सोयीचं प्रेम की प्रेमाची सोय ?

----------------------------------------------------------------------------------------
ती: अहो, आता हा वर्षाचा होईल, बघता बघता दिवस निघून गेले ..मी तरी किती दिवस घरी राहणार अजून ? आपण लगेच पाळणाघर बघायला हवं ! मी एक दोन ठिकाणी चौकशी करून ठेवली आहे. त्यातल्या त्यात शेजारच्या बिल्डिंगमधल्या काकू बऱ्या आहेत, आपल्यालाही बरे पडेल......
तो : बरं , उद्याच जाऊन चौकशी करू ....
दुसऱ्याच दिवशी काही रंगीत खेळणी, थोडा खाऊ , औषधं आणि छोटं गोड पार्सल काकूंकडे रवाना.....

----------------------------------------------------------------------------------------

ती : अहो हा बघा ना ... सारखा हट्ट करतोय आज ऑफिसला जाऊ नकोस म्हणून .... तरी ४ वर्षांचा झालाय, काही लहान नाही आता...
तो : बाळा हे बघ आता आईला जाऊ दे हां ऑफिसला ... संध्याकाळी ती तुला खाऊ आणेल ....शहाणा आहेस कि नाही तू ? चल काकूंकडे !

----------------------------------------------------------------------------------------
अमोघ : आई आज आमच्या शाळेत पालकांना बोलावलंय... तू चल माझ्याबरोबर... सगळ्या नववीच्या विद्यार्थ्यांचे आईबाबा येणार आहेत...
ती : अरे आजच कुठे ठेवली पालक सभा? काही घोळ नाही ना घातलास शाळेत ? त्यांना सांग घरी कोणी नाही म्हणून ....बाबांना पण आज नेमकं महत्वाचं काम आहे ... प्रगतीपुस्तक बाबांकडून सही करून घे आणि देऊन टाक...पुढच्यावेळी नक्की येऊ म्हणावं !

----------------------------------------------------------------------------------------

ती आणि तो (रात्री)

ती : अहो अमोघ सारखा उठसूट काकूंकडे जातो .... घरी बस म्हटलं तरी थांबत नाही .... आज मला सुट्टी होती तरीही तो दिवसभर काकूंकडे होता... घरी असला तरीही माझ्याशी जास्त बोलत नाही .... सतत काकूंच्या घरचं कौतुक आणि तिथलेच संदर्भ आणि उल्लेख .... आपण कोणीच नाही का त्याचे ? सगळे लाड पुरवतो आपण त्याचे.... काहीही कमी पडू देत नाही पण त्याला किंमतच नाही त्याची .... काय करूया?

तो : तरी मी तुला सांगत होतो त्याच्याकडे लक्ष दे.... पण तुला नोकरीचीच काळजी जास्त .... आता त्याला वेगळ्या पद्धतीने समजवायला हवं...बघतो मी ...

----------------------------------------------------------------------------------------

अमोघ : आई मी काकूंकडे जातोय ...
तो : अमोघ इकडे ये ....
अमोघ : काय?
तो: अरे जरा कधीतरी आमच्याशी बोलत जा काहीतरी .....आज रविवार आहे ... सारखा काकूंकडे का जातोस ? आम्हालाही तुझ्याबरोबर राहावंसं वाटतं ...
अमोघ : तुम्हीच सवय लावली ना .... त्यावेळी ते गरजेचं होतं मग नाईलाजाने घेतली मी सवय करून, न करून सांगतोय कोणाला ?... आता अजून काय हवंय तुम्हाला ?
तो : जास्त शहाणपणा करू नकोस .... सांगतोय तेवढं एक .... तू कुठेही जायचं नाहीस.. आज घरीच थांबायचं !काकूंनी तुला फुकट नाही सांभाळलं ... पैसे देत होतो आम्ही त्यांचे दर महिन्याला....
अमोघ : तुमच्या वाटेकडे रोज डोळे लावून एक एक दिवस मी ढकलत होतो तेव्हा हा विचार नाही आला कधी तुमच्या मनात ? नुसता खाऊ, खेळणी,कपडे दिले कि झालं? मी किती वेळा विनवणी केली की एक दिवस माझ्यासाठी द्या, पण तुमच्याकडे तोही नव्हता....आजी आजोबा कसे असतात ते कधी पाहिलंही नाही कारण नशिबातच नाही...इतरांसारखं भावंडं नसल्यामुळे तोही प्रश्न नाही .... शाळेच्या प्रत्येक सुट्टीला प्रश्न ठरलेलाच ...."करू तरी काय मी ?"
ती : अरे पण आम्हीही तुझ्याच चांगल्या भविष्यासाठी नोकरी करतोय .... तुझंच भलं होणार आहे त्यातून...
अमोघ : माझा वर्तमानकाळ नासवून कसलं आलंय भविष्य ? ज्या वयात जे हवं होतं तेच दिलं नाहीत तुम्ही ....त्याची भरपाई खाऊ आणि खेळणी कधीच नाही करू शकत ....आता मला आजही आणि यापुढेही काकूच जवळच्या वाटणार... तुम्ही आजपर्यंत सोयीने प्रेम केलंत ... त्या प्रेमाने माझी सोय बघतात ... हाच फरक...येतो मी ... आज तिथेच जेवण करेन..बाय !

दरवाजाचा मोठ्ठा आवाज ..... धडाड ...

ती आणि तो निःशब्द !