कशाचा तमाशा होइल ठावं नाही भावा.
कशाचा तमाशा होइल ठावं नाही भावा,
माझ काळीज काढुन टांगल
तरी खुळं वाजवतय पावा.
कधी यायच भान म्हणते मी
कधी यायच भान म्हणते मी
पण सांग मला
त्यानंतर जीवंत असेन का रे मी?
कुठल्यातरी आशेवर
कुठल्यातरी आशेवर
पावल तरी उचलतात
दिसत नसली सुखं तरी
बळ वाढवुन जातात
नऊ महिन्याच वज्ज
नऊ महिन्याच वज्ज माय
शेजीच घर बघुन वाहते.
नऊ महिन्याच वज्ज माय शेजीच घर बघुन वाहते
काय ठाव तिला
काय ठाव तिला
त्या वज्ज्याचा नशिब
दगड करु पाहते.
कुठं हसु उमलत
कुठं हसु उमलत
साजरा मुखडा बघुन.
कुठं डोळं पाझरतात
काळजाच तुकडं होउन.
सगळ आतल्या आत
सगळ आतल्या आत
नुसत सोसायच
तमाशा होउ नये म्हणुन
आतल्या आत फाटायच
अस वाटत
अस वाट्त
द्याव भिर्र्कावुन हे समाजाच ओझं.
अस वाटत द्याव भिर्र्कावुन हे समाजाच ओझं
घ्यावा खुल्ला श्वास
सोडुन माणुस होण्याची लाज.
पण
पण पायाला लंगर
पण पायाला लंगर
समाजातल्या लांडग्यांचा
त्यांच फावल
त्यांच फावल
म्हणुन पदर सावरायचा डुईचा
म्हणुन पदर सावरायचा डुईचा.
__/\__
अपर्णा
प्रतिक्रिया
24 Feb 2014 - 8:16 am | खटपट्या
सुन्दर
24 Feb 2014 - 8:31 am | मुक्त विहारि
कुठेतरी आत पार काळजाला भिडलं
24 Feb 2014 - 9:02 am | पैसा
बहिणाबाईंची आठवण झाली. आणि अगदी एक्झॅक्ट संबंधित नाही, पण "लेकीच्या माहेरासाठी माय सासरी नांदते" याचीही.
24 Feb 2014 - 9:05 am | प्रचेतस
सुरेख लिहिलंय अगदी.
24 Feb 2014 - 11:34 am | अत्रुप्त आत्मा
+१
24 Feb 2014 - 9:39 am | लीलाधर
आवडेश बरं का छाण छाण
24 Feb 2014 - 10:02 am | अजया
छान कविता. :(
24 Feb 2014 - 10:07 am | यशोधरा
सुरेख!
24 Feb 2014 - 10:11 am | सस्नेह
काळजात कळ आली.
'....' का ?
24 Feb 2014 - 10:36 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
अपर्णातै ____/\____!!
24 Feb 2014 - 10:52 am | अभ्या..
अप्पुतै भारी है.
एकदम भारी लिवलय. आवाडल. :)
24 Feb 2014 - 10:55 am | मदनबाण
____/\____
24 Feb 2014 - 11:12 am | सुहास झेले
सुन्न !!
24 Feb 2014 - 11:12 am | इरसाल
सुंदर.
24 Feb 2014 - 11:35 am | जेपी
.
24 Feb 2014 - 12:06 pm | यसवायजी
.....!
मस्त....!
..........
जाताजाता- बर्याच शब्दांवर . द्यायचे र्हायलेत. तेवढं बघा की जरा. वाचताना त्रास होतोय.
24 Feb 2014 - 2:37 pm | मनीषा
कशाचा तमाशा होइल ठावं नाही
अगदी खरं ..
मर्मस्पर्शी कविता!
24 Feb 2014 - 7:07 pm | सूड
झ्याक लिवलंयसा. आसंच लिवत र्हावा !! :)
24 Feb 2014 - 7:09 pm | आतिवास
टोचणारी कविता :-(
24 Feb 2014 - 7:11 pm | धन्या
सुंदर कविता !!!
भाषेचा लहेजा विदर्भातील विशेषतः अमरावती भागातील वाटतो.
24 Feb 2014 - 7:17 pm | सुहास..
खरच ! टोचणारी ..
24 Feb 2014 - 7:27 pm | धर्मराजमुटके
कवितेचं शीर्षक भलतेच आवडले आहे.
मुक्तछंदातील ही कविता आणि तिचे शीर्षक यातुन कवयित्रीने वाचकांना आपल्या मनाप्रमाणे अर्थ काढण्याची मुभा दिलेली आहे.
कवितेचंं कडवं १, ४, ५, ७ आणी ८ हे ग्रामीण ढंगात आणि २ आणि ३ प्रमाण भाषेत हे कवितेतल्या नायिकेची द्विधा मनःस्थिती दर्शवितात.
त्याच त्याच शब्दांची वेगवेगळ्या ओळीमधे पुनराव्रुत्ती करुन कवयित्रीने कमीतकमी शब्दांत जास्तीत जास्त अर्थ॑ सांगीतला आहे.
25 Feb 2014 - 2:56 am | स्पंदना
मी माझ्या धाग्यावर अजिबात प्रतिसाद देत नाही, तरीही आज विचारते "सुचतय एखाद शिर्षक?" समर्पक असं? कडव नं.२ तुम्हाला प्रमाण भाषेत वाटु शकत, कारण ते माझ मन आहे,पण बाकी सगळी तिच्याच भाषेत आहेत. पुनरावृत्ती ही घडत गेली. मनाचा गुंता दर्शवत गेली. ही रचलेली कविता नव्हे. अन हे कल्पिलेलं वास्तव नाही,
कविता घडते. जन्मते. तिला साधारण साफ सफाई ठिक आहे,पण अगदीच बांधत बसलात तर ती कलाकृती घडते, कविता नव्हे.
या कवितेला शिर्षक द्यायची माझी हिम्मत नाही. कुणाच्या फाटल्या भावनेला नाव द्यायचा माझा अधिकार नाही.
तरीही तुमचे धन्यवाद.
24 Feb 2014 - 8:44 pm | आनन्दिता
असलं का लिहितेस गं.. :(
24 Feb 2014 - 9:39 pm | मधुरा देशपांडे
सुंदर
25 Feb 2014 - 2:31 am | किसन शिंदे
लिहीलं कसंही असलं तरी विषय 'नेमका' मांडलाय, त्यामुळेच त्यातला अर्थ नेमका आतपर्यंत जावून पोचतो. :)
25 Feb 2014 - 2:58 am | स्पंदना
धन्यवाद.
मिका कोठे आहात?
13 Apr 2014 - 2:03 pm | चाणक्य
शेवटचं कडवं अंगावर आलं अगदी. नेमकं मांडलयत तुम्ही अपर्णा
13 Apr 2014 - 2:21 pm | ज्ञानोबाचे पैजार
अस वाटत द्याव भिर्र्कावुन हे समाजाच ओझं
घ्यावा खुल्ला श्वास
सोडुन माणुस होण्याची लाज.
समाजात राहुन मोकळा श्वास घ्यायला कधी मिळतच नाही. समाजात वावरणे आणि २४ X ७ कॅमेर्या समोर रहाणे यात काहीच फरक नाही. काहिही केल / झाल तरी त्याची बातमी आणि मग त्या बातमीवर चर्चा.
खरं/ खोट, चुक/बरोबर, चांगल/वाईट, काळं/पांढर अशी प्रत्येक कृतीची विभागणी होते.
जीव नुसता गुदमरुन जातो.
चालायचाच समाजात रहायच तर समुहाचे नियम पाळावेच लागतात.
पण कधी तरी मोकळा श्वास घ्यावासा वाटतो खरा.
13 Apr 2014 - 2:41 pm | नगरीनिरंजन
फारच हृदयस्पर्शी आहे. ओळींच्या द्विरुक्तींमुळे तिचा आकांत आणि असहाय्यता दोन्हीही अधोरेखित होतात.
मस्तच!
13 Apr 2014 - 4:34 pm | प्रीत-मोहर
__/\__
13 Apr 2014 - 6:27 pm | त्रिवेणी
कवितेच नाव ओझं कस वाटेल?
कारण खरच बरेचदा आपण कसले ना कसले ओझ बाळगत असतो.
13 Apr 2014 - 8:46 pm | शुचि
_/\_ :(
15 Apr 2014 - 4:50 pm | drsunilahirrao
ग्रेट !
15 Apr 2014 - 9:20 pm | सखी
सुरेख लिहील आहेस, वेदना आत जाऊन भिडते.
16 Apr 2014 - 5:10 pm | पुणे तिथे काय उणे
खरच. कधि कधि अस वाटत नको तो समाज, नको ति मानस, नको तो सन्सार. बास आपण आपल एकट असाव.जगतना नसेल कोणी कदचित बरोबर पण मेल्यावर ही रडणारे फारसे नस्तिल ना.