नमिताचा क्लास (शतशब्दकथा)

बय्रापैकी जमलय!

अशा अनेक 'नमिता' आठवल्या :-(

ह्म्म्म..

नमिता म्हणजे आम्हाला ही नमिता वाटली:

गोष्ट छान आहे. पण कोणत्या काळातली आहे ?
अलिकडच्या पोट्ट्या पंचविशी झाल्याशिवाय लग्नाचंच काय, लिविनचंसुद्धा नाव काढत नाहीत !

बाकी कथांपेक्षा थोडी कमी परिणाम्कारक वाटली :)

पण नमिताची कथा इथेच संपत नाही...

>> क्रमशः आहे का?

छान जमली आहे. आवडली. कमी परिणामकारक यासाठी वाटली असावी कारण शेवटचा twist बाकीच्या गोष्टींसारखा नाही कारण हि खरी कथा असावी

खूप आवडली कारण अशी एक अर्चना पाहीलेली आहे. अगदी अस्साच किस्सा.

आवडली .
दहावी तली नमिता पण बघतली आहे पण सिंधी होती . :-)

छान कथा आहे!!! जमलंय!!

लेखकाचे नांव बघताच अपेक्षा वाढल्या. आणि पूर्णही झाल्या. जरा सिरीयस होत होतो तेवढ्यात चित्रगुप्तांची नमिता दिसली!

थोडक्यात !

अशा अनेक सत्यकथा पाहिल्या आहेत आजूबाजूला. :(

जमलंय........ शेवट पंच जमलाय ....

गुड...

शतशब्द कथा म्हणजे काय पण? शतशब्दचा अर्थ काय? मध्ये कोणी तरी भली मोठी कथा एकाच दमात संपवली होती. तर ही चार ओळी आहे म्हणुन म्हटले?

छान जमलीये.

मस्त जमलीये. अशा सत्यकथा पाहिल्यात.

>>>> टिकल्याटिकल्यांच्या साडीतली न हसणारी दहावी नमिता…

वाक्य मनाला चटका लावणारं आहे. पण आजच्या काळात तेलाचा व्यापारी नवराही तिला पुढे शिकविण्याच्या मार्गात अडथळा बनणार नाही असा विश्वास वाटतो. दुसरे, तेलाचा व्यापारी आहे म्हणजे व्यवसायात त्याला अकाउंट्स सांभाळणे, व्हॅट, सर्विस टॅक्स, इन्कमटॅक्स आदी अनेक बाबींसाठी घरचीच साहाय्यक मिळू शकेल. लग्न झाले म्हणजे करिअर संपले किंवा डबल ग्रॅजुएशन केले आणि स्वतंत्र नोकरी केली म्हणजेच करिअर घडविले हा विचार अत्यंत चुकीचा आहे. मारवाड्यांच्या बायकांना अत्यंत कुशलतेने घर सांभाळून दुकान सांभाळताना पाहिले आहे. त्या बिचार्‍या शिकलेल्याही नसतात जास्त. त्याच बरोबर मराठी आणि गुजराथी कुटंबात डॉक्टर झालेल्या बायकांना घर आणि मुलंबाळं साभाळतानाही पाहिलेलं आहे.

कथेला, 'शत' ह्या कुंपणात ठेवण्याच्या नादात (कथा इथेच संपत नाही {मग का संपविली?}), तोकड्या विचारांनी, चुकीचे चित्र समोर उभे केले आहे.

कथा नायिका कुठल्या शहरातील आहे हे सांगितलेले नाही पण नवरा 'लातूरचा' (म्हणजे दुय्यम शहरातला. मुंबई-नाशिक-पुण्याचा नाही) 'तेलाचा व्यापारी' दाखवून अकारण असमतोल वाढविण्याचा केलेला चुकार प्रयत्न प्रकर्षाने जाणवला.

शतकथेचा मोह सोडून, कथेतील सर्व पात्रांना आणि घटनांना योग्य तो न्याय देऊन, समतोल राखून नविन पूर्ण कथा लिहावी, अशी विनंती करतो.

श्री प्रभाकर पेठकर यांचे विचार खुप आवडले. करिअर आणि शिक्षण यातिल मेळ साथता यायला हवा

पेठकरांशी कथेबाबत असहमत ( जीवनाविषयी सहमत).
ही कथा हे एक "पॉईंट स्टेटमेंट" आहे. नमिताच्या आयुष्यातल्या एका क्षणाचा फोटो आहे. नमिता पुढील आयुष्यात काय करते (किंवा करत नाही) हे कथेच्या मर्यादेपुरतं गैरलागू आहे.
हे अगदी व्यवस्थित ( शब्दांचा पसारा न वापरता) प्रतीत होते आहे असे माझे वैयक्तिक मत आहे.

'लातूरच्या एका तेलाच्या व्यापाराशी एवढ्या हुषार मुलीचे लग्न झाले आणि तिचे आयुष्य बरबाद झाले' अशा चुकीच्या संदेशाला अधोरेखित केले आहे ते पटत नाही

१००% सहमत

मोठ्या पदव्या घेवून गलेलठ्ठ पगाराच्या नोकऱ्या मिळवणे म्हणजे करिअर. असे समीकरण झाले आहे. एखादा व्यवसाय सुरु करून नावारूपास आणण्यामध्ये खरा कस लागतो.
एखादे किरणा मालाचे दुकान किवा उपहार गुह यशस्वी रित्या चालवणे म्हणजे करिअर नव्हे काय?

धन्यवाद पेठकर.
"मोठ्या पदव्या घेवून गलेलठ्ठ पगाराच्या नोकऱ्या मिळवणे म्हणजे करिअर.
एखादे किरणा मालाचे दुकान किवा उपहार गुह यशस्वी रित्या चालवणे म्हणजे करिअर नव्हे काय? "
इथे मुद्दा तो नाहीच.
"'लातूरच्या एका तेलाच्या व्यापाराशी एवढ्या हुषार मुलीचे लग्न झाले आणि तिचे आयुष्य बरबाद झाले' " असा संदेश अधोरेखित होतो असे मला वाटले नाही... तसे वाटले असते तर ते चुकीचे आहे असेच म्हटले असते.
म्हणजे, मुलगा लातूरचा तेल व्यापारी नसून मुंबईचा तेल व्यापारी असता / कुठल्या इतर मोठ्या शहरातील इतर व्यापारी असता तरी नमिताला तिच्या आयुष्याविषयी त्याक्षणी काय वाटले असते याबद्दल "ही कथा हे एक "पॉईंट स्टेटमेंट" आहे" असे मला तरी जाणवले.

खूप छान जमली हि कथा. अशीच एक नमिता पाहिली आहे जवळून.त्यामुळे कितना दर्द होता हे ये पता है! डोळ्यात टचकन पाणी आणले हो कथेने!

ह्यात लग्न कोणाशी होत आहे आहे हे महत्वाचे नाही, तर त्या वयात college मध्ये जाऊन खूप काही शिकायची,मित्रमैत्रिणीसोबत धम्माल करायची व आपल्या भविष्याबद्दल स्वप्न पाहण्याची एक वेगळीच मजा असते. आणि एका झटक्यात परिस्थिती हे सारे बदलून टाकते.

हि सारी इच्छा नकळत मारून टाकावी लागणे, ह्या सारखे दु:ख कोणतेच नाही.

एक गाणे आठवले :

सो गया, ये जहां, सो गया आसमान सो गयी हैं सारी मंझिले, सो गया हैं रास्ता....
गीतकार: जावेद अख्तर, गायक:अलका-नितीन-शब्बीर, संगीतकार:लक्ष्मीकांत प्यारेलाल, चित्रपट:तेजाब - 1988
http://www.youtube.com/watch?v=L4FmY6tuCcs&feature=share

समाजात बर्‍याच ठिकाणी दिसणारी गोष्ट आहे. पेठकर काकांचा दृष्टीकोन थोडा वेगळा आहे.

आठवलं म्हणून सांगतो. जैन समाजातल्या ओळखीतल्या एकीनं असा छान नोकरी करणारा, व्यवसाय नको असलेला, उच्चशिक्षित मुलगा मिळावा म्हणून लग्न बरंच लांबवलं.
१९९९-२००० साली किराणा दुकानदाराचं स्थळ नाकारलेलं तेच २०११ ला परत आलं. १२ वर्षांनी तेच स्थळ. लग्न झालंय.

रमाबाई रानडे आठवल्या.

तुम्हा सगळ्यांच्या १ गोष्ट लक्षात येत नाही आहे का? लातूरचा मुलगा, नवर्याला धंद्यात मदत, गलेलट्ठ पगार म्हणजेच यश का?या शक्यते बरोबरच
हि शक्यताही असूच शकते कि १२वि नंतर लग्न म्हणजे १७/१८व्या वर्षीच लग्न. फारच छोट वय आहे हे. खूप लवकर आहे. प्रत्येक जन MATURED असतोच अस नाही. नक्कीच घरच्यांनी हिला न विचारता लग्न ठरवलं आहे.
हि tragedy असू शकते.