घोडा आणि ओझे

सोमरसाचे करून प्राशन चढे कुणाला मस्ती
देवेंद्राचे सूक्त गाऊनी वज्रच होई छाती
हे मात्र खर..... मी माझ्या बर्‍याच मित्रांना सांगतो अपेयपान केल्यानंतर मॅन चा सुपरमॅन होतो.....
(आम्ही प्यायली तर ती दारु आणि देवेंद्राने प्यायली तर तो सोमरस?)

(सध्या तरी फक्त कोकम सरबत पिणारा)
मदनबाण

जुन्याच जखमा, जुन्याच खपल्या अजूनही चरचरतीजुन्या रुढींची जुवे पेलतो अजून मानेवरती
अम्ही भाजल्या विटा आणखी इथे बांधल्या भिंतीसुंभ जळाला तरी जोजवे पीळ येथली रीती
आणि
दूर कुठेशी शांत झोपला घोडा माळावरतीइतिहासाचे देउन ओझे आमच्या खांद्यावरती...
या ओळी विशेष आवडल्या!!!

ईश एकला आहे त्यांचा, एकच आहे पाती
कुणी जाणतो पूर्णब्रह्म अन कुणी पिकवतो शेती

जिथे वाहिली सिंधुसरिता अगाध पिकवित मोती
आमच्या पेशींमधली जनुके तिथे पोसली होती

दूर कुठेशी शांत झोपला घोडा माळावरती
इतिहासाचे देउन ओझे आमच्या खांद्यावरती...

वा नानासहेब! अतिशय सुरेख ओळी!

तुम्ही इतकं सुरेख काव्य करता हे खरंच माहीत नव्हतं! जियो....!

अजूनही येऊ द्या...

तात्या.

कवितेमागचा विचार आणि मांडणी, दोन्ही आवडले. घोड्याचे रुपकही छान.

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

कविता आवडली.
जुन्याच जखमा, जुन्याच खपल्या अजूनही चरचरती
जुन्या रुढींची जुवे पेलतो अजून मानेवरती
याओळी आवडल्या..

दूर कुठेशी शांत झोपला घोडा माळावरती
इतिहासाचे देउन ओझे आमच्या खांद्यावरती...

छान आहे. कविता आवडली :)

आणि विचार. अभिनंदन.

दूर कुठेशी शांत झोपला घोडा माळावरती
इतिहासाचे देउन ओझे आमच्या खांद्यावरती...

सुंदर कविता. आवडली. रुपक मांडणी विचार आवडले.

--लिखाळ.
मला बरेच काही समजते असे मला अनेकदा वाटते हेच माझ्या असमंजसपणाचे निदर्शक आहे.

मला कवितांमधलं काही विशेष कळत नाही. ही कविता वाचतांना

जिथे वाहिली सिंधुसरिता अगाध पिकवित मोती
आमच्या पेशींमधली जनुके तिथे पोसली होती

येथून पूढे ही आत उतरतच गेली. खरंच खुप छान लिहीले आहे.

आजमितीला गंजुन गेली रक्तामधली नाती
आता उरली पोथिपुराणे आणिक जातीपाती

जुन्याच जखमा, जुन्याच खपल्या अजूनही चरचरती
जुन्या रुढींची जुवे पेलतो अजून मानेवरती

- नीलकांत

मस्त आहे कविता...

- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

छान आहे कविता...