या जगात तुम्हाला कुठे हरवायचं आहे

त्यामुळे "गुडलक, रूपाली, वैशाली,वाड़ेश्वर, आवारे,ब्लु नाईलच्या पुण्यात" उआ शब्दांचा कड्डक णिषेढ!
(उद्याच्या ऐवजी आजच कुंजीरवाडीच्या 'स्नेहल'मध्ये चुलीवरची मटनभाकरी फिक्स!)

क्युबा !!!!!

इटली आणि पास्ता...

इटली आणि पास्ता...

.....पुण्यात हरवायचं आहे.

केवळ साखरभात खाल्ला म्हणून...पुण्यात काय वाट्टेल ते होवू शकते...असे कुणीतरी लिहून गेले आहे....

तस्मात अशा पुण्यात हरवण्यापेक्षा, आम्ही नागपुरी संत्री आणि वडाभात खाऊन मग वाळ्याचे तट्टे लावलेल्या बेडरूम मध्ये मस्त कूलर लावून झोपू किंवा गोव्यात जावून बांगड्याची आमटी आणि भात खाऊन राहू.

हिमालयात.

हे माझं डिफॉल्ट सेटिंग आहे.

आम्हाला कोणाच्या तरी डोळ्यात स्वता:ला हरवायचे आहे..मित्रांच्या मिठीत हरवायचे आहे...

मिपा वाचनात,
भीमसेनजी, वसंतराव, कुमारजी, बाल गंधर्वांच्या गाण्यात,
गीत रामायणात,
अत्रे, पु.ल. यांच्या लेखनात आणि भाषणात,
नारायण धारपांच्या गूढ लेखन विश्वात,
बाबा महाराज सातारकर यांच्या हरीपाठात आणि आफळे बुवांच्या कीर्तनात,
हिचकॉक आणि बिली वाईल्डरच्या सिनेमात
.
.
.
.

भरगच्च भरलेल्या,
कोलाहलाने तट्ट्लेल्या,
कोयत्याने नटलेल्या
....
....
....
मासळी बाजारात!!!!!

एशियाटिक लायब्ररी किंवा ब्रिटिश कौन्सिलची कुठलीही लायब्ररी चालेल. फ़क्त कुणीही शोधायला येता कामा नये एवढी एकमेव अट आहे.

दूर कुठेतरी डोंगर ऊतारावर गच्च हिरवळीतल्या झोपडीत....!

आईच्या कुशीत.

पुस्तकांच्या भिंती असणाऱ्या पुस्तकांच्या घरात!

झाडा-झुडूपानी भरलेल्या एखाद्या घनदाट जंगलात.

रतनवाडीत.

आपली माणसे असतील असे कुठलेही ठिकाण. ओम जय जगदीश नावाच्या अतिशय भिक्कार चित्रपटात एक सुंदर वाक्य आहे " जहा पर मेरे तीनो बेटे खडे हो जाये वही मेरा घर है". आपली माणसे असतील तोच स्वर्ग.

टॉम्ब ऑफ़ द अननोन सोल्जर वर स्वतःच्या नावचे एक २४ आऱ्यांचे अशोकचक्र लावलेले पहायच्या आधी सियाचीन मधे मस्त प्रॉपर छातीवर गोळी घेऊन हिमालय बाबांच्या कुशीत हरवायचे आहे,

जिवंतपणे हरवायचे असल्यास अदृश्य होऊन अकादमी मधे हरवायला आवडेल, परत एकदा क्रिस्प चाल अन चखोट हेअरकट मधल्या पोरांत घुटमळायला आवडेल मला :)

नॉर्मल इच्छा विचारली तर लद्दाख मधे हरवायला आवडेल किंवा त्याहुन जास्त स्कॉटलंड अपर हाइलैंड भागात स्कॉच नामे अमृताचे घोट घेत आवडीच्या विषयाचा व्यासंग करण्यात घालवणे आवडेल :)

ख़्वाब अच्छे है !!

१. मस्त नदीकाठी गच्च हिरवळीने भरलेल्या जंगलात(पण ते जंगल सुरक्षित हवे बर का :-) ) , जिथे खाऊन - पिउन आणि फक्त फिरण्यात हरवायचे आहे
२. बर्फाच्या डोंगरात हरवायचे आहे
३. काचेसारख्या स्वच्छ पाण्यात, रंगबेरंगी माश्यामाधेय हरवायचे आहे

जिलब्यांच्या राशीत
चिंचेच्या आंबट गोड पाण्याच्या टबात
आंबे खात स्वताच्या आमराईत
काळ मागे नेता आला तर शिवाजी महाराजांच्या काळात
वगैरे वगैरे...

पाण्यात, विहीर सिनेमातल्यासारखं!! आता आहे म्हणता म्हणता आता गायब!! :)

परांठा वाल्या गल्लीत आता मोजून ३-४ दुकाने उरली आहे. चव हि आता पूर्वी सारखी (३० वर्षांपूर्वी सारखी) नाही. आजची मुले अंतर्जालावर हरवलेली आहेत.