चांदण्यात एकदा न्हायचंय मला
ताऱ्यांच्या गावाला जायचंय मला
वेळूच्या बनात दूर किर्र रानात
गातो जे गीत वारा, गायचंय मला
रात्रीच्या काळोखात नदीच्या पात्रात
सोडलेल्या दिव्यासंगे वाहायचंय मला
अंधारात सुगंधाचा मागोवा घेत घेत
स्वप्नांच्या गावाला जायचंय मला
माझ्यात जो खोल खोल बसलाय दडून
त्याचा रूप एकदा पहायचंय मला
प्रतिक्रिया
2 Sep 2016 - 8:09 pm | ज्योति अळवणी
छान आहे
13 Sep 2016 - 11:51 am | निनाव
"माझ्यात जो खोल खोल बसलाय दडून
त्याचा रूप एकदा पहायचंय मला" -- खूपच सुन्दर कल्पना!
13 Sep 2016 - 12:00 pm | आनंद
मंगेश पाडगावकर ही कविता ऐकवत आहेत अशी कल्पना करुन ऐकली.
मस्त.!!
13 Sep 2016 - 12:02 pm | निनाव
.
13 Sep 2016 - 8:37 pm | पथिक
बापरे ! कुठे लपू मी !? :)
13 Sep 2016 - 8:36 pm | पथिक
धन्यवाद आनन्द, निनाव !
14 Sep 2016 - 12:23 am | प्रभास
सुंदर...!!! खूपच छान!!! अप्रतिम!!!
तुमच्या अत्युत्कृष्ट रचनांपैकी एक म्हणावी लागेल!!!
थोडेसे स्वयंशोधनाकडे वळलात की काय पथिकभाऊ? :)
14 Sep 2016 - 12:28 am | प्रभास
शीर्षक थोडंसं चुकलं असं वाटतंय... अजिबात अपील होत नाहीये... पण तुमच्या नावाचा दराराच असा आहे की धागा वाचल्याशिवाय राहवलं नाही... आणि खरंच काव्य अत्युत्तम उत्कृष्ट आहे... खरंच...
14 Sep 2016 - 12:31 am | प्रभास
शीर्षकाबाबत थोडेसे दक्ष रहा :)
14 Sep 2016 - 2:49 pm | पथिक
मलासुद्धा हे शीर्षक पटलं नाही. आळस केला..
ईतकी प्रशंसा बांधून कससंच वाटतंय हो... कारण मला मी त्यायोग्य वाटत नाही.. :)
14 Sep 2016 - 2:47 pm | पथिक
दिंडी गेली पुढे, अर्ध्यात मी अडे.... :)