व्यसन

एकंदरीत मोबाईल हा अनेक व्याधींचं मुळ आहे.
मी पण मोबाईल भरपुर वापरतो. एखादी गोष्ट मोबाईल वर करायला जमत नसेल तरच लॅपटॉप वापरतो.
(आणि मोबाईल वर मोठे वाचन आणी कमेंट करायला त्रास होतो म्हणून मिपावरचा वावर कमी झाला आहे)
आमच्या सारख्यांना मोबाईल वापर कमी करणे हे मोठे आव्हान होऊन बसले आहे.
"राजा वेळेत झोपी जा , रात्र मोबाईल रुपी वैऱ्याची आहे !"

या व्यसनाची सुरुवात असल्याचं (किंवा व्यसन लागले असल्याचं) जाणवतंय.
कळतंय पण वळत नाही अशी परिस्थिती आहे.
(हा प्रतिसाद बसमध्ये मोबाईलवरच टाईप करतोय :/ )

वळायलाच हवं!!

काही वर्षांपूर्वी कुटुंबासोबत सोलापूरहुन मुंबईला जात होतो.मी व पत्नी दोघांचे बर्थ आरक्षण होते .कन्या लहान होती व तिच्या आरक्षणाचीही गरज नव्हती. मला साईड बर्थ मिळाला व पत्नीला मिडल बर्थ मिळाला. झोपायची वेळ झाली तेव्हा पत्नीची होणारी गैरसोय पाहुन खालच्या बर्थवर असलेली एका टीनेज युवतीने तिचे बर्थ पत्नीला ऑफर केले. ती म्हणाली कि मी तशीही रात्रभर मोबाईलवरच असते व तसेही झोपणार नाही मी. मुलीला झोपु द्या. तिची आईही बाजुच्याच बर्थवर झोपली होती ती ही म्हणाली कि हो हो झोपु दे. ही तशी रात्रभर जागीच असते. हे ऐकुन एकाच वेळी बर्थ दिल्यामुळे आदर ही वाटला व न झोपण्याचे कारण ऐकुन कणव ही वाटली.

वरील सर्वांशी सहमत.
लॉकडाऊन नंतर मोबाईलचे वेड खूपच वाढले होते, आता प्रयत्नपूर्वक कमी करतो आहे. मोबाईल शक्यतो रात्री झोपताना बघतो त्यामुळे या वेळेत पुस्तके वाचणे, किंवा टिव्ही बघणे करतो. आता सकाळी लवकर पण उठत आहे म्हणजे रात्री झोप वेळेवरच येईल.
लेख आवडला.

व्यसनच म्हणायचं, आणखीन काय?
रस्त्यावरुन जाताना पाहतो, टू व्हीलर वाले जरा बरे, त्यातल्या त्यात मुली कानात हेडफोन घालून वरुन स्कार्फ बांधून त्यावर हेल्मेट असा जामानिमा करुन सतत बोलत असतात, स्वीगी, झोमॅटोवाले तर चालत्या बाईकवर मॅप्स वगैरे ऑपरेट करत सतत हेडफोनवर बोलत असतात. ऑटोरिक्षा वाले हँडलच्या वर लावलेला मोबाईल पाहत बोलत चालवतात. ड्रायव्हींग करत मोबाईल वापरण्याचे सगळ्यात जास्त प्रमाण आहे खाजगी कार्स चे. कार चालवताना नॉर्मली एक हात मोकळा राहू शकतो, कारमध्ये मोबाईलवर बोलत असलेले बाहेरच्यांना सहसा दिसत नाही ह्याचा फायदा घेतला जातो. स्टेआरिंग वरच्या एका हातात मोबाईल पकडून गाडी चालवणारे कित्येक दिसतात. सिग्नलवर तर सोडा, ट्राफिकमध्ये जरा थांबले तरी तेवढ्यात मोबाईल हाताळून घेतला जातो. मला एक कळत नाही, इतके काय कंटीन्युअस कनेक्टेड राहावे लागते? आर्मीचे कमांडो किंवा एसपीजीवाले सोडले तर इतके सतत कनेक्टेड राहण्याची गरज असणारा पेशा दुसरा नसावा. अगदी मोठमोठे डोक्टर्स, बिझनेसमन ह्यांना गरज असते पण ते लोक ड्रायव्हर्स ठेवतात सरळ. बाकी ट्रक ऑपरेटर्स किंवा कमर्शिल ड्रायव्हर्स ना हायवेवर चालवताना कनेक्टिव्हिटी लागते पण तेही छोट्या डब्बा फोनवर भागवतात. खाजगी गाडीचे स्वतः ड्रायव्हिंग करत असताल तर तेवढा वेळ फक्त ड्रायव्हिंगला देण्याची गरज आहे. त्यातल्या त्यात आपल्या देशासारखी बेशिस्त वाहतूक आजूबाजूला असता डोळ्यात तेल घालूनच ड्रायव्हिंग करण्याची गरज असताना हे मोबाईल वापराचे काय फॅड चालुय ते कळत नाही.
ट्राफिकवाल्यानी काहीही दयामाया न दाखवाता कुणीही असला आणि ड्रायव्हिंग करताना मोबाइलचा कुठल्याही प्रकारे (हॅन्डसफ्री, टेक्स्टींग, ब्रावसिंग, कान खांद्यात पकडून, पिलियनने फोन पकडून) केलेल्या वापरावर जबर दंड जागच्या जागी केल्याशिवाय पर्याय नाही.

व्यसन आता संक्रमित रोगात...परिवर्तीत झाल्या सारखे वाटते. महामारी पेक्षाही भयंकर.

पहिला मोबाईल १९९५ मधे बघितला. आमचा एक मित्र नवीन लग्न झालेला. बायको व मोबाईल बरोबरच आले. बार मधे बसलो होतो "अजी म्या ब्रह्म पाहीले" प्रमाणे सर्वच जण मदिरापान सोडून मोबाईल पुराणात भान विसरून गेले.त्यावेळेस सोळा रूपये प्रती मिनीट काॅल दर होती.

आता घरातल्या घरातच प्रत्येक जण आपपापले मोबाईल घेऊन बसलेले दिसतात. तंत्रज्ञानाचा अतिरेक झालाय असे वाटते.

आगोदरच फ्रोजन शोल्डरचा रोगी असल्याने दररोज खुल्या व्यायाम शाळेत जाऊन नाॅटिकल व्हिल वर व्यायाम करतो. मोबाईल काळाची गरज आहे म्हणून गरजे पुरताच वापरतो.

सुरुवातीला सोय म्हणून बरे होते, आता वाटते मानवजातीवर आलेले सर्वात मोठे सावट आहे हे.
तुम्ही लिहील्याप्रमाणे परिस्थिती अनेक घरांमधे झालेली आहे. सासू-सासरे तर फार लांबची गोष्ट, हल्ली स्त्रियांनी नवरा आणि मुलांना प्रेमाने, वेळच्यावेळी स्वयंपाक करून खाऊ घालणे सुद्धा सोडून दिलेले प्रत्यक्ष बघून हसावे की रडावे, कळेनासे झालेले आहे.

ताडी,दारू,अफू,मोबाईल प्रमाणात ठेवल्यास आनंदच.
शिवाय रोग आणि उपचार मिरवणे यांची चलती आहे. माझ्याकडे पैसे आहेत आणि महागडी वैद्यकीय सेवा घेऊ शकतो,कशी घेतली हे सांगत सुटणे ही प्राशन आहे.
असो.