तुझ्या अंगणी असेल बरसत
असाच पाउस अबोल, हळवा
टपटपत्या त्या थेंबांमधुनी
ऐकशील तू मंद मारवा....
तुझे ही डोळे येतील भरुनी
मेघ जणु आकाशी आतुर
सांग कसे मग लपवशील तू
मनातले ते वेडे काहूर...
कुठे लपवशील माझे हसणे
कसे रोखशील माझे गाणे
डोळ्यामधले आसू लपवण्या
कितिक करशील खुळे बहाणे...
तुला सान्गतील जुन्या वेदना
आकाशातील मेघ सावळे
पुन्हा नव्याने रूजून येतील
आठवणींचे कोंब कोवळे......
ऋतु किती हे येतील जातील
पुन्हा पुन्हा तू मला शोधशील
मनातल्या त्या मुक्या भावना
पाउस होवुन नयनी येतील.....
प्रतिक्रिया
22 Aug 2014 - 10:31 am | सुहास..
चांगला प्रयत्न !
22 Aug 2014 - 10:50 am | प्रभाकर पेठकर
सुंदर कविता.
22 Aug 2014 - 11:32 am | वेल्लाभट
उत्तम रचना ! आवडली.
22 Aug 2014 - 1:45 pm | संजय क्षीरसागर
कल्पना नव्या हव्या होत्या.
22 Aug 2014 - 1:57 pm | कवितानागेश
छानच. :)
नेहमीप्रमाणेच भावपूर्ण.
22 Aug 2014 - 1:59 pm | पैसा
सुरेख कविता!
22 Aug 2014 - 1:59 pm | राघव
आवडले.
22 Aug 2014 - 3:24 pm | सूड
सुरेख!
22 Aug 2014 - 3:49 pm | सुधीर
कविता आवडली.
22 Aug 2014 - 4:18 pm | अजया
आवडली कविता!
23 Aug 2014 - 7:55 pm | अजय जोशी
ऋतु किती हे येतील जातील
पुन्हा पुन्हा तू मला शोधशील
मनातल्या त्या मुक्या भावना
पाउस होवुन नयनी येतील.....
सुंदर.
पहिले कडवेही आवडले.