गव्हाची पोती

आता
लेख वाचतो...

अकु, जरा कथा समजावून सान्गाल काय ?

एक अगदी खरा किस्सा सांगतो. साधारण पंचवीसेक वर्षांपूर्वी घडलेला. कोकणातील एक तालुक्याचे गांव. तिथे एक प्रसिद्ध वकील होते.अशिलांची त्यांच्याकडे नेहमी गर्दी असे. त्याच तालुक्यातल्या एका गावात दोन भाऊ रहात असत, शेती करत. त्यातील एका भावाचे वृद्धापकाळाने निधन झाले, आणि त्याचा थोरला मुलगा त्या भावाच्या बाजूचा कर्तापुरुष म्हणून वावरू लागला. त्या तरण्या पोराला काकाचे विचार पटेनासे झाले, आणि मामला मिळकतीच्या वाटणीसाठी कोर्टाच्या दारात येऊन ठेपला. पुतण्याचे तरुणरक्त, त्याने त्या प्रसिद्ध वकिलांना भेटून आपले वकीलपत्र देऊनही टाकले. दोन दिवसाने काकाही तालुक्याच्या गावी येऊन ठेपले, त्या प्रसिद्ध वकिलांकडे गेले. तेव्हा त्या वकिलांनी त्यांना सांगितले की, "अरे, मी आधीच तुझ्या पुतण्याचे वकीलपत्र घेऊन बसलो आहे. मला तुझे वकीलपत्र नाही घेता येणार!" काका बिचारे हिरमुसले. विचारात पडले. बिचारा अशिक्षित माणूस आता काय करावे म्हणून गोंधळून गेला. "मग, आता काय करू?" त्यानी त्या वकीलांनाच विचारले. त्यावर ते वकील म्हणाले. "हे बघ, आपल्या गावात आत्ता एक नवीन वकील आला आहे, पोरगाच आहे पण हुशार आहे. मी त्याला चिठ्ठी देतो. तो तुझे वकीलपत्र घेईल. बाकी मी आहेच" काकांपुढे उपाय नव्हता. त्यांनी मान डोलावली. मग वकिलांनी एक चिठ्ठी लिहून काकांना दिली आणि त्या वकिलाकडे जाण्यास सांगितले. काका निरक्षर असले तरी हुषार होते. त्यांनी त्या वकिलांकडून बाहेर पडल्यावर रस्त्यात एका सुशिक्षित माणसाला गाठले. आणि त्याला म्हटले. "साहेब, जरा एव्हढी चिठ्ठी वाचून दाखवा हो." त्या माणसाने चिठ्ठी वाचली त्यात लिहीले होते. " एक गाय मी माझ्या गोठ्यात बांधली आहे, दुसरी तुझ्याकडे पाठवत आहे. आपण दोघे मिळून भरपूर दूध काढूया!" :) काका त्याच पावली गावात परतले. संध्याकाळी मांडवात बैठक बसली. पुतण्याच्या समोर त्याच्या वकिलाची चिठ्ठी ठेवण्यात आली. आणि कोकणात अघटित घडले. एक दावा कोर्टात गेलाच नाही. ते प्रसिद्ध वकील काही वर्षांपूर्वी वारले. दुसरे अजून हयात आहेत, त्यामुळे गावाचे नांव वगैरे देत नाही. उगाच अब्रूनुकसानीच्या खटल्याला तोंड कोणी द्यायचे? :)

पण तिथून जवळच आहे. :)