कविता माझी

अंधारलेल्या निशा...

पाहून स्वप्ने उद्याची
सोकावली आहे निराशा
आता कोठे जागू लागल्यात
आठवणी जराश्या

का करीशी वणवण
या रखरखलेल्या वाळवंटात
आता कोठे विसावल्यात
उन्हात सावल्या जराश्या

आजूबाजूला कोलाहल किती
कोण ऐकेल माझे
वाचाळ झाली आता कोठे
माझी मौनाची भाषा

ना भिजते मन माझे
या कोसळत्या पावसात
राहतं नाही माझ्या
आठवणी पारोश्या

भरकटत जात आहे मी
दिशाहीन झाल्या या दिशा
दाविती उजेड मज
या अंधारलेल्या निशा

राजेंद्र देवी

देगा देवा एकच दान
मना लागे समाधान
होऊ नये उंच एवढा
इतर वाटती लहान !!१!!

देगा देवा एवढे बळ,
सोसण्या आयुष्यातली झळ,
जगणे कर एवढे सुंदर,
मरण तर आहे अटळ !!२!!

देगा देवा दया- माया,
व्हावे मी एखाद्याची छाया,
झालो आधार न कोणाचा,
तर व्यर्थची गेली ही काया !!३!!

देगा देवा एवढे ज्ञान,
असे भल्या-बुऱ्याची जाण,
अहंकार न अंगी यावे,
असावे मज सदैव भान !!४!!

देगा देवा सदाचार,
उजळत जावे माझे विचार,
अंतरीतला राम विजयी व्हावा
रावणाचे करून संहार !!५!

मोल...

या दुनियेत कोणी कोणाचा नाही
जो तो पैशात तोलुनी पाही

नव्हता मजकडे पैसा
जो आजपण नाही
म्हणून तर आजपण कोणी
मला ओळखत नाही

सारी नाती गोती बेताची
ठेवून अंतरे वितांची
गळाभेट तर नाहीच नाही
साधी विचारपूस पण नाही

या दुनियेत कोणी कोणाचा नाही
मी पैशाचा वा पैसा माझा नाही
राहतील फक्त शब्द माझे
त्याला काही मोल नाही

राजेंद्र देवी

केली कल्पना स्त्री विना जगताची, आदराने शिष झुके.
निसर्गाची मोठी किमया, ती नसती तर संसार मुके,
घेउनी बीज तिज पोटाशी, नेण्या मानवतेचे वेल पुढे,
स्त्री न असती या पृथ्वीवर, सकल अस्तित्वाचा प्रश्न पडे ? !!१!

कधी तू माता, कधी भार्या, कधी बहिण वा मुलगी असे,
सदैव जगशी दुसऱ्यांसाठी, तुझे समर्पण नाव असे,
कर्तुत्वाचे गाठून शिखरे, आम्ही (पुरुष) मिरवतो राव तसे,
स्त्री नसती या यात्रेमध्ये, एकही पाऊल शक्य नसे !!२!!

बासरी....

मनमंदिरी वाजू लागली बासरी
मनमोहना लागली तुझीच आस

रत्नजडितं मुगुट त्यावर खोचलेले मोरपिसं
घननीळा लागला तुझाच ध्यास

कुंजवनी घुमू लागला पावा
कृष्णा करिते तुझाच रे धावा

हंबरती धेनू ऐकून तुझी वेणू
वेड लावलेस या राधेला जणू

शामल मूर्ती कमरेस खोचली मुरली
पाहून आता ना जीवनाची आस उरली

राजेंद्र देवी

आभाळासंगे जुगार खेळूनी,
गमवून बसला पुंजी सारी,
निसर्गाचा खेळ असा की,
कधी अकाल तर कधी पाणी मारी !!१!!

दारिद्र्याचे दंश असे की,
भूक मोठी पण खिशात नाणी,
जगास पिकवून देणाऱ्याचे,
मुले खेळती उपासवाणी !!२!!

सावकाराच्या कर्जाला तंगून,
एक दिवस तो फासावर चढतो,
जन्मभर ज्याची किंमत क्षुल्लक,
मेलेल्यावर त्याचा भाव ही ठरतो !!३!!

आयुष्य असे का दिलेस देवा,
जिथे दोन वेळची भ्रांत असे,
रुसला ज्यावर खुद्द निसर्ग देवता,
तू सांग शेतकरी जगणार कसे !!४!!

नवलाई...

ही सवय तुझी का मला माहीत नाही?
उशीरा येऊन लवकर जाण्याची घाई

अंमळ थांब जराशी मन अजून भरले नाही
नभी चंद्रमा झुलतो, अजून रात सरली नाही

गाली फुलतो गुलाब त्यावर चंद्रकिरणांची झिलई
तुझ्या लडिवाळं बोलण्याची रोज वाटते अपूर्वाई

आपण दोघे जागे जग शांत झोपले
पांघरून स्वप्नांची दुलई

जागेपणी पाहतो आहे आपण
उद्याच्या स्वप्नांची नवलाई

राजेंद्र देवी

गुपित

थांब जरासा अजुनी
अजून समईत वात आहे
थांब जरासा अजुनी
अजून चांदरात आहे

कोमेजून जरी गेला चाफा
कोमेजून जरी गेला गजरा
थांब जरासा अजुनी
रातराणी बहरात आहे

उलटुनी गेला प्रहर
रात्र संभ्रमात आहे
थांब जरासा अजुनी
चाहूल उदरात आहे

राजेंद्र देवी

नव्या युगाची पहाट

आल्हाददायक तुझे आगमन
दिनकरा, जसे आमचे बालपण

तळपत असते माध्यान्य
भास्करा, जसे आमचे तरुणपण

मलूल असते संध्याकाळ
दिवाकरा, जसे आमचे म्हातारपण

कापून टाक या किरणांनी
मरिचया, संसाराचे हे मायाजाल

घे कवेत मला हे अग्निरुप
हिरण्यगर्भा, कर पापांचा नायनाट

करून टाक भस्म हा नश्वर देह
अदित्या, उगवू दे नव्या युगाची पहाट

राजेंद्र देवी

!! रवानामुळे दिवाळी !!

स्वामी व्हावे तिन्ही जगाचे मनाशी निर्धार केले,
कठोर तपस्या ध्यान लाउनी भ्रमविद्या सध्य केले,
शंकराने दास व्हावे ऐसा तो शिवभक्त झाला,
देव, ऋषी गण हेवा करिती ऐसा महाविद्वान झाला !!१!!

पण विद्वतेचा महामेरू क्षणामध्ये चूर झाला,
पाहुनी साध्वी सीतेला, तव मनाचा तोल गेला,
अपहरुनी पर सौभाग्येला, रावणाने अनर्थ केला,
अहंकाराच्या तिमिरातून, दानवाचा जन्म झाला !!२!!