बघ तुला आठवण येते का ?

(सौमित्र ह्यांच्या 'बघ तुला माझी आठवण येते का' ह्या कवितेच स्वैर विडंबन करण्याचा एक प्रयत्न)

कर्जवसूली साठी येणारे गूंड खिडकीत उभ राहून पहा
बघ तुला घेतलेल्या ग्रुहकर्जाची आठवण येते का?

खिडकी बंद करून घे. दिवे पंखे मालव.
सर्व नळ बंद करून टाक.
बघ तुला घेतलेल्या ग्रुहकर्जाची आठवण येते का?

थडथडणार काळीज जागेवर आणायचा प्रयत्न कर.
डोळे मीटून घे. देवाचा धावा कर. राम रक्षा म्हण.
नाहीच आठवली तर भीमरूपी महारुद्रा म्हण.
बघ तुला घेतलेल्या ग्रुहकर्जाची आठवण येते का?

मग हळूच मागच्या दाराने बाहेर पड.
चालत रहा भिती कमी होईपर्यंत.
ती कमी होणार नाहीच. मग घरी ये.
साडी बदलू नकोस. चपलाही काढू नकोस.
पून्हा त्याच खिडकीत ये. हळूच खात्री करून घे.
कर्जवसूलीचे गूंड गेलेले असतील.
बघ तूला घेतलेल्या ग्रुहकर्जाची आठवण येते का?

आता परत बेल वाजेल. धाडकरून दरवाजा उघड.
तुझा नवराच असेल.
त्याच्या हातातली पिशवी खसकरून ओढून घे.
(ते बघून) चप्पल बहुदा तो स्वतःच काढेल.
तो विचारेल तूला तूझ्या रागवण्याच कारण.
मग म्हण नशीबच फूटलय.
चहा कर. त्याच्यासमोर आदळ.
तो टी व्ही वर आज तक लावेल. ते तू बदल.
कहानी घर घर की लाव.
बघ आता तरी त्याला बूडवलेल्या ग्रुहकर्जाची आठवण येते का?

समाप्त
(चू भू द्या घ्या)