घाल घाल पिंगा वा-या - कमलाकर भागवतांना विनम्र आदरांजली..

>> धाकटा दीर असावा तसा संवाद आहे हा वार्‍याशी.. 'अरे माझं माहेरही खूप समृद्ध आहे रे.. तेथल्या परसातला पारिजातक मी इथं बसून पाहते आहे.. मला हवी आहेत रे ती सारी फुलं! >>

तात्या फारच सुंदर हो!
अमृताची शिंपण असतात तुमचे लेख म्हणजे. इतके कोमल, भावस्पर्शी असतात ना.

...मला आठवतं...माझी आइ गायची मी लहान असताना...
आणि तिच्या डोळ्यात का पाणी यायच ते मला अत्ता कळ्तय...
अगदी असंच माहेर मलाही लाभलय्...अगदी कपिलेपासून ...पारिजातकापर्यंत!
..... आणि त्यात्ली शेवटची ओळ्...अशी आहे,,
...फिरुन फिरुन सय येई...जीव वेडा होतो
चंद्रकलेचा गं शेव ओला चिंब होतो.....
मी अजुन ही बर्‍याचदा गाते.....आणी प्रत्येक वेळी गाताना कंठ दाटून येतोच येतो!

खरच हो जाई....
माझे आवड्ते एक अतिशय सुन्दर गीत...

मनाला स्पर्श करणारे ....

नितांत सुदर गाणे

मन कधी माहेरी जावून पोचले कळलेच नाही.

कपिलेच्या दुधावर मऊ दाट साय
माया माझ्यावर दाट जशी तुझी माय..

मन एकदम हळव झाल हो, माझ्यावर माझ्या मायची खुप दाट माया होती हो.........
कंठ दाटून आला.

लहानपणी मी एक गोष्ट वाचली होती, की काहीतरी होतं आणि वार्‍याच्या अंगाला खाज सुटते.. मग तो वारा वेळूच्या बनात जाऊन अंगाची खाज शमवतो. त्या गोष्टीच्या शेवटी असा धूसर दिसणारा वारा, वेळूचं बन असलेलं चित्र होतं नि भरीस भर म्हणजे त्या धूसर आकाराला चेहरा ही होता.. मग मी आईकडे तसा दिसणारा वारा दाखव असा हट्ट धरला होता!!!! आधी रूसणं, मग फुगणं मग आईचा थोडाफार रॅंडमायझेशन अल्गोरिदम प्रयोग.... सगळं सगळं झालं.. तेव्हा आईने हे 'घाल घाल पिंगा वार्‍या...' शिकवले होतं.
आमच्या घराला अंगण होतं पण परसदार नव्हतं. घरी फुलांचं झाडही नव्हतं. मग बिचारा वारा येणार कसा? आणि तो आला नाही तर माझी आई मला तो दाखवणार कसा? माझं तेव्हढ्यापुरतं समाधान झालं. पण त्यानंतर जेव्हा आम्ही आजोळी गेलो, तेव्हा कुणालाही न भेटता अस्मादिक सरळ परसात!!! तिथे जास्वंदीचं आणी विलायती चिंचांचं झाड होतं. तिथं जाऊन मी बराच वेळ वारा कधी तिथे पिंगा घालायला येतो याची वाट बघत बसले होते. :(

अतिशय सुन्दर गाण्...काही काही कविता इतक्या लहाणपणी शिकवुन खरच वाया जातात्...जशी ही घाल घाल पिंगा वार्‍या...किंवा 'सायंकाळची शोभा' .
हे गाण तर अप्रतिम चालीच, अलवार पदर उघडणार, म्हणता म्हणता कंठ दाटवणार्..काळ्या कपिलेची नंदा खोडकर फार, हुंग हुंगुनिया करी कशी ग बेजार्..तर एका लेकराच आई वरच लडीवाळ प्रेम दाखवुन जात.

तात्या तुमच रसग्रहण तर खासच! __/\__

मी हे गाणं आज पहील्यांदा ऐकतोय. मन दाटून आले. कदाचित लहानपणापासून घरापासुन दुर राहावे लागल्याने असेन (शिक्षण, नोकरी), पण गाणं एकदम मनाला भिडलं. आणि माझ्या "माहेरी" पारीजातक, गाय सगळं आहे म्हणून जास्तच आवडलं.. बाकी तात्यांचं लेखन म्हणजे मेजवानी असते वाचकांसाठी..

नेहमीसारखच छान.

--टुकुल

सुरेख गाणे.
इथे दिल्याबद्दल धन्यवाद!

छान गाणे!! भागवतसाहेबांना विनम्र श्रध्दांजली.

कमलकार भागवत आणि सुमन कल्याणपुर या द्वयीची इतर अनेक प्रसीध्द रचना, भावगीते आणि भक्तीगिते, आहेत. त्याचा उल्लेख केल्याशिवाय राहवत नाही.

आली बघ गाई गाई शेजारच्या अंगणात (इंदिरा संत)
उठा उठा चिउताई सारीकडे उजाडले (कुसुमाग्रज)
चक्रवात पक्षी वियोगे बहाती (संत नामदेव)
जेथे जातो तेथे तु माझा सांगाती (संत तुकाराम)
देह जावो अथवा राहो, (संत नामदेव)
देह शुध्द करुनी भजनी -भजावे (जनार्दन महाराज)
बुडता आवरी मज (संत तुकाराम)
मायेविण बाळ क्षणभरी न राहे (संत तुकाराम)
ॐकार प्रधान रुप गणेशाचे (संत तुकाराम)
दिनांचा कैवारी दुःखिता सोयरा(अशोकजी परांजपे)
नाम आहे आदी अंती, नाक सर्व सार (अशोकजी परांजपे)
समाधी घेउन जाई ज्ञानदेव (अशोकजी परांजपे)
दिपका मांडिले तुला, सोनियाचे ताट (बा.भ. बोरकर)

विसोबा खेचर एरवी अनेकदा पाट्या टाकतात हे सिद्ध करणारे लेखन!
आता व्यक्तिचित्र एरवीच्या सारखे उरकू नका. हा लेख लिहितानाच्या सुरातच लिहा.

सुंदर!

भागवत साहेबांना विनम्र श्रद्धांजली.

नागपाड्याला रहात असताना काही काळ भागवत साहेब आमचे शेजारी होते.
त्या काळी चाळीतल्या समस्त बाळगोपाळांना जमवून, ते पेटीवर विविध गाणी वाजवायचे.

त्यांचा गळाही सुरेल होता.

तात्यांनी त्यांची आठवण मी.पा वर जागृत केली.

तात्यांनू धन्यवाद!

भावस्पर्शी गाणं आहे हे .
आवडल आनी आमच्या मायची आठवन येऊन डोळे भरुन आले.

तात्यांनी या अतिशय सुंदर गाण्याची आठवण करून दिली. धन्यवाद तात्या !!