ती तशी नेहमीच गराड्यात असते
मी त्या गर्दीचा एक भाग असतो
ती तशी सगळयांच्या जवळ असते
मीच कधी तिच्या नजरेत नसतो
ती नुसती येण्याची चाहुल देते
तो मुक्त तिच्यावर बरसत जातो
ती चिंब तारुण्य उधळून देते
मी धुंद स्वत:ला हरवत जातो
ती गुलाबी सांज लेवुन येते
मी क्षितिजासवे तिच्यात रंगून जातो
ती नशावते कातरवेळ तिच्याच अदांनी
मी नकळत तिच्यात विरघळत जातो
ती अलगद रात्री स्वप्नात येते
सारा आसमंत तिनेच भारलेला असतो
ती एकच वेळ अशी असते
जिथे ती "फ़क्त" माझी अन मी तिचा असतो
पण........
ती आता चंदेरी दुनियेतच रमते
मी आजही तिला दुरूनच न्याहाळतो
अन तिच्या आठ्वांची कोमजलेली फुले
मी गुपचुप हृदयात जपत असतो.
प्रतिक्रिया
11 Jun 2016 - 8:08 am | अभ्या..
जमलिय पण समथिंग इज मिसिंग.
तुझ्या जुन्या कवितामधला फ़ॅक्टर इथे मात्र गायबलाय.
पु ले शुभेच्छा.
11 Jun 2016 - 9:08 am | रातराणी
+१
3 Jul 2016 - 3:21 pm | शार्दुल_हातोळकर
एक धुंद कविता....
छान आहे !!