सावली

पोटा पेक्षा मोठा
कसलाच नाही
गुन्हा
चिपाटा सारखी
छाति
त्यात कसला पान्हा।

भेगाळलेल्या
भुईच्या खुणा
अंगभर् वाहते
अल्बम मधली
हसरी ,लाजरी
माय कुठ राहते?

लव्हाळा सारखा
तरणा बाप
पराठी सारखा
खंजर होतो
निधड्या छातीत
आग घेऊन
डोळ्यांत डोह
दाटूंन राहतो।

नदी काठचे
अटले झरे
शिवार मरणासन्न झाले
पाहणी साठी
राजे आले
हिरवे कुरन
चरुंण गेले

तुमच्या खोलीत
गारवा आहे
बाग ही तुमचा
हिरवा आहे
आमचिच कशी
धूळ पेर झाली?
इथ्,कुणाची
माय व्याली?

भरल्या दिशी
चिंध्या खोसुन
शेतात जातात
या पोरी
आदानीच्या लेकानो
पिकुन बघा
मन भर ज्वारी

कणसा सारखी
मान मोडून
धरणीला पाय
रोऊन बसतो
पॅकेजच्या घोषणा
होतात
आमच्या छातीत
काटा धसतो।

वामनाची पिलावळ
ही
हिरव्या हिरव्या
करतात बाता
गढ़ी खोदा
मढे उकेरा
शोधा कुठ
गांव होता?

कशी झाली ,ही
माय नागडी?
कुणी ओढला
तिचा पधर?
शेतकरी
माय बाप
उगाच कशाला
दावता आदर?

बेडका सारखे
डराव डराव
माध्यमांचा
पुर लोटतो
उभ्या दारी
आब्रु काढता
मरण दारी
येऊन भेटतो?

आवळलेल्या श्वासाना
दोरिचा ही आधार वाटला
माझा राजा
मुक्त झाला
म्हणून तिचा
कंठ दाटला

भुकेल्या गिधड़ाना
नदि काठ सोपा होता
लटकलेल्या
सावली भोवती
गाड्यांचा ताफा होता।

दरिद्री हे जीन माय
नाही कधी
तुला विकल
बांधावरच
एक झाड़
पात्या सह
कस झुकल??

संतोष तांदळे