कंच हिरव्या ओल्या गाली
मधुमती फुलांचा बहर फुलवि
मोहक धरती आर्जवि हसती
घननिळा बरस..मी एक प्यासी
क्षितिजावर मग तो ही झुकला
शामल देहि कवळुनि तिजला
चुंबुन म्हणे त्या गौरीला
तुज ओटी माझा अंकुर रुजला
नव यौवना ती धरा बहरली
अंग अंग कांतिही भरली
पर्जन्याच्या सहस्त्र स्पर्शी
नव जन्माने तृप्त जाहली
प्रतिक्रिया
23 Jul 2016 - 5:24 am | एस
रविकिरण मंडळाची आठवण आली.
23 Jul 2016 - 11:21 am | आदूबाळ
+१
अगदी. मध्येच एखादा उर्दू / फारसी शब्द घालणे वगैरे तर एकदम फिट्ट. कविता आवडली.
23 Jul 2016 - 9:00 am | नाखु
ही कल्पना फार फार आवडली
23 Jul 2016 - 9:00 am | खेडूत
छान झालीय कविता..!
23 Jul 2016 - 9:02 am | जव्हेरगंज
23 Jul 2016 - 9:04 am | अत्रुप्त आत्मा
का बात! बहुतै खुबै रचायी है जी ये कविता!