कानही बधीर आणि सहवेदनाही
नवसाचा बोगस क्लेम
मोदकांच अपचन
मंत्रजागराची तीनपत्ती
आणि मिरवणूकीत सैराटच्या गाण्यांवर
बेधुंद नाचणारा समाज पाहून
विकट हसलो तुझ्या दैवत्वावर
की माझ्या या बांधवांच्या उन्मादावर
समजेनासे झालंय हल्ली सार
हे बुद्धीच्या ईशा ,तुझ्या असण्यात
तरीही हवहवस वाटत काही
उत्सवातली शांतता असेल
उज्वल भविष्याची नांदी
हे उमजेल तो दीन उगवू दे

एका मित्राचे नुकतेच लग्न ठरले आहे. सध्या प्रेमरसात न्हाऊन निघत असल्यामुळे ट ला ट जुळवून रोज तो एक प्रेमकविता करतो. मला कवितेतलं खूप काही कळतं असा त्याचा समाज असल्यामुळे तो आधी मला पाठवतो मग तिला..आज सकाळी त्याने पाठवलेल्या कवितेचे विडंबन करण्याचा मोह मी टाळू शकलो नाही..

मित्राची कविता..

भिडत होती नजर मोहक ती...
माझ्या नजरेस जेंव्हा जेंव्हा...
उमटत होते प्रतिबिंब तूझे ते...
या ह्रुदया मधे तेंव्हा तेंव्हा...

काल खूप दिवसांनी
तुला पावसात चिंब भिजताना पाहिलं..
आणि छत्री मध्ये असूनसुद्धा
माझा मन भलतंच शहारलं.......

जोरदार वाऱ्याने
त्यात अजून कहर करावा
छत्रीचे तीन तेरा वाजवून
त्याने आपला इरादा स्पष्ट करावा....

समोरचा अथांग सागर
जणू पावसाने कुशीत घेतलेला
आता नजरेसमोर फक्त तू...
आणि नजरेत तुझ्या प्रेमाचा ओलावा...

समोरून बेफाम लाटा..
वरून चिंब धारा..
पायाखाली गुदगुल्या करणारी वाळू
अन सर्वांगला शहारणारा वारा...