एकदा मी तुला म्हटलं,
तू आहेस पाण्यासारखी...
जो रंग टाकावा,
तो सामावून घेणारी,
रंगाच्याही नकळत
रंगासारखी रंगणारी...
आज पुन्हा आठवतंय,
आज पुन्हा ते पटतंय
पण संदर्भ किती वेगळा...
पाणीसुद्धा काही वेळा
किती कोरडं असतं
मिसळू पाहणारं बरंच काही
त्याच्यासाठी उपरं असतं...
खरंच तू पाण्यासारखी आहेस
खरंच, आज पुन्हा पटलं
नकळत किती खरं सांगितलं मी
नवल? दु:ख मनात दाटलं...
प्रतिक्रिया
24 Nov 2014 - 8:29 pm | गणेशा
कविता आवडली.. 'ती' कोण आहे हे स्पष्ट होत नसल्याने कविता जास्त परिनाम कारक वाटली.
24 Nov 2014 - 11:20 pm | एस
कदचित हा स्वतःशी तटस्थ संवाद असावा का?
24 Nov 2014 - 11:45 pm | अत्रुप्त आत्मा
छान!