काल उघडले कपाट तेव्हा
पुन्हा भेटले मला आजोबा |
असण्याहूनही नसण्यामध्ये
नवे वाटले मला आजोबा ||१||
शुभ्र साजि-या वस्त्रांमधूनी
होते लपले असे आजोबा |
इंचघडीतून अलगद ज्यांनी
आम्हा जपले असे आजोबा ||२||
पुस्तकातल्या श्लोकांमधला
सुस्पष्ट असा तो ध्वनी आजोबा |
पत्ररुपाने अक्षर होऊन
अन् भिडणारे मनी आजोबा ||३||
कधी हास्याची झुळूक आणि
कधी गोष्टींची लाट आजोबा |
आकार आम्हाला देताना
शिस्तीचा परिपाठ आजोबा ||४||
कधी दुपारी बहरुन यावा
तो संवादिनीचा सूर आजोबा |
पण सायंकाळी सात वाजता
चिंतेचे काहूर आजोबा ||५||
कपाट केले बंद तरीही
आठवणींचे ठसे आजोबा |
विचार करता काव्य स्फुरावे
होते आमचे असे आजोबा ||६||
जपून ठेवू सदैव ज्या, त्या
अस्तित्त्वाच्या खुणा आजोबा |
एका जन्मी कसे पुरावे,
हवे आम्हाला पुन्हा आजोबा ||७||
प्रतिक्रिया
24 Jun 2017 - 12:49 pm | चांदणे संदीप
कविता आवडली!
Sandy
24 Jun 2017 - 1:50 pm | पद्मावति
खुप छान. कविता आवडली.
24 Jun 2017 - 6:33 pm | अत्रुप्त आत्मा
व्वाह व्वा! छानच!
25 Jun 2017 - 2:13 pm | सानझरी
सुंदर कविता.. आवडली!
27 Jun 2017 - 11:03 am | हृषीकेश पतकी
आपल्या प्रतिक्रियांबद्दल मनःपूर्वक धन्यवाद!!
27 Jun 2017 - 1:40 pm | विचित्रा
आवडली कविता.
27 Jun 2017 - 1:43 pm | विचित्रा
आवडली कविता.