शेतकरी राया..

शेतकरी राया...

अपुला शेतकरी राया, शेती प्रेमाची करतो..
अवघ्या भुकेल्या जनांची, ओंजळ प्रितीने भरतो..

अपुला शेतकरी राया, नांगर ओढतो जोमानं..
पिक हलते डुलते, शेती खुलते प्रेमानं..

अपुला शेतकरी राया, धनधान्य खुलवितो..
सार्या जगाचा तो बाप, जगी प्रेम फुलवितो..

अपुला शेतकरी राया, कर्जाखालीच राबतो..
पर्जन्याच्या वाटेवर, तोच एकला थांबतो..

अपुला शेतकरी राया, रोज जगतो मरतो..
जगा धान्य पुरवूनी, पोटी भाकरी भरतो..

अपुला शेतकरी राया, संसाराचे सोने करतो..
जगा सुखी करवूनी, स्वत: गरिबीमधे झुरतो..

अपुला शेतकरी राया, शेवटी आत्महत्या करी..
जगा फुलवूनी सार्या, दैवत्वाचा रस्ता धरी..

प्रिय शेतकरी राया, आत्महत्या नोको करू..
अमुच्या पापी वृत्तीमुळे, नोको स्वर्गाला त्या धरू..

केला आम्ही मोठा गुन्हा, विसरलो तुझे प्रेम..
अमुच्या स्वार्थापायी तुला, दिला कवडीमोल दाम..

सरली माणुसकी आता, विरला आंधळा विश्वास..
आज सर्वांनाच हवा, अजब श्रीमंतीचा घास..

तुच आमचे आयुष्य, तुच आमचा विश्वास..
अवघ्या जगी जनतेचा, तुच असशी तो श्वास..

तूच माऊली अमुची, तुच अमुचा तो बाप..
तुझ्याविना अवघी पृथ्वी, जगी करेल विलाप..

तुझ्या कष्टाची भाकरी, आम्ही प्रेमानं ती खाऊ..
जगा जगवूनी सार्या, नोको सोडून तू जाऊ..

तुझ्यापाशी मी मागतो, तुझ्या जीवाची ती भिक..
तुझा लाडका पोर मी, भारताचा नागरिक..

इतके बोलून थांबतो, संपवतो माफीनामा..
सार्या जनतेची हाक, करतो तुझ्यापायी जमा..

ऐक आमुची ही हाक, ऐक आमुचे गाऱ्हाणे..
अमुच्या संग तुही विण, नवयुगाचे तराणे.. नवयुगाचे तराणे...