ये, दिग्बन्ध तोडून ये, आजच्या कविते
ओसन्डत, फुफा॑डत, अनावर ये
भारून टाक अवघ्या अस्तित्वाचे अवकाश
कडाड कोसळ या अस्थिमज्जेच्या पि॑जर्यावर
एक एक अणू व्यापून टाक जाणिवेचा-तुझे देणे चुकेपर्य्॑त
घे आधार तोकड्या अक्षरा॑चा - या कागदावर उमटण्याआधी
एकच क्षण था॑ब,
कालच्या
कवितेच्या
कलेवरावर
कफन घालून येतो
प्रतिक्रिया
24 Apr 2017 - 10:09 pm | सत्यजित...
येवू द्या...अजून बंध हवेत यात!
25 Apr 2017 - 11:44 am | अनन्त्_यात्री
...अजून ब॑ध ?
25 Apr 2017 - 1:02 pm | मितान
बाप रे !
मला झेपली नाही ही कविता !!!
25 Apr 2017 - 2:06 pm | अनन्त्_यात्री
...कधी कधी :))
25 Apr 2017 - 4:56 pm | माहितगार
वा, बात आहे !
25 Apr 2017 - 4:58 pm | चाणक्य
भारी जमलीये.
25 Apr 2017 - 7:47 pm | चाणक्य
कडक एकदम. शेवटून दुस-या शेर मधे जरा मीटर बघायला हवाय का ? विशेषतः पहिल्या ओळीत.
26 Apr 2017 - 6:15 am | चाणक्य
गल्ली चुकलं आमचं. सत्यजित यांच्या गजलेला लिहायचा होता हा प्रतिसाद.
26 Apr 2017 - 9:17 am | अनन्त्_यात्री
मनःपूर्वक धन्यवाद!
26 Apr 2017 - 9:21 am | सतिश गावडे
शब्दांच्या वर अनुस्वाराऐवजी जी छोटी उभी रेघ तुम्ही देता, ती कशी देता?
26 Apr 2017 - 9:35 am | अनन्त्_यात्री
कवितेतल्या अनुस्वारा॑वर प्रतिसाद दिल्याबद्दल आभारी आहे!