मनकळी
की पांघरला
पिवळा शेला
की सोनसाज
याला केला
रूप देखणे याचे
वरती सोन झळाळी
तो करतो कसा
नजरबंदी
सोनपिवळी
गारुड धुंदी
सोनसंध्या
नाजूक, हळूवार गुलाब पाकळ्या
संथ, शांत, तरंगत
येतात जवळ, हलकेच्
माझी सुन्दर रेशमी त्वचा
नितळ, मऊशार, निरागस
दुधासारखी
छोटं का असतं सौदर्य?
का बोलावं लटीकं
फुकाफुकी?
सुन्दर क्षण नाहीत निसटत कधीच
गळून पडतात त्या आठवणी
आणि ध्यास भाबड्या स्वप्नांचे
मी बसूनच असते पाय सोडून
पाण्यात, माश्यांशी खेळत
ओंजळी ओंजळीने
(उष:काल)
हळू हळू एकेक करत
उलगडत चालले आहे...
ज्याच्याकडे पहात पहात
आम्ही आमचे मार्ग शोधायचो
तो तारा आता कितीतरी
मागे पडला आहे
आणि तो एकुलता एक चंद्रही...
ज्याची स्वप्नं दाखवत दाखवत
आईने दुधभात भरवला
धून वाजवी बासरीवाला
धून वाजवी बासरीवाला
------------------------------------------------------------------------------------------
धून वाजवी बासरीवाला
रास रंगला यमुनेच्या काठाला
पुनव प्रकाशी
सारे नाहले
दंग नर्तनी
सारे विसरले
भिडे टिपरी कोणाची कोणाला
धून वाजवी बासरीवाला
जळात लहर
अंगात बिजली
मी तू पणाची
भावना विझली
भयकाल
हळू हळू एकेक करत
हरवत चालले आहे...
ज्याच्याकडे पहात पहात
आम्ही आमचे मार्ग शोधायचो
तो ताराच आकाशातून
नाहीसा झाला आहे
आणि तो एकुलता एक चंद्रही...
ज्याची स्वप्नं बघत बघत
आम्ही निश्चिंत झोपी जायचो...
नाहीशा होणाऱ्या प्रत्येकाला मी
खिडकीतून पहात राहतो
आणि मनातल्या मनात चरकतो
उद्या मी ही असाच नाहीसा झालो तर!
बरवा विठ्ठल ,बडवा विठ्ठल...जुडवा विठ्ठल .
बातमी :पंढरपुरात आता दोन विठ्ठल, बडवे समाजाने उभारले स्वतंत्र मंदिर
https://www.loksatta.com/maharashtra-news/another-vitthal-temple-built-i...
बातमी वाचून मनात विचार आला.....
जुडवा विठ्ठल !!
तुझ्याविनाही खराच आहे
चेहरा मुखवट्यास म्हणाला तुला लावणे खोटेच होते
तुझ्यासवे मी खराच होतो, तुझ्याविनाही खराच आहे
होत नाही कपातला चहा गार आता
ना लोचनी आसवांचा तुलाभार आता
नको उगा हासण्याचा तुला भार आता
शब्दांनी शब्द पोहोचवणे सुरू केले
उरला न अर्थ त्यांना तसा फार आता
गंजला खंजीर पाठीत कधीचाच सखे
ये पुन्हा नवा करायला तसा वार आता
करणे विचार तुझा आकाश सोडले
होत नाही कपातला चहा गार आता
आकाश....
चेहरा हसराच आहे
केले जोहार जखमांनी, चेहरा हसराच आहे
आहेत आसवे नयनी, चेहरा हसराच आहे
नको वृथा यत्न नयनबाणास परत फिरवण्याचे
काढता येणार नाही, तो असा रुतलाच आहे
नको ना राहूस उभी सखे फारवेळ आरशापुढे
काच अन पारा सांगती, तो जरा तसलाच आहे
झाले नाही दु:ख आकाश देवाघरी जाण्याचे
नव्हती सोयरीक देवाशी, देह हा आपलाच आहे
- आकाश
माझे मन पाही
माझे मन पाही विठ्ठल मुर्ती
सावळां विठ्ठल उभा पंढरीसी ||१||
नाही मज वेळ जाण्या राऊळा
नच पूजा केली कधी काळां ||२||
रमलो संसारी विना विचार
भाव भक्तीचा केवळ उपचार ||३||
नमस्कार केला दोन्ही कर जोडूनी
पाषाण भेटला उराउरी दुरूनी ||४||
०९/०५/२०१९
मी मोठ्ठा की लहान?
मला कुणी मोठ्ठं समजतच नाही
मी लहानाचा मोठ्ठा जसा झालोच नाही ||धृ||
अभ्यास कर अभ्यास कर सतत सांगता
निट लक्ष दे बोलतात उठता बसता
अभ्यास तर तो होतच असतो
त्याशिवाय का मी पास होतो?
तरी बोलतात तुला काही समजतच नाही ||१||
स्वामि धागे घेऊन येतात
स्वामि धागे घेऊन (का) येतात
एकएक हट्टी जिलबी
जिद्दीने पाडून ठेवतात,
प्रत्येक जिलबीमध्ये
अनेक बिनबुडाचे मुद्दे
मनोरंजन म्हणून ठेवून जातात...
स्वामि धागे घेऊन येतात
अलंकारिक वाक्ये भिरकावून
केवळ डोकेदुखी देऊन
मिपाकरांच्या डोक्यात जातात
ट्रोलबाजी करून
मजा बघत अज्ञाताच्या अंधारात
गुडूप होतात......
प्रेम...
खरं सांगा तुम्हाला वाटतं की नाही
कुणीतरी आपल्यावर बेहद्द प्रेम करावं
तसे आयुष्यात भेटतात हजारो लोक
त्यात आपणही कुणाचं विश्व म्हणून जगावं
कुणाच्या नुसत्या कल्पनेने गुदगुल्या होतात का
कुणाच्या तरी आठवणी तुम्हालाही छळतात का
नसेल जाणवलं अगदीच तुम्हाला काहीही जरी
भरलेल्या डोळ्यातल्या भावना तरी कळतात का
प्रार्थना!
देव भेटो वा न भेटो येऊ दे हे मागता
आतला माणूस माझ्या नित्य राहो जागता ।
चाललो कुठल्या दिशेला हे न उमगे ज्या क्षणी
एक ही साधी कसोटी आठवो त्या त्या क्षणी
दुःख दुसऱ्या देउनी सुख येत नाही भोगता ।।
हासता यावे मला पाहून इतरांना सुखी
भावना माझी नसो सहवेदनेला पारखी
या विचारांना कृतीही येऊ दे मज जोडता ।।
[माणसे इंजिनिअर होऊन येतात]
प्रेरणा
माणसे इंजिनिअर होऊन येतात
एकएक हट्टी सेमिस्टरे
अटीतटीने लढवून ठेवतात,
दोन वर्षांमध्ये
एखादे ईयर डाऊन
विसावा म्हणून ठेवून जातात...
एका शहीद सैनिकाच्या पत्नीचे मनोगत
एका शहीद सैनिकाच्या पत्नीचे मनोगत
------------------------------------------------------------
तू शहीद तिकडे देशासाठी
इथे दुःख माझिया उरात
एकेक स्वप्नाची राखरांगोळी
मन आसवांच्या पुरात
स्फोटाचा एकच दणका
साऱ्याचे तुकडे तुकडे
कुठे चिरफाळले देह
कुठे विच्छिन्न मुखडे
अग्नी दिला तरीही तुला
डोळे शोधती धुरात
(धागा काढण्याची तल्लफ)
स्वामी चरणी समर्पित
...
डोक्यातील उजेड कमीकमी होऊ लागला
वाचण्यातील साधेपणा संपू लागला
तेव्हा मी धागा काढण्याचा विचार करू लागतोच....
तर्कशुद्धीला ठेंगा, वायफळांचा मळा
आशयाची पातळी इतकी खोल
इतकी खोल....
कि आतला हेतूच दिसेनासा झाला !
धागा काढल्यावर चर्चा होईलच
हे मी तरी कशाच्या आधारावर ठरवले?
सोबती
मनापासून बोलतो
मनापासून ऐका
वागावे कसे माझ्याशी
फिटतील सर्व शंका
चाललो पुढती तरी
त्यात ना अर्थ काही
नका येऊ मागुती
मी कुणी नेता नाही
तुम्ही पुढे मी मागे
चित्र असे दिसले जरी
मी नव्हे अनुयायी
गोष्ट ही आहे खरी
रहा आसपास माझ्या
मार्ग चालू सोबतीने
परस्परांचे मित्र होऊ
जोडुनी आपली मने
-अनुप
- ‹ previous
- 57 of 468
- next ›