फिक्शन - मी त्याला चावलं

सन ३१०२ :
मेचा कडक थंडीचा हिवाळा ,सगळी कडे बापे लोक .. आप्पाराव सोपानराव वाघमारे हॉस्पिटलचा परिसर, णर्सोबांची (मेल णर्स) धावपळ !! मॅटर्निटी वॉर्डचा परिसर .... मजला नंबर ४१०, रूम १२:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ऍकिलोप्टस आपल्या पाचव्या डिलेव्हरीसाठी आला होता , अजुन एका डिलेव्हरी नंतर त्याची ओव्हर संपणार होती .
३ वर्षांपुर्वीच ऍकिलोप्टस आणि काळूराम ह्यांचा विवाह झाला होता... आनंदात दिवस जात होते आणि ऍकिलोप्टसची एकेक डिलेव्हरी होत होती .. सगळी सरळसोट गोरी पोरं ? (विज्ञानाने फारच प्रगती केली होती, शेकडो वर्षांपुर्वी एक्स क्रोमोझोम लुप्त झाल्यामुळे स्त्री जाती लुप्त झाल्या होत्या. आता गोरे पुरूष हे स्त्रीयांचं काम करू लागले, काळे पुरूष मात्र तसेच राहिले) ऍकिलोप्टस ची सासू जॉर्डन आणि बाबा हैबतराव हतबल झाले होते. गोरं पोरगं म्हणजे जिवाला घोर .. समाजाच्या काळ्या नजरा त्याच्यावर पडणार .. आता तर काजळ वगैरे लाऊनही फायदा नव्हता !! लावल्यास उलट जास्तंच नजर लागण्याचा धोका असायचा !! जॉर्डन आणि हैबत राव दुर्गादेवाकडे काळ्या मुलासाठी नवस बोलून आले होते .

------------------------------------------------------------------------------------------------------

दवाखान्यातले दाई, इतर रुग्ण आणि त्यांचे नातलग या सा-यांना नवल वाटत होतं, की या कारणासाठी सुद्धा कुणाला इतका आनंद होऊ शकतो! त्याच्या सासर-माहेरची सगळी मंडळी मात्र अगदी आनंदात होती. कारणही तसंच होतं, त्याला पहिलंवहिलं माणिकरत्न (काळं पोरगं) झालं होतं. त्याच्या सासरी माहेरी दोन्हीकडे गोर्‍या मुलांच प्रमाण जास्त होतं, काळं कलुटं हे एकटीच! त्यामुळेच अवघ्या दोन दिवसांचं ते इवलंसं गोंडस काळं काळं पिलू खूप कौतुकाचं होतं. त्याच्यासाठी काय करू आणि काय नको अशी चढाओढ सुरू होती सगळ्यांची! ऍकिलोप्टसलाही अगदी जग जिंकल्याचा आनंद झाला होता. पण ऍकिलोप्टस तसा अर्धा कॉमा मधेच गेला होता. त्याला सारखी स्वप्न पडायची. मधेच दचकून उठायचा. मिपावरील प्रसिद्ध "स्निग्धहस्त" लेखकांचे स्त्रीपर लेख वाचून त्याला तसलीच स्वप्न पडायची. त्या काळी स्त्रीयांवर होणारे अमाणूष अत्याचार , पुरूष समाजाने स्त्रीयांचा वारंवार केलेला (नजरेनेच हो) बलात्कार , त्यावरील लेख व कविता वाचून ऍकिलोप्टस कमालीचा उद्विग्न होत असे. असंच काहीसं हल्ली आपल्या बरोबर होतं नै ? ह्या विसाराने तो झोपेतल्या झोपेतच बेषूद्ध पडत असे. तरी बरं दिवसभर सासरेबुआ हैबतराव आणि रात्री आई जॅक्स दोघे चिमुरड्याची काळजी घेत, त्यामुळे त्याला निवांत आराम मिळत असे. तसा तो कोळसा चिमुरडा नुसतीच काळा आणि गोंडस नाही, तर हसरा (ह्यात 'स' चा 'ग' करण्याची खुप इच्छा झालेली .. पण "स,ग"ळ्यांच्या आठवणीने लोकांच्या डोळ्यात पाणी येऊ नये आणि ते हिणकस होऊ नये म्हणून हात आवरता घेतला आहे, नोंद असावी) पण होतं. रडणं तर खूप कमी! कमी काय ? पोरगं पैदा झाल्याच्या तासाभरात रॉकेट सायंस शिकून मोकळं झालं होतं .. त्याला ऍकिलोप्टसच्या शेजारचा पामटॉप मिळाला होता , पटकन काळ्याने इंटरनेटवर सर्फिंग करायला सुरूवात केली !! रॉकेट सायंस , मिसाईल टेक्नोलॉजी वगैरे बालभारती शिकून झाल्यावर पोरगं झोपी गेलं , डॉ. मरेलियर त्याच्या साठी गृहपाठ मेल करत होते. असो .

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

जेवण करून लौकरच तो झोपी गेला. आई पण चिमुरड्याला थोडा वेळ खेळवून झाल्यावर कुशीत घेऊन झोपला.
"डॉक्ट्..................र................" एक भयानक किंकाळी त्या दवाखान्याच्या भिंती चिरत गेली. भिंती अगदी बटरामधे चाकू फिरवावा तशा चिरल्या गेल्या ... त्यात काही टॉयलेट्स च्या पण भिंती चिरल्या गेल्याने लोकांना नको ते दर्शन झालं .. पण हॉस्पिटलातच टाके टाकायची सोय असल्याने चिरलेल्या भिंती पटकन शिवण्यात आल्या. मग कुठे पटापट सगळीकडचे दिवे लागले, सगळे खडबडून जागे झाले. पहाट फुटायला थोडाच वेळ होता. धावत पळत डॉक्टर आल्या. काय होतंय, काय चाललंय कुणालाच कळत नव्हतं. तो पण जागा झाला. आई कानोसा घेऊन बाहेर गेला. थोड्या वेळानं आई परत आला. त्यानं आईला विचारलं, "काय झालं रे आई? कोण किंचाळत होतं?" " काही नाही रे , रोजचंच काहीतरी चालू रहातं दवाखाना म्हटल्यावर! तू झोप निवांत की उठून बसतेस थोडा वेळ?" आईनं विचारलं, पण काहीतरी टाळलं हे तिच्या लक्षात आलं.
सगळं आवरून दुपारी आई घरी गेला आणि सासूबाई येऊन थांबले. त्यांचं जेवण झालं (आहो म्हणजे कॅप्सूल प्राशण हो) .. चिमुरडा अजुनही मस्त झोपला होता. सासूबाईंच्या बारशाच्या तयारीबद्दल गप्पा सुरू होत्या. नाव काय ठेवायचं, कुणी काय नावं सुचवली, काय काय आणायचं, याची इत्थंभूत माहिती त्या उत्साहानं देत होत्या, पण त्याचं लक्षच नव्हतं. वरवर तर तो हो ल हो करत होता, पण त्याच्या डोक्यातून ती किंकाळी अजून गेलीच नव्हती. "झोप आता जरा वेळ. ओल्या बाळंतिणीनं जास्त वेळ नाही बसू." सासूबाई बोलले. त्यानं पडत्या फळाची आज्ञा प्रमाण मानली. त्याला झोपलेली पाहून ते बाहेर गेले.
लादी पुसायला आलेला आबा स्वतःशीच बडबडत होता काही. त्यानं विचारलं, "कोण किंचाळत होतं रे पहाटे? काय झालं?"
"का बोलावं माय आता! कोन मेला मसन्या वानाचा काळा राकूस होता काय ठावं? तीन वर्साचं गोरं लेकरू बी ज्याला कमी पडलं!" बरंच काही बडबडत त्यानं लादी पुसली आणि बडबडतच ती निघूनही गेली. तो सुन्न! काय घडलं असेल, याचा थोडासा अंदाज तिला येत होता!
"डॉक्ट्..................र................"पुन्हा एक भयानक किंकाळी ! किचांळी इतका भयानक पाठलाग करत एकेकाच्या कानाचे पडते कापून आली .. बरेच लोकं काहि तासांसाठी बहिरे देखिल झाले. खूप आरडाओरडा, रडारड, गोंधळ. जणू काही दादर स्टेशनावर लोकल पकडायची घाई... काही समजत नव्हतं. खोलीत तो एकटाच. पिलू झोपलेलं. त्यानं खिडकीतून खाली पाहिलं, शववाहिकेत कुणीतरी डोकं बडवत, रडत ओरडत बसलेली, कदाचित त्या गोर्‍या मुलाची आई, हतबल आणि मूक झालेले त्याचे बाबा असावेत! स्ट्रेचरवरून पांढ-या चादरीखाली झाकलेलं कलेवर! मागे मागे जाणारे सुन्न नातेवाईक असतील कदाचित.
त्याला आठवलं तिचं आयुष्य. बालपणापासून आजतागायत आलेले सगळे विचित्र अनुभव भोवती पिंगा घालून नाचायला लागले भुताच्या सावल्यांसारखे.'वेताळा"सारखे, खविस-कवट्यांसारखे. ह्यांनी "डान्स इंडिया डान्स " मधे एक से एक बकवास डांन्स करून इंडियाच्या णाकात दम आणला होता. नकळत झाल्यासारखे वाटणारे सहेतुक घाणेरडे स्पर्श, कामूक नजरा, विचित्रशी अनाकलनीय भाषेतली वक्तव्ये, शिकवणीच्या काळे सरांनी काहीतरी केलं म्हणून आत्महत्या करणारा जोविन ! गोरं पोरगं असण्याचा शाप? नात्यांमध्येही वासनांची वारंवार येणारी प्रत्यंतरं, लग्नानंतर देखिल आपल्या मनाचा विचार न करता हवं तसं हवं तेव्हा हक्कानं लुबाडणारा नवरा! एक व्यक्ती म्हणून विचारात न घेतलं जाता केवळ एक गोरा म्हणून झालेली गणना!
"डॉक्ट्..................र................"ही किंकाळी होती त्याच्या सासूबाईंची आणि नुकत्याच घरून आलेल्या आईची! धावत धावत डॉक्टर आले, सगळा दवाखाना आता त्याच्या खोलीपुढे जमा झाला. एक क्षण काहीही न सुचलेल्या डॉक्टरनी त्याच्या मांडीवरची कपबशी उचलली. दोन दिवसांचं गोंडस पिलू निपचित पडलं होतं आपल्या जन्मदात्याच्या मांडीवर! तो शून्यात पहात गोठलेल्या नजरेनं! त्याला गदागदा हलवलं डॉक्टरांनी, तरी तो उठला नाही.. मग एक म्हशीचं इंजेक्शन खुपसलं तरी तो उठायला तयार नाही .. अरे बापरे !! हा कसला कोमा? पुर्णविरामात गेला की काय हा ? डॉक्टरने घेतला हातोडा आणि घातला त्याच्या डोक्याय .. अचानक झोपेतून जागं झाल्यासारखा तो बाळाकडे पहात निस्तेज आवाजात बोलला, "डॉक्टर, मी चावलं त्याला!" आणि तो कोसळली! आणि असा कोसळला .. जणू काही माळसेज घाटातली दरड !! ऍकिलोप्टस ला विचारा विचारांमधे आपलं पोरगं काय गुण उधळणार हे पाळण्यातच त्याचे पाय पाहिल्यावर दिसलं होतं ... गोरी मुलं वाचणार होती !!