सांज स्वीकारली

सुरेख!!
प्रचंड अर्थ आहे कवितेत. फारच सुंदर!

उषा किलबिलणारी, निशा दरवळणारी
मागे घुटमळणारी, मीच सांज स्वीकारली!

उषा भैरव वहाते, निशा मालकौंस गाते,
माझे मारव्याशी नाते, मीच सांज स्वीकारली!

सुप्पर्ब!!

- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

खूप खूप आवडलेली कविता ! तुमच्या प्रतिभेला दंडवत !!!

कवितेचा आशय आवडला. तुमची प्रतिभा अशी सदैव फुलत राहो हीच इच्छा ....

उषा भैरव वहाते, निशा मालकौंस गाते,
माझे मारव्याशी नाते, मीच सांज स्वीकारली!

क्या बात है!!!!

आणि तो असलेली द्विपदी विशेष आवडली.
(आस्वादक)बेसनलाडू

सुंदर!!

खुप सुंदर कविता आहे. खुप आवडली.

अजून विचार करतो आहे.

निरागस-अल्लड उषा एकीकडे, रसिक-प्रौढ निशा, पण कवयित्री निवडते ती विचलित करणारी थोडीशी करुण संध्या.

संध्या ही दिवस आणि रात्र यांच्या मध्ये घुटमळणारी (हेलकावणारी) वेळ. पण तशीच उषा ही रात्र आणि दिवस यांच्यामधली संधिकालीन वेळ...

उषा ही गाढ निद्रेपासून जागृतीकडे जाणारी म्हणून उमलणारी-प्रसन्न म्हणावी, तर इथे रात्र प्रत्येक कडव्यात सौदर्य लेऊन आलेली आहे. फारफारतर उषा एका धुंद आनंदातून दुसर्‍या धुंद आनंदाकडे नेणारा सांधा आहे. पण मग संध्यासुद्धा उलट्या दिशेने तसाच सांधा आहे. पण कवयित्रीला तो संधिकाल मग्न-करुण करतो. कवयित्री असे म्हणते ते पटते, पण "असे कारुण्य का?" हा विचार गुलदस्त्यात आहे.

अजून विचार करायला लावणार्‍या कवितेबद्दल धन्यवाद.

फारच सुंदर आणि अर्थपुर्ण कविता. खुप आवडली.

सुरेख आहे कविता!

खरचं खुप सुंदर कविता लिहीली आहेस.

समिधा
(चांगल्या मैत्री सारखे सुंदर दुसरे काही नाही.)

सुंदर कविता ..

नको किरण कोवळे, नको चांदणसोहळे
माझे आभाळ वेगळे, मीच सांज स्वीकारली! ... खूपच छान

सहसा कविता वाचत नाही. पण कशी कोण जाणे आज वाचली.
खूप आवडली. प्रत्येक कडव्यातील सकाळ आणि रात्र यांतील वेगळेपण आणि स्वीकारलेले/निवडलेले तिसरेच.
छान कल्पना.

खराटा
(रंग माझा वेगळा)

उषा भैरव वहाते, निशा मालकौंस गाते,
माझे मारव्याशी नाते, मीच सांज स्वीकारली!

खूप सुंदर कविता!!

कवितेत आलेले शब्द आणि कविता केवळ सुंदर...!!!

चांदण्याचे दिवे, चांदण सोहळे,
रम्य लावण्याची उषा,
भुपाळी सुर उषा,
भैरव वाहते उषा,

आवडले !

-दिलीप बिरुटे

नको किरण कोवळे, नको चांदणसोहळे
माझे आभाळ वेगळे, मीच सांज स्वीकारली!

वा .. आवडले.
स्वाती

मस्त कविता..

प्रभाती किरण नवे, रात्री चांदण्यांचे दिवे
पुसता तू, 'काय हवे?' मीच सांज स्वीकारली!

नको किरण कोवळे, नको चांदणसोहळे
माझे आभाळ वेगळे, मीच सांज स्वीकारली!

हे विशेष आवडले.

राघव

मस्तच क्रान्ति ताई ...

उषा भैरव वहाते, निशा मालकौंस गाते,
माझे मारव्याशी नाते, मीच सांज स्वीकारली!

या ओळी सुंदरच..

क्या बात है क्रान्ति........ !!
अप्रतिम !!
मीच सांज स्वीकारली...... अहा !! जियो !!

आणि अर्थगर्भ कविता. अतिशय आवडली.

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

कविता आवडली.
शुभेच्छा