नको लावूस पारिजात दारी

अतिशय सुन्दर
पारिजाताच्या फुलाचे खुप छान आणि योग्य वर्णन!

नेहमीप्रमाणेच छान कविता.
तुमच्या कविता वेगळ्या असतात. जे कवितेच्या रूपकांतून सांगता ते काही वेळेस समजते तर काही वेळेस नाही. ह्या कवितेतले पारिजाताचे वर्णन हे केवळ पारिजाताचेच आहे की त्यातून आणखीही काही सांगायचे आहे (तसे असेल तर नाही समजले बुवा.)?

खूप खूप आवडली.
परिजात असतोच असा -कोवळा,सोवळा.
मीनल.

आहाहा!

कळी-कळीत, मोती-पवळी..
वेंधळा, सांडत राहतो अंगणी..!

मस्तच!!

ज्यांच्या ज्यांच्या घरी पारिजातकाचे झाड आहे त्यांना दररोज येणारा अनुभव.... अगदि अचूक शब्दात मांडलाय... छान कविता....!!!

मोती-पवळी छानच.

पण "निर्माल्य राशी" वाचून वाईट वाटले. बाकी कडव्यांत स्वांतसुखाय झडत असला तरी तो कुठला त्रासदायक कचरा करत नाही. या एका कडव्यात सोवळा पारिजात भोंदू वाटतो.

:)
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

पारिजातकाच्या सुंदर कल्पना!

पहिल्या चार कडव्याशी पाचव्याची जुळणी मला झाली नाही..

चतुरंग

स्वाती ताई,
कविता नितांत सुंदर केली आहे.

कळी-कळीत, मोती-पवळी..
वेंधळा, सांडत राहतो अंगणी..!

ही उपमा तर मस्तच.
:)
मला पारिजातकाच्या फुलांचा सहवास अखंड लाभला आहे , अमेरिकेत आल्या पासुन मात्र तो मुकला आहे. :(
त्याचा पहाटे मंद वार्‍या बरोबर येणारा सुवास खुप छान असतो
आणि दारात पडलेला पारिजातकाचा सडा केवळ अप्रतिम चित्र.

खुपच अप्रतिम !

पारिजातकाच आयुष्य लाभल तरी चालेल पण लयलूट करायची ती सुगंधाचीच !!!