शिळी जिलेबी - १

धन्या.. एकदम हळुवार रे.. मस्त.

पण तू बरा आहेस ना ? थर्मामीटर लाव बघू आधी.

विसरायचं आता सारं अस
मी पुन्हा पुन्हा ठरवतो
क्षण दोन क्षण जातात अन्
मी पुन्हा स्वत:ला हरवतो

झक्कास्स्स्स्स्स...
भावनेचा ओलावा शोधताना
मी मलाच हरवून गेलो
शिकलो मात्र बरंच काही
अन् वृत्तीने नीर्विकार झालो
क्या बात है...

अभिव्यक्ती ताजी असताना शिळे म्हणणे अन जिलेबीसारख्या मिपा-बदनाम नावाने याची संभावना करणे हे काही झेपले नै धनाजीराव.

बाकी, कविता आवडली हेवेसांनल.

मिपाला अजुन एक कवि लाभला..
आनंद वाटला

अहो, या शिळ्या जिलब्या नाहीयेत. २००८ सालच्या चांगल्या कविता आमच्यापासून लपवून ठेवल्या याचा निषेध!

मिपाला अजुन एक कवि लाभला..

@मिका: मिपावर झाकली माणकं बरीच आहेत हो. फक्त ती कधीकधी जागी होतात.

५, ६ आणि ७ मस्त आहेत.

पण आपले (खोल [विचारांचे]) लेखन वाचुन... सगळकाही असुनही नसल्या प्रमाणे... पाण्यात राहुन कोरडा... धरलं तर चावतय सोडल तर पळतय... जाणवतय पण गवसत नाही... वगैरे वगैरे मानसिकतेमधे सापडलेल्या व्यक्तिचे चित्र समोर येते. काही टोचतय काय ?

शेवटी ४ सिक्सर टपाटप बसलेल्या आहेत! :)

सुंदर कविता रे धन्या!

मात्र शीर्षक अगदीच हुकलेले आहे.
जिलेबी हा अत्यंत 'वेगळा' पदार्थ आहे. ह्या वरच्या कविता नि श्चितच जिलेबी नाहीत.

शिळ्या तर मुळीच नाहीत. कवितेत व्यक्त झालेल्या भावना ह्या प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधी ना कधी येतातच. रिले स्पर्धे मध्ये धावताना एकाकडून दुसरीकडे दिल्या जाणार्‍या बॅटनसारख्या इकडून तिकडे दिल्या घेतल्या जाणार्‍या ह्या सातत्यानं जिवंत राहणार्‍या अशा भावना आहेत. (वैधानिक इशारा : स्वतःकडे जास्त काळ ठेवू नयेत. त्रास होतो.)

वर मातब्बरांनी आपले अभिप्राय दिलेले आहे तच.
तद्वत कवीवर्य धनाजीरावांनी आपली वाटचाल करावी.

-उत्तम गोष्टींचा नेहमीच चाहता प्यारे

जाणिवेनेणीवेच्या पलीकडे
एक अस्वस्थ जग असतं
साथ आपलीच आपल्याला
तिथेही कुणी आपलं नसतं

प्लस ११११.......

कविता छान रे.
आता आपले परवा पाबे घाटातून जातांना ज्यावर बोलणे झाले होते त्यावर लिही रे जरा. :)

विसरायचं आता सारं अस
मी पुन्हा पुन्हा ठरवतो
क्षण दोन क्षण जातात अन्
मी पुन्हा स्वत:ला हरवतो

फारच छान. :)

उगीच स्वतःला कमीपणा घेऊ नको. शिळ्या जिलब्या जास्तच चांगल्या लागतात!

धनाजीराव जिंदाबाद!

भारी आहेत एकदम

आयला धन्या ५ वर्षापुर्वी माणसात होता म्हणायचा :)

मस्त आहे रे.

दोन -तीनदा अगदी वर आलेला धागा शीर्षक वाचून टाळत होते उघडायचा :-)
पण धागा उघडला ते छान झालं. चारोळ्या आवडल्या.

वाटले शिळ्या जिलब्या कशाला खायच्या, पण फारच मस्त जमल्यात.....

मस्त लागल्या...

आता लेख रुपी मठ्ठ्याची वाट बघत आहे..

धनाजी राव इतक्या सुंदर चारोळ्यांना शिळ्या जिलब्या का बरे म्हणालात?

शिर्षक पाहुन मी बर्‍याच वेळा टाळला होता धागा. आता सुध्दा काहितरी पानचट पणा वाचायच्या अपेक्षेने धागा उघडला

आणि सुखद धक्का बसला.

हे म्हणजे टॉयलेट पेपर मधे मोगर्‍याचा गजरा बांधुन दिल्या सारखे वाटले.

धनाजीराव, लैच जबरा लिहित होता की तुम्ही राव.