बिल्ला आणि नाग..!!

आयला! नुसतं धर की आपट...धर की आपट! अरे आवरा!! ते बॉलीवुडवाले सामुहिक आत्महत्या करतील की हे वाचून. ;)

>>शेवटी कुत्रा, कबूतर, हत्ती किंवा जोनी लिव्हर वगैरे येऊन सगळ्यांची सुटका करेपर्यंत नाच चालू राहतो..
:D
_/\_
मालक,
पाय....पाय कुठायत तुमचे? कापून कुरियर करा..देव्हार्‍यात ठेवेन म्हणतो. :D

मस्त करमणूक.हिरो पारई/कुर्‍हाड खलपुरुषाच्या डोक्यात घालायचा अवकाश, कानूनवाले पोलिस येतातच.

दंडवत! :)

ते आमचे फारएन्ड तुमचे लहानपणी कुंभ के मेले मे बिछडलेले भाई का हो? ते पण हिंदी शिण्मावाल्यांची अशीच लक्तरं काढतात.

फारएण्डला एकदम कांपिटीसन का? ;-)

ते कायपन असुदेत, पन द्येवा आमच्या रजनीचे शिनेमे पाहिलेत का कधी ?
असली एक चुक सापडायची नाही त्यात.
हे बॉलीवुडचे पिक्चर पहिल्यापासुनच असले कल्पनेच्या बाबतीत भिकारीच.

लेख मात्र एकदम तगडा आहे बॉस :)

- छोटा डॉन

जबरा !

एकाच वेळेस दहा जुने सिनेमे पाहतो आहे असे वाटले.

हसून हसून पोट दुखणार आहे.
एकदा श्रीनाथ चित्रपटगृहात(मंडई, पुणे) मिथुनदाचा सिनेमा पाहिल्यावर (मारामारी पाहताना) जसे हसून हसून खुर्चीवरून खाली पडलो होतो त्याची आठवण झाली.

मस्त एक्दम

ओ गगन्दा! ऑ काय विचार आहे का न्हाई? मगाशी विमानातुन पडुन झाल, आता खुर्चीतुन्...काय काय माणसान बसाव तर कुठ? आन मगाशी पोटात गोळा उठला आता पोटावरचा हात निघना?

एकदम छान, मजेशीर लेखन आहे.
हे असले प्रकार आणि सिनेमात झालेल्या चुका शोधून काढायची खोड आम्हा भावंडाना जडली होती.
सिनेमा पाहताना लक्ष फक्त चुकांकडे! ;) शेवटी ती सवय आमच्या पालकांना प्रयत्नपूर्वक मोडून काढावी लागली.
आताही आम्ही चुकाच काढतो पण मनातल्यामनात.;) सगळ्यात आवडता प्रकार म्हणजे हिरो आणि हिरवीन गाणी म्हणतात. सगळ्यांचे आवाज सुरेल, गाणी तिथल्यातिथे सुचणे वगैरे. आनंदात असले.....म्हणा गाणं, दु:खात असले......म्हणा गाणं. माझी आई बरीच वर्ष गाणं शिकायला जायची तरी गाताना चुका होत असत (असे ती म्हणत असे).
कोणत्यातरी पौराणिक मालिकेत युद्ध चालू असताना माझ्या भावाने मला एका सैनिकाचा स्पोर्ट शू चुकून थोडासा फ्रेममध्ये आलेला दाखवला होता. एका सिनेमात सगळे गुंड मेलेले आहेत असा संवाद चालू असताना कोपर्‍यात पडलेल्या मनुष्याने केलेली किंचित हालचाल आम्ही पकडली होती.;)

भन्नाट लेख!
फारएंडचे परिक्षण आणि हा लेख वाचताना आम्ही केलेल्या हिंदी सिनेमाची चिरफाड आठवली
स्वाती

गवि शोल्लेट एक्दम......

आकाशी उडणारे मालक, आपण सगळ्यांचा न्याय केलात.. पण खलनायक मंडळींच्या पाळीव प्राण्यांबद्दल एक चकार शब्दही न काढुन मात्र घोर अन्याय केलात. हे व्हीलन मंडळी काहि साधी कुत्रे वगैरे पाळत नाहित (नाहितर धर्मेंद्रच्या "कुत्ते ए ए ए ए ए" डॉयलॉगवर तो एक्झॅक्ट्ली कोणाला रागावतोय यावरुन व्हीलन आणि त्याच्या कुत्र्यामध्येच जुंपायची...) तर व्हीलन मंडळींकडे असतो वाघ (मेनका गांधीच्या नाकावर टिच्चुन). अगदी ढाण्या वाघ बरका. या वाघाला धर्मेंद्र (किंव्हा तत्सम बलवान मंडळी) सरळ अंगावर घेतो. (जीतेंद्र अश्या भानगडीत पडत नाहि. आणि शत्रुघ्न सिंन्हाच्या वाटेला वाघच जात नाहि). आता दोघांची कुस्ती रंगतेय. वाघाला सुद्धा "धोबीपछाड टाईप" डाव चांगलेच अवगत असल्यामुळे तो नखं, दात वगैरे वापरत नाहि... सरळ दंड थोपटतो. अश्यातच ५ मिनिट जातात आणि मग वाघाचे लक्ष्य धर्मेंद्रच्या "शेरावाली" लॉकेट कडे जाते, अच्यानक मंदीरातील घंटानाद सुरु होतो.. कुठुन तरी आआआ..आआआ..आआ चे भक्तीमय सूर कानी पडतात. वाघ धर्मेंद्रला नमस्कार करतो ("इथे भेटले.. तिथे नका भेटु" अश्या आशयाने) आणि व्हीलन मंडळीवर उलटतो. आता मात्र तो आपले पारंपारीक शस्त्र वापरतो आणि नखं, सुळे वापरुन व्हीलनचा खात्मा करतो.

वाघोबा पासुन ओबामा पर्यंत सर्वच गांधीबाबांची अहिंसेची वाट (अर्धवट) धरतात (लावतात) ति अशी.

(के सी बोकाडीया फॅन) अर्धवटराव.

:D :-D :lol:

खलनायकापुढे नाचायला हिरविनीला "मजबूर" केलं जातं तेव्हा ती सुद्धा सार्वजनिक गणेशउत्सवात नाचायला सांगितल्याच्या उत्साहाने कपडे बिपडे घालून लग्गेच तयार होते!

ह.ह.पु.वा झाली बुवा..... मस्त..लिहिले आहे भाऊ..

अग्गाऐइग. वाट लावलीय पार. हे हिंदी चित्रपटसृष्टीचे जाहीर वस्त्रहरण आहे.

अशीच एक गोष्ट हिंदी चित्रपटांबद्दल मला अजुनही अनाकलनीय आहे ती म्हणजे शक्ती कपूर, (स्व.) अमरीश पूरी, गुलशन ग्रोवर आदी महापुरुष चित्रपटात हिरोइनी किंवा हिरोची बहीण यांच्या इज्जतीबरोबर समथिंग अनमेन्शनेबल करत असताना ती हाथ जोडुन म्हणते "मे तुम्हारे आगे हाथ जोडती हू. भगवान के लिये मुझे छोड दो" आता भगवान के लिये वळू सोडलेले मला माहिती होते. पण हिला भगवान के लिये कशाला सोडायचे? आणि भगवान के लिये सोडायचे म्हणजे काय?

ही ही ही...मस्त..
मला एकदम मिथुन चा एक पिच्चर आठवला ...त्यात तो वेळ नसतो म्हणून डॉक्टरला भूल न देता आपले दुष्टांनी कापलेले पोट शिवू देतो आणि मग लगेच जीपड्यात बसून त्यांच्याशी लढायला तयार..

इ.इ. मंडळींचे सगळे पिच्चर एकदम बघितल्याचं समाधान मिळालं! आता असे पिच्चर कुणी का नाही बनवत?

मग एकूण मिनिट्स ऑफ़ मीटिंग वरून >> हे सर्वात आवडले :)

धमाल लिहीले आहे. अजून असली ऑब्झर्वेशने येउ द्यात.

(बाकी एकदा ते लॉकेट चे चेक करूच)

काय पण जमाना होता तो .. क्लास शिनुमाचा . . काय पन नट / नट्या . . काय ते फायटींग .. काय तो डॅन्स. . क्वलीटी होती त्या जमाण्यात .. नायतर आजकाल स्वदेस, तारे जमीन पर , ३ इडीयट असले फालतु पिक्चर काडतात राव.
नो फायटिंग ??

आमचा आवडता पिक्चुर : पाप को जलाकर राख कर दुंगा

दुसरा पंच्याण्णव टक्के भाग आवडला. हिरोहिरविनींनी गाणी म्हणून झाल्यावर व्हिलनच्या डेनमध्ये घुसून सगळ्यांनी यडपटपणाचे उद्योग करणे अशा सिनेमांच्या आठवणींशी बहुतेकांना एकरूप होता येतं.

पण आधीचं पाच टक्क्याचं 'कुठे गेले ते माझे लाडके सिनेमे..??' हे तत्वचिंतन ओढून ताणून आणल्यासारखं वाटलं. आपण आपल्या सिने-संस्कृतीतून भंपकपणा हरवतोय असं म्हणणं ठीक आहे, पण त्याची जागा घ्यायला दुसरं काहीच नाही असं म्हणणं बरोबर वाटत नाही. ते खरं असतं तर एव्हाना दबंगपणा वगैरे गोष्टी संपून गेल्या असत्या कारण प्रत्येक पिढीतले गगनविहारी, फारएन्ड हेच म्हणत आलेले आहेत.

कदाचित काही वर्षांपूर्वी व्हिलनांनी मसाज करून घेत, दारू पीत जगावर ताबा मिळवण्याच्या गमजा करायला सुरूवात केली असेल तेव्हासुद्धा त्यांच्या वेळच्या गगनविहारी, फारएन्ड नी 'आमच्या काळी व्हिलन सूटबूट घालून प्राणप्रमाणे मंगेतर असायचे व कायम मंगेतर रहायचे, ते आता आपण हरवत चाललो आहोत' अशी बोंब मारली असेल.

(हे माझ्याच एका प्रतिसादाचं विडंबन आहे, तेव्हा मीच स्वतःला ते व्यक्तिगत घेऊ नये, विचारांचं विडंबन आहे असं सांगतो)

कांती शाहचा गुंडा पाहीला की नाही तुम्ही?
संपुर्ण चित्रपटात लोकं एअरपोर्ट वर एखाद्या मॉल मधे फिरावं इतक्या सहजपणे फिरतात... आजही मित्रांच्या कोंडाळ्यात बसुन सुरापान करताना हा चित्रपट लावला जातो आणी हसून हसून मुरकुंडी वळते... कुठेशी वाचलं होत की गुंडा हा जालावर सर्वात जास्त चर्चिला जाणारा चित्रपट आहे... :-)

हा एक नमुना....

http://www.youtube.com/watch?v=czt_Eroo_bs

फुल्टू खेचाखेची बर्र का गगनविहारी! ;)

रंगविहारी

चिरफाड, लक्तरे इ.इ.
धागा वर काढत आहे.

धन्यवाद स्वप्नज......
लै भारी खंग्री लेख वर आणलात

हे रत्न सुटले होते , आज सपडले :)

असले टिपिकल सिनेमे लहानपणी दूरदर्शनवर शनीवारी रात्री लागायचे. ते आठवून हसू आले. त्याहीपेक्षा तुम्ही जे लिहीलेत ना गवि तसले टिपिकल प्रसंग आठवून खूप हसू आले. खूप छान लिहीलय. हे रत्न दाखवल्याबद्दल कपिलमुनी तुमचेही आभार. लेख जुना दिसतोय पण तुमच्या अभिप्रायामुळे धागा वर आला.