गाठोडं

अंथरूणावर पडताना जाणवते मला अपेक्षांचे ओझे
तेवढेच जड झालेले चिंतेने भरलेले गाठोडे,

चिंता असतात रोजच्या जगण्यातल्या.
चिंता असतात न सुटलेल्या प्रश्नांच्या
चिता राहून गेलेल्या महत्वाच्या कामाच्या,

अपेक्षा असतात भविष्यातल्या प्रगतीच्या,
अपेक्षा असतात स्वप्नपूर्तीच्या,
अपेक्षा असतात उज्वल यशाच्या,

आशा दरवेळेस असते की उदया या सार्या चिंता सुटतील
स्वप्नातल्या वैभवावर प्रगतीचे इमले चढतील
सुख आपल्या पुढ्यात पायघड्या घालतील

वाटते देव दयावान होईल आणि चिंता माझ्या मिटतील
लाॅटरीच्या तिकिटासारखे सर्व प्रश्न झटक्यात सुटतील

पण असे काही होत नाही
दिवस सुने जात नाही

आजची कितीतरी कामे माझी उद्यावर जातात
उद्याची माझी कामे परवावर जातात
विनाकारण नकारघंटा वाजतच राहतात

कामे करण्यासाठी माझी तगमग होत असते
कामे टाळण्याची मनाची धडपड होत असते

मनात असली तरी काही कामे अर्धवटच राहतात
स्वप्नातल्या इमल्यांना सुरूंग लागत राहतात

नसतो कधी पैसा तर नसतो कधी वेळ
जुळवून आणतो दोन्ही तेव्हा माणसं करतात खेळ

म्हणून मनात असले तरी कामे काही होत नाही
भरवसा नसतो उद्याचा पण मन आशा सोडत नाही

चिंताच्या गाठोडयांची आता झालीय मोठी उशी
स्वप्नातल्या उद्याच्या त्या सार्याच आहेत साक्षी