अर्धांग

नोकरी, घरकाम सगळ्याच्या ताणामुळे सगळ्यांचंच असं होत असेल. पण हे ताण कसे दूर करायचे यावर जास्त विचार करायचा! कविता/मुक्तक सुंदरच जमलं आहे!

बायको सुखात तर जिंदगी मजेत. फेक म्हणावं उद्या राजीनामा. हे दिवस पुन्हा येत नाहीत.

सुर्व्यांच्या कवितेची आठवण झाली!

वाह तिमा...

तेंव्हा डोळ्यांखालच्या काजळीत
शोधू लागतो मी काजळमाया
आणि शुष्क ओठांतली
उरली सुरली थरथर
प्रयत्न करुन!

हा कवितेचा कळस आहे... सुंदर शब्दात व्यक्त झालेली व्यथा अजुनच बोचते..

नोकरी आणि संसार अगदी तारेवरचि कसरत अस्ते बायकांन करीता.:(

वाचनीय आणि अर्थपूर्ण.

वास्तव आहे, पण सध्या काळाची गरज झाली आहे, पण कविता छान जमली आहे.

नोकरीने शोषलेले,
प्रवासाने शिणलेले
ते आमचे अर्धांग,
न्याहाळत असतो मी,
पैलतीरावरुन !
पहिल्या कडव्यातच केव्हढा तो विरोधाभास तिमा? एकीकडे अर्धांग म्हणता अन पैलतीरावरुन पहाता? (अर्थात कवी) म्हणजे अर्धांग या शब्दाला अर्थच नाही उरला. तुम्ही तुमचा हात पैलतीरावरुन पाहु शकता? पाय? शरीराचा कोणताही अवयव? अगदी डोक्यावरचे केस? पहा बघु पैलतीरावरुन? नाही जमत ना? मग ....जे पुरं तुमच अर्धांग आहे ते तुम्ही जर पैलतीरावरुन पहात असाल तर मग ..ते कवितेते पुढे येणार्‍या शब्दांसारख...उदास..चिपाड...अन व्यवहार साधकच असणार.
अर्धांग...काय सांगाव या शब्दाबद्दल? बोलायची सुद्धा गरज नसणारं ते अर्धांग...मना शरीराची वेदना समजणार ते अर्धांग..आपसुक फुलणार...सोबतीने खुलणार..घासात अडकणार..श्वासात फुलणार...नजरेत भरणार..ते अर्धांग. ते असं पैलतीरावरुन पहाणार्‍यांच्या नशिबात थोडच येणार आहे..जास्तीते जास्त जनाची लाज म्हणुन..समाजाची चौकट म्हणुन तुमच्या घरात एक मोलकरीण म्हणुन राहील ते, वर आणि नोकरी करुन पैसा कमवुन आणुन तुमची आर्थीक गरजही भागवील ते..पण जर तुम्ही पैलतीरावर...तर ते तुमच अर्धांग नाही.

'पैलतीरावरून' हा शब्द मलापण 'आखरला' (इन्दौरी भाषा) होता पण अपर्णाताईंनी त्यातलं नेमक आखरणीयत्व उलगडून दाखवलंय.
कवी वार्धक्यामुळे, वा तथाकथित अध्यात्मिक साधनेमुळे 'पैलतीराला' पहुचला आहे का?

टोकदार वास्तवाची धारदार जाणीव !