पाऊस....तो ....

वैशाख वणवा मनांत माझ्या, दोन पावसाळे आले,
येउनी त्यांनी जीवनी मला, अर्थी दोन्हीं भिजवले !!

कोसळत्या सरीबरोबर रूप , सखये असे बरसत गेले,
तुला स्वतःत सामावताना , आकाश हाती आले !!
वैशाख वणवा मनांत माझ्या ..............

कुंतलात मुख अवचित, मेघ दाटुनी आले
स्वर्गसुखास करीत खुजे, तेंव्हा भूमिगंध बरसले !!

त्या वर्षावास जसे मी , तुझ्याबरोबर अनुभवले,
थांबता पाऊस ते दु:खही, मी मदिरेसवे रिचवले !!

तळ्याकाठी रडे प्राजक्त, मुकी का सान झुले,
बहारही मग सोडी धर्म, विषन्न पाने फुले !!
वैशाख वणवा मनांत माझ्या ..............

तोही बरसला पाऊस, मन ज्याला न विसरले,
पहिल्यासवे त्याचेही , हृदयाने स्वागत जंगी केले !!

पहिल्यासवे कोसळला परी, चिंब मन ना जाहले ,
वैशाखाचा ओतत बहार, त्याने वेगळेपण मात्र राखले !!

घेताना निरोप सखे दोघांचे, होते नेत्रही ओले,
दोघांच्याही नयनी अश्रूंस, सखे रुप सरींचे आले !!

हसत होते ओठ फसवे, दिठी हात जेंव्हा सुटले,
चालू लागलो वाट वेगळी, पापण्या पाऊसपण जपले !!
...............................पापण्या पाऊसपण जपले...
वैशाख वणवा मनांत माझ्या ...................

श्री. साजीद यासीन पठाण