ती खोली

कमाल केली आहेस.

चायला .......

सुरेख, आठवणींना लाभलेली 'खोली' आवडली :)

आई ग्ग... मिका.. तू कविता लिहू नको बाबा.

कविता लिहायला घेतलीस की चरचरवणारं, आतून हलवणारं काहीतरी लिहीतोस.

तुझ्या कवितांची ती अशक्य हुरहूर नकोच.. तू किरकोळ "सेफ" टाईप लिखाण करत जा बाबा..

साधं ललित, चित्रपट परीक्षण, पाककृती, विनोदी, प्रेमकथा असे आणि कितीक प्रकार पडलेत.

+ १

मस्त.

:-) मनापासून आवडली.

वा..!

'रम्य' बालपणाच्या आठवणीत रमण्याच्या कल्पनेला सुरुंग लावलात..

मनातली खूप खोलवरची तार छेडलीत मिकाराव !

अप्रतिम कविता !!

हल्ली मलाच नव्हे तर सग़ळ्यांनाच बालपण फार आठवायला लागलंय,

त्या टोपलीत
कायम हसणारा एक बाहुला होता
गोंडस, निरागस...गोबर्‍या गालांचा
आडवं केलं की
शहाण्या बाळासारखा झोपणारा
आणि बसवलं की
निळे डोळे मिचकावून पुन्हा हसणारा
कुठे गेला कुणास ठाऊक....
बरेच दिवस शोधतोय
अंगावर काटा आणि भयानक अस्वस्थ करणारा अनुभव.

खरच होती रे अशी एक खोली.. खरच होती :(

खूपच अर्थगर्भ कविता. विचार केला की जाणवतं प्रत्येकाच्या आयुष्यात अशीच एखादी 'खोली' असते. त्यात कमीजास्त खेळणी असतात आणि त्या खेळण्यांना बिलगलेल्या अस्वस्थ आठवणी.

आज, सर्व महत्त्वाची कामे बाजूला सारून आठवणीतल्या ह्या सर्व खेळण्यांशी हळूवार खेळत बसावे असे वाटते आहे.

काय अवस्था करता मिकाराव तुम्ही आमची! भरुन आलं वाचताना!

मुजरा स्विकराव.

प्रत्येकाचे एक खोली आणि आपापली खेळणी असतात.
तशीच माझी पण आहे.
आधुन मधुन धुळ झटकतो.
मनसोक्त खेळतो आणि परत ठेवतो.
पुन्हा धुळ बसण्यासाठी...

कविता खुप आवडली माझ्या ईतर मित्रांबरोबर शेअर करण्या साठी परवानगी हवी आहे. फक्त आपले नाव व्यनी करा म्हणजे सोपे होईल.

मनात पार खोलवर उतरली कविता.

गेला ओसरुनी प्रकाश सगळा, हो म्लान ताजेपणा
आता शोधुनही न भेटति पुन्हा त्या शैशवीच्या खुणा

या शांताबाईंच्या ओळी आठवल्या.

वाह!!

_/\_

मिका, काय लिहिता राव तूम्ही....स्पीचलेस!!

शेवट मनाला भिडणारा. प्रत्येकाला अशी जाणिव कधी ना कधी होतेच.

:(

अतिशय सुंदर!!

आज, सर्व महत्त्वाची कामे बाजूला सारून आठवणीतल्या ह्या सर्व खेळण्यांशी हळूवार खेळत बसावे असे वाटते आहे.

पण खेळता येत नाही म्हणूनच अतिशय अस्वस्थ वाटते.
कविता आतवर हलवून गेली.

वा !

मि.का. ची कविता म्हटल्यावर उघडुन वाचायचे टाळत होतो. पण आज शेवटी रहावलच नाही आणि जे अपेक्षीत होते तेच झाले. नकोरे असले काहीतरी लिहूस, ओरखाडे काढणार.
पैजारबुवा,

़कAAA y बोलवे .....नकोच्,,,काहि

मिका तुमच्या खोलीतली खेळणी आवडली .

कविता आवडली.

वा:

आत्ता ही कविता वाचताना समोरच "कायम हसणारा, गोंडस, निरागस...गोबर्‍या गालांचा बाहुला" खेळतोय, आणि उद्या त्याला सोडून दूरच्या मायदेशी जायचंय....
रडवलंत मिका.

लिहीते रहा मिका.

किवता मनापासून आवडली.बालपण जगवणारी आिण जागवणारी ...

क्लास!
रिग्रेशन मस्त टिपलंय!

लईच सेन्टी मारलाय रे :)

बर्याच दिवसानी येथे आलो..
कविता वाचली .. तुझ्या शब्दांमार्फत कधी तुझ्या कवितेतुन मी माझ्या गावात .. माझ्या जुन्या घरात गेलो कळलेच नाही ... निरागस आठवणीनी सुद्धा आजकाल खुप जखमा होतात ..

मस्त कविता!

मिका, निव्वळ अप्रतिम...थेट काळजाला हात घालतोस तु

आज इतक्या वर्षांनी पुन्हा त्या खेळण्यांची आठवण आली ...आहेत अजून माझ्याकडे ...जपून ठेवलेली....
खेळेन म्हणतो परत...बालपण सापडेल कदाचित...धूळ असेल तर पुसेन त्यावरची...
खूप मस्त..

:(

व्वा. कविता आवडली.
शेवटच्या ओळी क्या कहने.

-दिलीप बिरुटे

व्वा....!!!

बालपणाची आठ्वण झाली
खूप छान

सुंदर कविता . . .

पुन्हा वाचली.. पुन्हा एकदा हॅट्स ऑफ मिका.. त्रासदायक आहे हे..

फारच सुंदर!

जबरदस्त