अस्त सूर्याचा पाहुनी
मी किरणांसाठी झुरतो ll १ ll
ती वेळ सुरु परतीची
थवा घरट्यास उडतो ll २ ll
सांजेचा दीप तोही
एकलाच गाभारी जळतो ll ३ ll
दिव्यास सोबत माझी
तो वातीत काजळतो ll ४ ll
भाव दाटला नयनी
अलगद गाली ओघळतो ll ५ ll
जणू सन्यस्त होऊनी
मी ओठी दु:ख थोपवतो ll ६ ll
गोठली वेदना एकांती
मी स्मृतींमागे पळतो ll ७ ll
झाकून दर्दभावना सारी
मी मलाच रे सावरतो ll ८ ll
आरशास पाहता फिरुनी
तो नकळत काही सुचवतो ll ९ ll
वाटे चेहराच मला माझा
काय असा फसवतो ll १० ll
- सार्थबोध
प्रतिक्रिया
13 Aug 2013 - 2:04 pm | भावना कल्लोळ
छान शब्द रचना, भावली मनाला कविता, काहीसा स्वतःचा अंतरंग दिसला :)
13 Aug 2013 - 2:13 pm | मदनबाण
छान !
13 Aug 2013 - 2:19 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
अशी करुन वाचली, अजुनच आवडली.
14 Aug 2013 - 11:34 am | psajid
आशयघन कविता