(आपण...)

> काव्य स्वतः कशा करावे आपण?
> आयत्या जमिनी या कसावे आपण...
हे विडंबनकाराचे शल्य.

> कुणी जरी प्रतिसाद टाकले नाही;
> ...
> किती जगाला इथे छळावे आपण...
आम्ही प्रतिसाद न टाकताही वाचतो, बहुतेक (कधीकधी स्वगृहाच्या पहिल्या पानावरून सरले, तर नाही वाचणे होत.) तर जरूर छळा.

हं - हे बरे लक्षात आले. गझलेचे प्रत्येक कडवे स्वतंत्र असते हे माहीत होते, पण प्रत्येक ओळ स्वतंत्र मिसळून वाचता येते, हा आज साक्षात्कारच झाला मला! उदाहरणार्थ :

> काव्य स्वतः कशा करावे आपण?
> विडंबन हे पाडत रहावे आपण...
>
> कुणी जरी प्रतिसाद टाकले नाही;
> वाचकालाच दूषण द्यावे आपण...
>
> लिहिणार्‍याचा कुठे का दोष असतो?
> मनी येईल ते खरडावे आपण...
>
> इतरांसाठी थोडे आपण लिहितो?
> मान्य कशाला ते करावे आपण?...
>
> असेल चुकले कधी कधी अपुले पण
> किती जगाला इथे छळावे आपण...
>
> 'केश्या' मेल्या तुला कसे ना कळते
> आयत्या जमिनी या कसावे आपण...

विडंबन आणि विडंबनाचे विडंबन झकास!
स्वाती