Four ducks in a pond

Four ducks in a pond

आपल्या आयुष्यात, तसे बघावयास गेले तर अगदी किरकोळ म्हणावीत, अशा काही घटना घडतात, अशी काही वाक्ये कानावर पडतात / वाचनात येतात,, काही दृष्ये बघावयास मिळतात की, जी आपल्या संपूर्ण आयुष्यात खोलवर रुतून बसतात. किरकोळ का म्हणावयाचे तर त्यांचा आपल्या नेहमीच्या जगण्याशी तसा काही संबंध नसतो. (इतर कोणी ते सगळे विसरून जाण्याचीही शक्यता असते. त्यांचे सोडा.पण) भावनाशील व्यक्तीच्या बाबतीत असे घडणे नैसर्गिक असू शकते. इथे तर्काला, विवेकाला, विचाराला वाव नसतो. कशावरून निघाले ......
१९७७ च्या ललितच्या दिवाळी अंकात माधव मनोहर यांचा एक लेख होता "एका सामुदायिक काव्यानुदाची कहाणी". एका ज्येष्ठ, अभ्यासू काव्यप्रेमीचा लेख. आमच्या सारख्यांना दिवाळीची मेजवानीच. त्यांच्या लेखातील इतर भाग सोडून मी आज "कहाणी " बद्दल सांगणार आहे. त्यांनी कुठल्यातरी एका इन्ग्रजी नाटकातील एक कविता घेतली, Four ducks in a pond. आणि आपल्या कामथ नावाच्या एका मित्राच्या सहाय्याने या कवितेचे अनुवाद मराठीतील नामवंत कवींकडून करून घेतले. कोण होते कवी ? यशवंत, गिरीश, मर्ढेकर, माडगुळकर, कांत, पु.शि. रेगे, सुर्यकांत खांडेकर, बोरकर व पोवळे. घ्या. आणखीन काय पाहिजे ? मनोहरांनी प्रत्येक कवीचा अनुवाद त्याच्या व्यक्तित्वाचे सुस्पष्ट आविष्करण कसे असते, प्रत्येक कवी आपल्या स्वभावधर्मास अनुसरून इन्ग्रजी कविता कशी वाचतो (किंवा वाचत नाही !) याचे सुरेख विवेचन केले होते. यशवंतांच्या कवितेत बदके नाहीतच पण शिवारातील गोफणवाली आहे. बोरकरांना बदकांऐवजी "राजहंस" दिसले (मनोहरांची टीप,: रोमॅंटिक कवीला बदके कोठून दिसणार, राजहंसच दिसणार !) रेग्यांना एक सारस जोडी दिसली, कांतांना दोन सारस जोड्या. सोबत कमळे आलीच. तर लेखाच्या शेवटी मूळ कविता व या कवींचे अनुवाद दिले.
झाले काय , परवा हा अंक सहज हातात आला. तुम्हाला लागली असेल अशी उत्सुकता मलाही लागली व मी लेख वाचत वाचत शेवटच्या पानावर आलो आणि लक्षात आले की अंकाची शेवटची पाने गहाळ झाली आहेत ! मूळ कविता व अनुवाद कालार्पण झाले आहेत. हळुहळु मनाशी गुणगुणावयाला लागल्यावर इन्ग्रजी कविता पूर्णपणे आठवली. अनुवाद... अर्थातच नाहीत.
आज तुमच्या समोर ही कविता आणि वहीत सापडलेला त्यावेळी एका कवीयत्रीने केलेला अनुवाद देत आहे. मिपावर अनेक कवी/कवीयत्री. आहेत माझी सर्वांना नम्र विनंती आहे की आपण या सुरेख कवितेचा अनुवाद करून आमचा आनंद वाढवा.

( मी कवितेवर काहीही लिहणार नाही, त्याची गरजच नाही. येथील कवी लिहतीलच. पण तुमच्या मनात वाचतांना दाटून आलेला भाव हीच ":तुमची कविता")

Four ducks in a pond
Green grass beyond
Flowers in spring
Birds on wings
Wee little thing
To remember
With tears
For years
With tears

चार बदकांचा तळ्यातील विहार ! पलिकडला गवताळ तसा तीर !
पंख पसरून खग उडती हे भरारा ! अहा वासंतिक फुले हा फुलोरा !
बाब साधी गहिवरुनी ती स्मरावी ! साश्रुनयने चिरकाल आठवावी !

शरद

.
. .