प्रवास

लहानपणी नेहमी वाटे कधी आपण मोठे होणार!!!
बाबांसारखी brief case घेऊन कधी बरं office ला जाणार
कल्पना साडी नेसून खेळू मैत्रीणी घर-घर
हातात purse आईची आणि बाहुली असे कडेवर

हळू हळू शिकत पुढे शिक्षण आपलं पूर्ण करतो
टप्पे टोणपे खात engineer म्हणून बाहेर पडतो
मग सुरू होतो आपला खरा अनोळखी प्रवास
चालू होतात Campus Placements साठी चकरा आणि वाचू लागतो Classifieds

Written Test, Tech round, HR च्या सापडतो जाळ्यात
काही प्रयत्नानंतर अडकून जातो Corporate च्या विळख्यात
Induction program नी मन अगदी मोहून जातं
घर्-बस-office-weekend हे सगळंच अंगवळणी पडतं

Office सुदधा एक शिक्षणाचं दालन बनतं, भेटतात स्वभाव चित्र विचित्र
खरा फरक लक्षात येतो - कोण colleague नी कुठला सख्खा मित्र
project,client,technology; सारखं असतं deadlines च tension
भविष्याची काळजी वाटते; अधून मधून असतंच recession
त्याच त्याच कामाचा काही वर्षांनी कंटाळा येऊ लागतो
सुखी वाटतात पुर्वीचे दिवस जेव्हा कधी मागे वळून बघतो

आता वाटतय मोठं होण्यात कहीच नाही मजा
बालपणातच आनंद होता, मोठं होणे म्हणजे नुस्ती एक सजा
नव्ह्ती कसलीच काळजी, कटकट नी भविष्याची चिंता
पुढे काय करायचं, काय होईल असा कसलाच नसे डोक्याला भुंगा