अशी हि उजाड अप्सरा मी कधीच पाह्यली नव्हती. जसजसा तिला पाहत आलो दिवसेंदिवस ती खुलतच होती.अगदी शेवटच्या भेटीपर्यंत !!! आम्हाला जे हवे, जेंव्हा हवं आणि जितके हवे ती देत होती भलेही मोबदला मोजून घेत होती. मी एकटाच नव्हतो तिथला भक्त, मजा लुटणारे अनेक होते. अप्सरेच्या सानिध्यात आकंठ बुडणार्याची झुंबड जरी असली तरी तिची शालीनता कधी तसूभर कमी नाही झाली. त्यामुळेच बहुदा येणारा कधीच बेधुंद पहिला नाही. होईल कसं? धुंद हरवायची ती बेधुंदीसाठीच ना? पण इथे बेधुंद होण्यासाठी धुंद धरावी लागायची, नाही तर अप्सरेची मजा नाही घेता यायची.

टेक-१,
वर्ष १९६०. रोम ऑलिम्पिक्सचे दृश्य. पिळदार शरीरयष्टीचा मिल्खा सिंग "द फ्लाईंग सिख" एखादया बाणासारखा सुटतो. पण फिनिशिंग लाईनजवळ आल्यावर, रेस ट्रॅकवर त्याला फाळणीच्या वेळी दिसणारी पळापळ दिसते. 'भाग मिल्खा भाग' च्या आरोळ्या मिल्खाला विचलित करतात. जुने काही तरी आठवते आणि शर्यतीतील लक्ष उडते. मिल्खा जिंकता जिंकता मागे पडतो, हरतो. देशभरात नैराश्य, संतापाची लाट येते. मिल्खा नुसता हरत नाही तर मनाने देखील खचतो. संपूर्ण देशामधे मिल्खाच्या हरण्याची चर्चा होते.