एकाकी

तिथे थांबतोय
जिथे थांबायचं न्हवत
ठरवलं होत
मागे वळून पहायचं न्हवत

ती अंधार खोली
पुन्हा उघडतोय
मोडलेल्या फडताळात
स्वताला शोधतोय

सोफ्यावरली धूळ झटकून
बसून क्षणभर डोळे मिटलेयत
क्षणभरातच त्यांनीसुद्धा
चुकांची चलचित्र पाहिलेयत

जगाच्या वेगासोबत धावताना
मागे खूप काही राहून गेलय
कृत्रिम आनंदाच्या हट्टापाई
निरागस हसण विसरून गेलोय

चव यशाची मिळवायला
आजवर फक्त स्पर्धा केलीय
दिखाउपणाच्या गर्दीसाठी
आपल्यांची आहुती दिलीय

आशा आहे तिरीप येईल
उजेडाची अंधारात
खांद्यावरती हात ठेऊन
कुणी दावील त्यातून वाट

अजूनही त्या अंधारात
एकाकी पडलोय
राहायचं आत्ता पुन्हा तिथे
जिथे मी घडलोय