किती हे शांत होते गाव ,जेव्हा मी नवा होतो
अता भेटीस मी आलो तुझ्या की गवगवा होतो
किती गावे इथे सूरात मी, पण दाद ना मिळते
किती केलास तू कल्ला तरीही वाहवा होतो
इशार्यावर इशारे ते कुणाचे सांगना होते
जरा मी हात धरला तर पराचा पारवा होतो
तुझ्यामाझ्यातला हा वाद आता सोडवावा तू -
जरा मी बोललो हलके तरीही वाढवा होतो
अता कळते, कशासाठी मला तू टाळले तेव्हा ..
तुला मी नेहमीसाठी तुझ्याजवळी हवा होतो
डॉ.सुनील अहिरराव
प्रतिक्रिया
5 May 2014 - 7:43 pm | बबन ताम्बे
सुंदर ! आवडले.
5 May 2014 - 8:24 pm | जेपी
चांगलय . यावरुन आख्या कवितेची एका वाक्यात वाट लावणारी गावाकडची म्हण आटवली . स्वतंत्र पुरुषविभाग नसल्यामुळे इथ देत नाय. इच्छुकानी व्यनी टाकावा.
6 May 2014 - 12:51 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
मस्त कविता.
अवांतरः बाकी पराचा "पारवा" अवतार किती मजेशीर असेल हा विचार आला आणि हसू आवरेना झालं.
6 May 2014 - 1:08 pm | ज्ञानोबाचे पैजार
अहाहा काय मजेशीर दृष्य असेल ते. परा गुटरगुं गुटरगुं करत एखाद्या छतावर बसला आहे आणि छाती फुगवुन आणि पिस फुलवुन एका जागेवर गोल गोल फिरतो आहे.

6 May 2014 - 2:22 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
ओ पैजारबुवा, काय जीव घ्यायचा काय, हहपुवा झाली ना इकडे तो फटू बघून...
6 May 2014 - 3:57 pm | drsunilahirrao
:)
6 May 2014 - 6:35 pm | अत्रुप्त आत्मा
@जरा मी बोललो हलके तरीही वाढवा होतो>>> मस्त शब्द!
6 May 2014 - 8:16 pm | पैसा
आवडली कविता
7 May 2014 - 10:21 pm | प्रीत-मोहर
परा आजकाल येत नाही इकडे ... नैतर काही खर नव्हत बॉ.