कॉर्न फ्लेक्स

एक वेगळीच रुपकात्मक कविता!

सोनाली, जियो..!

आपला,
(सोनालीचा मनोगतापासूनचा मित्र) तात्या.

वेगळेच रूपक आवडले
(नावात "ऑटफ्लेक्स" चुकून राहिले आहेत.)

कविता आवडली. बर्‍याचदा आपण आपल्यालाही अशा प्रकारच्या प्रतिकांद्वारे पहात असतो. अगदी आत्ता, या क्षणी माझ्या टेबलसमोर क्वेकर ओटस चा डब्बा आहे ! पण त्याकडे असेही पहाता येते हे एक कविताच सांगू शकते. मी स्वतःबद्दल कल्पना करताना "चाळीस पानांची कोरी वही" अशी केल्याचे स्मरते. छोट्या पन्ह्याचे कोरे आयुष्य , ज्यावर कधी अर्थपूर्ण अक्षरे उमटलेली नाहीत. अर्थात कविता मला कधी येत नव्हती. पण मुद्दा असा की, प्रतिकाची कल्पना आपण आपल्या ठायीही करतो कधी कधी.

रुपक चांगले आहे पण..

अंगावरून दिवसाचं ओझं झटकून
रात्रीच्या पाकिटात बंद होतात फ्लेक्स .
पुन्हा दुसर्‍या दिवशीसाठी..

ह्या ओळी कॉर्नफ्लेक्स साठी लागू होत नाहीत. एकदा पाकिटातुन बाहेर आलेले फ्लेक्स पुन्हा पाकिटात जात नाहीत.

वेगळ्या धाटणीची आहे..
पण कोलबेर पंत म्हणतात त्याप्रमाणे मलाही वाटतं आहे.. की, एकदा पाकीटातून आलेले फ्लेक्स पुन्हा पाकीटात कसे जातील??
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/