बन्दे की मेहनत को किस्मतका सादर परनाम है प्यारे.. दंगल दंगल!

छान लिहिलंय.. माझेच विचार मांडलेत, त्यामुळे पुनरुच्चाराचे श्रम टळलेत! :-)

पिच्चर बघितलेला नाही. पण लेख वाचून कदाचित बघायला जाईन सुद्धा.

लेख चांगला जमलाय पिरा.

चित्रपटाची ओळख आवडली. त्यावरील तुझे मत आवडले. स्टिरिओटाईप्स मोडत कुस्तीबिस्ती जाऊ देत, आणखी साधं काही केले तरी लोक्स वेड्यागत बघत बसतात. नंतर त्यांनाही सवय होते. "जौ द्या राव! हे येडं असलंच आहे." म्हणत आपापल्या कामाला लागतात. तोवर जरा वैताग आणतात. बाकी काही नाही.
खरंतर हा शिनेमा नाताळाच्या सुट्टीतच बघायचा होता पण जमले नाही. आता उद्याच्या विकांती जमलं तर बघते. अर्थातच मुलाला बरोबर घेऊन जाणार.
याचा प्रिमियर आमच्या येथे झाला म्हणे! तेलुगु पब्लिक गेलं होतं बघायला.

मस्तं जमलीय ओळख. हा चित्रपट नक्की पाहणार.

आमिर खानला सलाम!

संगोपनाच्या दृष्टीकोनाबद्दलच अती चर्चा झाली आहे.

आजकाल "तू जे हवं ते करं. ताण घेऊ नकोस. आपल्याला स्पर्धेतला उंदीर व्हायचं नाही" हे पालकांच मुलांसाठी असलेलं धोरण आहे.

आजकाल ही परिस्थिती खरंच आहे का ? मलातरी तसं वाटत नाही.

ओळख आवडली.
थेटरात बघायचा विचार आधी नव्हता, पण आता पहाणार म्हणतो.
बाकी 'जो जीता' पासूनच आमीर अश्या प्रकारच्या चित्रपटांत माहीर आहेच..

दंगलविषयी वाचलेलं सर्वात सुंदर स्फुट. त्या बुद्धीप्रामाण्याच्या अभ्यासकाचा लेख वाचून जो मनस्ताप झाला होता तो या अप्रतिम रसग्रहनाने दूर झाला.

शंभरातुन दहा घेतात, ती स्पर्धा नसते? डेडलाईन्सवर काम करुन द्यायची असतात, तो ताण नसतो?

अगदी खरंय..

लेखन आवडलं.

गीता नॅशनल अ‍ॅकेडमी मधून सुट्टीसाठी म्हणून काही दिवसांसाठी परत घरी येते तेव्हा ती आणि महावीर ह्यांदोघांमधील कुस्तीचा प्रसंग सबंध चित्रपटाचा हाय पॉइन्ट आहे. जुन्या आणि नव्या ट्रेनर्सच्या तंत्राचा एकमेकांशी संघर्षच.

बन्दी की रसग्रहन को भी सादर प्रनाम हे ;) आवडेश पिच्चर पहानार ,कारन आमिर आवडतोच पन ह्या मुलिसाठी ़ खास करुन :)

छान.

मी थिएटरलाच पाहिला. चित्रपट कुठे कंटाळवाणा नाही, उलट हलके फुलके विनोद करुन मध्ये मध्ये थोडंस हसवतच रहतो पण एक प्रेक्षक म्हणून चित्रपटाशी समरस होता आलं नाही तर मी तरी चित्रपटाला अप्रतिम म्हणत नाही.
सध्या अनेक सिनेमांच्या पटकथा आणि चित्रभाषा एका साच्यातल्या वाटतात..धोनी पण असाच वाटलेला.. थोडेसे हलके फुलके विनोद टाका, थोडं भावनिक करा ई ई.. का कुणास ठावूक मला अशा पटकथांचा कंटाळा आला..खरा संघर्ष समोर आलाच नाही असं वाटतं.. झालंच तर ती चित्रभाषा..क्लायमॅक्सच्या वेळी नायक्/नायिकेला जुने संवाद /दृष्य आठवणं , क्लायमॅक्स हा स्लो मोशन मध्येच दाखवला पाहिजे का ?.. अरे कशाला ? आम्हाला माहितीये की हा क्लायमॅक्स आहे आम्ही श्वास रोखूनच बघत आहोत की कशाला हवीये स्लो मोशन ?...असो. हे फक्त दंगलपुरतं बोलत नाहीये मी.
पण दंगलच्या कथानकापुरतं म्हंटलं तर कोचबद्दल सगळं खरंच दाखवलं आहे का ? शंका वाटते .. खास करुन शेवटी अमिरला खोलीत कोंडण्याचा प्रकार.. चित्रपटाची कथा/पटकथा लिहिताना त्या कोचला भेटून त्याची पण बाजू जाणून घेतली असेल अशी आशा करतो.

छान लिहिलय!

आमिर खान निश्चितच चांगला अभिनेता आहे,
पण हा पिक्चर टी व्ही वर बघु म्हणतो.
आधी "ती सध्या काय करते पाहायचा आहे."

सिनेमा बघणार आहेच.

सुंदर लिहिलंय.

दोनदा बघून आलो सिनेमा .. जबरदस्त आहे .

शेवटच्या शॉट मध्ये गीता ऑस्ट्रेलियन रणगाडा (म्हणजे तिची प्रतिस्पर्धी हो!) डोक्यावरुन उचलुन आपटते, ते जरं तिने खरोखर केलं असेल तर, साष्टांग नमन माझे!

हो .. हे खरं आहे.. शेवटच्या सेकंदात अक्षरश उचलून आपटलंय तिने.

मला आटा नक्की आठवत नाही .. पण बहुदा युगेश्वर दत्त ( कि सुशील कुमार ? ) ने हि ऑलम्पिक मध्ये आपल्या प्रतिस्पर्ध्याला दोन्ही हातानी उचलून धरला होता तीन सेकंद . ( वेट लिफ्टर उचलतात बार तसं) आणि तिथून तसाच खाली आपटला होता .

चित्रपट चांगला आहे. गिरीश कुलकर्णी नेसुद्धा उत्तम भूमिका वठवली आहे. चित्रपटाबद्दल विस्ताराने लिहीन लवकरच...

खूप छान पिरा.रिव्हू नाही हा,पण चित्रपट पाहून झाल्याने पटलं.थोडं पालकांनी पण मुलांना गाईड केले पाहीजे या मताचा मी आहे.शेवटी स्वतःच्या हाडामासाच्या गोळ्यावर पालकांचा हक्क बनतोच की.

व्हाटेवर, असो ते असो... आवल्डं!

इट सीम्स टू कम फ्रॉम द बॉटम ऑफ योर हार्ट मॅडम, आय रेज माय फेल्ट हॅट टू ऑनर यु.

साला, धिस इंडिया आय टेल यु चीजच डिफरंट हाय, काही महिना बॅक, काई सो कॉल्ड पेट्रीअट इंडियन पोरेलोक आमी त्या मुल्लाचा सिनेमा पाहनार नाय अँड स्टफ लैच अँगरीली बोलते होते, साला इथं पिच्चर ३ डेज मंदी ३०० करोड का किती तरी रेकॉर्ड अर्निंग करते हाय, व्हॉट एक्झेक्तली इज इंडिया?

छान लेख. चित्रपट पाहीन की नाही माहीत नाही...

पिक्चर तर खल्लास आहेच. त्यातलं आमीरचं काम तर अजून भारी आहे. बाकी मुलांच्या संगोपनाबद्दल बोलायचं तर ते काही science नाही त्यामुळे त्याचा १+१ = २ असा formula असू शकत नाही. ती कला आहे. त्यावर प्रत्येकाचा दृष्टिकोन वेगळा असू शकतो, किंवा असायला हवा, कारण प्रत्येक मूल वेगळं असतं. बाकी लगान (२००१) पासून खेळ केंद्रस्थानी असलेले अनेक छान चित्रपट आले. त्याची सुरूवात करणारा आमीरच होता. हा चित्रपट करून त्याने एक वर्तुळ पूर्ण केलं आहे. त्याला आता १० धूम ३ माफ आहेत!

वाचनमात्र मोड मधून बाहेर पडलोय, मनापासून लिहिलेत तुम्ही फार, त्यावर उस्फुर्त प्रतिक्रिया द्यायला हवी आहे, अगोदर एका ठिकाणी लिहिली आहे तीच परत देतो, बाकी 'पोरांना मोकळे सोडा अन पोरांना ओझ्याने बैल बनवा' ह्याच्या मधोमध असलेला विचार फारच भावला आहे.

साधारण 2 महिने अगोदर युट्यूब वर दंगलचा ट्रेलर पाहिला, दलेर मेहंदीच्या आर्त अन अतिशय जबऱ्या (प्रसंगानुरूप) आवाजात 'रे भेड कीं हाहाकार के बदले शेर एक दहाड है प्यारे दंगल दंगल' ऐकले अन नखशिखांत सरसर काटा आला अंगावर, मग हा चित्रपट पाहणे एक मिशनच झाले, पण एकटा नाही, वडिलांच्या सोबत

आमचे पिताजी स्वतः उत्तम मल्ल, अमरावतीच्या प्रख्यात श्री हनुमान व्यायाम प्रसारक मंडळाचे विद्यार्थी अन स्वतः एमपीएड मध्ये कुस्ती स्पेशलायझेशन असलेले व्यक्तिमत्व, संयुक्त नागपूर विद्यापीठाचे (त्याकाळी अमरावती विद्यापीठ नव्हते) ३ टाइम्स अनबिटन चॅम्पियन, त्यांच्या वजनगटातले. फादर आमच्याकडे आलेले असता एकदा दोघ बाप बेटेच सिनेमा पाहायला गेलो, सुरुवातीला बाबांना 'सुलतान' चा खराब अनुभव आठवून नकोसे होत होते पण आग्रह करून नेलेच, त्या दिवशी मी चित्रपटगृहात माझ्या 67 च्या बापाला परत एक हरखलेले पोरगे झालेलं पाहिलंय, कुस्ती लागली की बाबा यांत्रिकपणे जणूकाही डोक्याच्या फिक्स रॉम मध्ये असलेल्या कुस्तीच्या फाईल्स उघडून बसले होते, भावूक प्रसंगी डोळे पाणावले असले तरी कुस्तीच्या वेळी मात्र वडील प्रचंड घुसून जात सिनेमात, गंमत म्हणजे त्या कुस्तीत पुढली चाल कुठली असेल ते बाबा अतिशय साधेपणाने धावते समालोचन करत होते अन खरंच पुढच्या फ्रेम मध्ये गीता तोच डाव वापरत होती! अन तो वापरल्यावर बाबांच्या चेहऱ्यावर आलेला आनंद माझ्यासाठी पैसा वसूल होता, मधेच बाबा माझा हात धरून excitment ने 'बघ बघ आता कात्री लावेल ती, हा!!! लावली बघ कात्री, कात्री लावली न बापू का लगेच कमरेची ढुशी मारून चितपट होतो बघ गेम' असे काही काही सांगत असत, एकदम लहानपण आठवले, बारका वरवंटा गळ्यात बांधून वडील मला पळवत किंवा हनुमान जयंतीला लाल मातीत 10 लिटर ताक, हिरडा, नागरमोथा, शिकेकाई, रिठा पावडर सोबत अर्धा तोळा चंदन तेल घालून माती मळून मळून तयार करत नंतर रोज अर्धातास आखाडा तयार करत ते सगळे आठवलं, दंगल माझ्यासाठी बायोपिक सोबतच लहानपणीच्या आठवणवाड्यात एक चक्कर होती नक्कीच, बाकी दिग्दर्शन किंवा तांत्रिक बाजू पक्की असल्याची ग्वाही वडिलांचा आनंद होता, बाकी काही नको.

"तू जे हवं ते करं. ताण घेऊ नकोस. आपल्याला स्पर्धेतला उंदीर व्हायचं नाही" हे पालकांच मुलांसाठी असलेलं धोरण आहे. उगाच उर फुटुस्तोवर धावणं मलाही मंजुर नाही, पण म्हणुन स्पर्धाच नको?? ताणच नको घेऊस?? ते बाळ १५-१७ वर्ष राहिल तुमच्या पदराखाली, पण कधी तरी तर बाहेर पडेल ना? कधी तरी तर त्याला स्वतःचा नोकरी धंदा शोधावा लागेल ना? तिथे काय पायघड्या टाकलेल्या असतात का? शंभरातुन दहा घेतात, ती स्पर्धा नसते? डेडलाईन्सवर काम करुन द्यायची असतात, तो ताण नसतो?

अरे ताण कसा घ्यायचा, कधी घ्यायचा, किती घ्यायचा हे पोरांना शिकवा की! स्पर्धेत उतरुच नकोस हे काय नाटक आहे?

ह्या साठी +१

चित्रपट ओळख आवडली, नक्की पाहणार.

माबो वरचाच प्रतिसाद ईथे पेस्ट करतोय.

अप्रतिम सिनेमा आहे.

गिरीश कुलकर्णी ची पर्सनॅलिटी मला सुटेबल नाही वाटली त्या रोल साठी. स्वतः कुस्ती खेळलेला (कधी काळी), आणी आता कोचिंग करत असलेला (फिटनेस रूटीन सुटलेला) अशी देहयष्टी नाही वाटली त्याची. कॅरेक्टरही थोडं जास्त खलनायकी वाटलं. डावपेच सुद्धा सातत्यानं ईतके परस्परविरोधी (महावीर फोगट पेक्षा) नसते तरी चाललं असतं कदाचित, कारण खेळातली एक्स्पर्टीज दोघांकडे असणं अपेक्षित आहे. वरिष्ठ अधिकार्यांसमोरची लाचारी मात्र त्याने छान दाखवली आहे.

मला ईक्बाल मधला गिरीश कर्नाड आठवला, भारदस्त शरीरयष्टी, पोट सुटलेलं, कोच म्हणून खेळाविषयी / खेळाडूंविषयी आस्था आणी भ्रष्ट व्यवस्थेचा एक भाग म्हणून भ्रष्ट, असूया असं सगळं काँबिनेशन तिथे जमलं होतं. कदाचित बोमन ईराणी जास्त सूट झाला असता.

सगळ्यांच्या सगळ्या अपेक्षा एका सिनेमात पूर्ण होणार नाहीत. जे सगळं पॅकेज जमलय, त्याला मनापासून दाद!! आवर्जून पहावा असा सिनेमा आहे आणी शक्य झाल्यास मोठ्या स्क्रीन वरच पहावा. तूफान ईफेक्ट येतो. शेवटच्या राष्ट्रगीताला थिएटर मधे लोकं उत्स्फूर्तपणे ऊभे राहिले होते ही त्या ईफेक्ट ला मिळालेली पावती आहे. चांगल्या कलाकृती ची माझी छोटीशी टेस्ट आहे, त्याचा हँगओव्हर राहीला पाहीजे (चांगल्या स्कॉच च्या अगदी उलट डोळा मारा ). आणी दोन आठवड्यापूर्वी पाहिलेल्या दंगल चा हँगओव्हर आज सुद्धा टिकून आहे.

लेख आवडला; बापूसाहेबांचा प्रतिसादही खासच. अन्य चर्चेवरुन हे पुस्तक आठवले.

चित्रपट तर छान आहेस, पण लेख खरंच सुंदर जमलाय....

लेख पण तितकाच छान . आपण तर काय कुस्ती वैग्रे खेळू नाही शकणार त्यामुळे बघण्यात आनंद .
अवांतर - बायकोला गरम गरम जेवण वाढणारे पुरुष ह्या कॅटेगरीत आम्ही पण आहोत त्यामुळे होणारी बायको खुश असते .