कुठे आहेस तू?
त्या तेजाळलेल्या रात्रीचे क्षण
अजूनही रेंगाळतायत,
तुझी लाल चुटुक टिकली
माझ्या दंडावर घट्ट आहे,
निसटलेला एक चुकार केस चिकटलाय
त्या उशीवर, लांबसडक...
कपाळावर तुझ्या ओठांची
महिरपी मोहर,
घरभर तुझ्या गजऱ्याचा मोगराच दाटलाय,
अन् हातांच्या तळव्यावर
तुझ्या गालांचा सायस्पर्श घुटमळतोय,
-----
पण तू कुठे आहेस?
-----
तू इतकी जवळ आहेस,
कि तुला पाहू तरी कसे?
जरा दूर जाशील तर पाहता येईल ना..
जराशी दूर हो... पाहू तरी
तेजाळलेल्या रात्री मोगरा माळलेला
गुलाब कसा दिसतो....
|- मिसळलेला काव्यप्रेमी -|
(०१/०१/२०१३)
प्रतिक्रिया
2 Jan 2013 - 12:52 pm | स्पा
जबर्या शृंगारिक का काय ते... ;)
कसं काय सुचतं नै ;)
2 Jan 2013 - 11:53 pm | अत्रुप्त आत्मा
@जबर्या शृंगारिक का काय ते...>>> 11111111
@कसं काय सुचतं नै>>> =)) बघ,बघ खोकलीच्या ! :-D नाय तर तू ********** :-b
3 Jan 2013 - 5:17 pm | स्पा
मिक्या कडे कल्लास लावायला हवा आता ;)
पण हल्ली तो कुठे तोंड घेऊन गेलाय देव जाणे
2 Jan 2013 - 5:46 pm | आर्णव
जमली आहे.
श्रुन्गार रस ठासुन भरला आहे
3 Jan 2013 - 5:05 pm | michmadhura
गुलाबही लाजेने चूर होऊन जाईल असे मनमोहक काव्य. खूप आवडले.
3 Jan 2013 - 5:19 pm | अनिल तापकीर
सुंदर
4 Jan 2013 - 9:49 am | इन्दुसुता
खूप आवडली कविता..
6 Jan 2013 - 4:16 pm | पाषाणभेद
मोहरलेले काव्य!
खुप आवडले.
7 Jan 2013 - 5:56 pm | वपाडाव
तु दगड ...