* कातरवेळची एक आठवण *

* कातरवेळची एक आठवण *

मातीच्या त्या भिन्ती,
कुडाची ती घर,
मनातुन जात नाहीत,
ही आठवणीन्ची फुलपाखर !

बन्गल्यापुढे गेट असते,
बान्धकामात असतो आधुनिकतेचा कळ्स,
पण अन्गण येथे दिसत नाही,
आणी दिसत नाही तुळस !

उडुन गेलेल्या छपरावर आता,
उगवु लागली हिरवळ,
जात्यावरली गाणी आता,
येत नाहीत कानावर !

हरवलेली विट्टी आता,
शोधत नाही कुणी
भेन्ड्या लावुन येथे कुणी,
म्हणत नाहीत गाणी !

सन्गीताला परिस्-स्पर्ष त्याकाळी,
होत असे कण्ठाचा,
पंण घशातुन गुरगुरणे व धान्गड्घिन्गा
हा आत्मा झालाय आजच्या सन्गीताचा !

देवाच्या पायावर डोक ठेवताना पुर्वीसारखा
दाटुन येत नाही उमाळा,
लवकर पुढे चला ! असा,
भट्जी देतो आदेश सोवळा !

एस्.टी.ची वाट पाहण्यात आता,
राहिली नाही गावाकड जाण्याची हुरहुर,
कातरवेळी लक्षात येत ,
जीवनातील प्रवासात या माझ घरट राहिलय दुर !

अनिरुद्ध