पाखंडी लोकांच्या प्रश्नांचे उत्तरे

गोची पुर्णविरामाची!
पुर्णविराम पाहून अनेकाना उत्स्फुर्त आनंद झाला.
प्रत्यक्षात त्यांची 'गोची' झाली. असे कुत्सितपणे मी म्हणत नाही.
तेच या ठिकाणी म्हणतात

अनेक चळवळींमधे हीच गोची होती. एकदा भुमिका घेतली की त्यात बदल करणे समाजमनाला रुचत नाही. प्रतिमा तयार झाल्यावर त्याला तडा जाउ नये म्हणुन अंतर्विसंगती पचवाव्या लागतात. कधी समाजच तुम्हाला तस करु देत नाही. ...
एक प्रसंग आठवतो. आठ नउ वर्षां पुर्वी असेल. अंनिसच्या मिटींग मध्ये एका कार्यकर्ता मित्राने टीकेची झोड उठवली . " निरंजन घाटे तुम्ही सुद्धा?" स्टाईलने. मग स्यूडो सायंटिस्ट, भंपक विज्ञानवादी अशी विशेषणे लावायला सुरुवात केली. थोडक्यात सगळ्यांनी त्यांना वाळीत टाकले. मी खालील मुद्दे मांडले
... परिणामी मी निरंजन घाट्यांची वकिली करतो म्हणून मलाच वाळीत टाकायला सुरुवात केली....

ज्यांनी(नाडीग्रंथांच्या विरोधाची) पालखी अनेक वर्षे खांद्यावर वाहिली त्यां अंनिसनी वाळीत टाकल्याचे वैषम्य त्या पुर्णविरामातून आले असावे.

एरव्ही हॅहॅहॅ हे बाकी खर ब्वॉ! मनोरंजन करता करता चिकित्सेला प्रवृत्त करण्याचा कुटील डाव ही आमच्या मनात असतो.

आम्ही फक्त संशयाचा किडा सोडण्याचे काम करतो

.
आदी वक्तव्य हिरीरीने करणारे इतके अबोल होते ना!

अस्तित्त्वात नाही' असे सिद्ध करणे हे चिकित्सकाचे उत्तरदायित्त्व ठरते.
आपण म्हणता ते अगदी बरोबर आहे.
उजेड, उष्णता आहे हे सिद्ध करता येते.
नेमके तसेच नाडीग्रथाचे ताडपट्याच्या रुपात अस्तित्व आहे.
त्यातील मजकुरची शहानिशा जो ते ग्रंथ पहातो. त्या प्रत्येकाला करता य़ेते, नव्हे तो प्रत्येकजण आपापल्यापरीने स्वतःचे नाव, जन्मदिनांक व अन्य माहितीची १०० टक्के शहानिशा मान्यकरूनच पुढील काळाचे भविष्य कथन ऐकायचे का नाही ते ठरवतो. त्यामुळे नाडीग्रंथ अस्तित्वातच नाहीत हा दावा करणाऱ्या अंनिस समान विचारकांवर आपण म्हणता त्या चिकित्सेचे उत्तरदायित्व येते. ते आपण अमान्य करू शकत नाही.
अंनिस किंवा तत्सम विचारकांना ते ही मान्य आहे, त्यावर १५ वर्षांपुर्वी डॉ.दाभोळकर, डॉ.नारळीकर आदींनी आपले विचार व्यक्त करून प्रकाश काका, मा.श्री. रिसबुडांच्या पुढाकाराने शोधाला सुरवात ही केली. सातारचे शहा ज्यांनी नाडीग्रंथांचे अस्तित्व व महत्व आपल्यापाशी मान्य केले. त्यां व ओंकार पाटील यांचा तो इतिहास आपल्याला साद्यंत माहित आहे. ओंकारांनी फक्त संभाषण टेपकरून आपल्याकडून माहिती काढून ती आपल्याला ताडपट्टीतून सांगितली जातेय असे भासवतात असा घिसापिटा आक्षेप घेतला. पण प्रत्यक्ष ताडपत्रांची त्यातील मजकुराची शहानिशा करायची टाळली. कै. रिसबुडांच्या सांगण्यावरून मला त्यांनी भेटायचे ही टाळले. कारण मग मी त्यांची तेथल्या तेथे त्यांना दिल्या गेल्या वहीतील मजकूर व तीच ताडपट्टी परत नाडी केंद्रवाल्यांना काढाय़ला लावून नाडी केंद्राच्या लोकांव्यतिरिक्त तमिळ जाणकार त्रयस्थांच्या मदतीने ताबडतोब शहानिशा करून त्यांना - पर्यायाने अंनिसला - ज्यांनी मला ५ लाखाचे तेंव्हा जाहीर आव्हान दिले होते - त्यांनी मिळवलेल्या पुराव्याची सत्यता काय ते दाखवून दिले गेले असते. पण त्यांचा तेंव्हा नकारचा पवित्रा व आज ही आपल्यासारखे विचारक नाडीच्या सत्यतेची 'अस्तित्वाची' कसोटी घ्यायला नाकारता असे हे नाकारणे किती दिवस तुम्ही ढकलत नेणार. आता आपल्याला अस्तित्वाला धक्का पोचायला लागला आहे. कारण हैयो हैयैयों सारख्या भाषातज्ज्ञांनी ताडपट्टीताल प्रत्येक ओळीओळीचा शोध घेण्याला सुरवात केली आहे. त्याचा प्रत्यय आपणास यंदाच्या उपक्रम दिवाळी अंकातील त्यांच्या लेखवरून आला आहे. त्यातील मजकूराची व कथनाची शहानिशा आंतरराष्ट्रीय स्तरावरील इंडॉलॉजीचे लोक करू लागले आहेत.

रिटे किंवा घासकडवी म्हणतात त्याप्रमाणे 'पाश्चात्य शास्त्रीय मासिकांत जेंव्हा नाडीग्रंथांना मान्यता मिळेल तेंव्हा आम्ही ते मानायचे का नाही ते ठरवू'. आश्चर्य असे की जी गोष्ट भारतातील आहे, ती सत्य किंवा शास्त्रीय आहे किंवा नाही असे ठरवणे परदेशातील शोधकांनी का ठरवावे. आम्हा भारतीयांचे ते काम आहे.
पुर्वी प्रा. गळतग्यांनी डॉ. नारळीकारांना म्हटल्याप्रमाणे गॅलिलिओच्या दुर्विणीतुन समोरील 'पाखंडी व मुर्दाड सत्य' पहायलाही तयार नसलेल्या धर्ममा्र्तंडांची इतिहासात गणती होत नाही. आपणाला तसे व्हायला नको असेल, नाडी ग्रंथांचे अस्तित्व अमान्य करायचा हेका सोडा. पुर्वग्रह सोडा. निर्मळ मनाने प्रत्यक्ष पुरावा तपासायला पुढे या. आत्तापर्यंतच्या शास्त्राला मान्य होणाऱ्या अनुभवांपेक्षा काही नवीन अनुभवायला येत असेल तर तोंड देखले अमान्य करू नका. पुढील काळ आपल्याला माफ करणार नाही. नाडी ग्रंथांच्या अस्तित्वाला नाकारून आपण एक ऐतिहासिक चूक पुन्हा उगाळता आहात.
नाडी ग्रंथ महर्षींनी, पर्यायाने नाडी केंद्रवाल्यांनी अंनिसचे किंवा जगातील बुद्धिवादी मंडळींचे वाकडे केलले नाही. ना त्यांनी लाखोंचे बक्षिस ठेवले आहे किंवा नाडीग्रंथांना पुढे करून आव्हानाचे दंड थोपटले आहेत.
माझ्यावर व या पुढे हैयोंवर व्यक्तिगत आरोप वा निंदा करून काही उपयोग होत नाही हे आपण जाणता. मी ही एक दिवस नाडी ग्रंथांना थोतांड म्हणूनच सामोरा गेलो होतो. आपण, मित्र प्रकाश घाटपांडे आणि आणखी कोणी एकत्र येऊ इच्छिणाऱ्यांनी सचोटीने नाडी ग्रंथांचा अभ्यास करावा. नाडी ताडपट्यातून जे वर्णन तिथल्यातिथे पडताळता येते ते त्याची तपासणी करायला काय हरकत आहे?
एकाद्या केंद्रात कार्यकऱ्त्यांचा फौजफाटा घेऊन जायचे व केंद्रातील कर्मचाऱ्यांना ज्यांना नीट संभाषण देखील करायला येत नाही अशांशी मोठ्या आवाजात वाद घालून त्याला भंडावून सोडायचे. तमिलभाषा व कुटलिपी आम्हाला येत नाही अशा तोकड्या सबबी सांगुन त्या ताडपट्यात काय लिहिले आहे याचा छडा न लावताच प्रत्यक्षात काहीही अभ्यास न करता आम्ही 'जिंकलो' असे म्हणायचे. त्याचे परिपत्रक काढून प्रसिद्धी माध्यमांतून शेखी मिरवायची की लगेच नवीन सावजाला घेरायला पुढे चालू. असे किती दिवस करणार?
डबलबार बंदुकीने उंदराची शिकार करणाऱ्या आढ्य शिकाऱ्याचे रुपचित्र मी पहातो. नाडी ग्रंथ असा पिटुकला उंदीर नाही. हे आता पर्यंतच्या नाडी वाचून आलेल्या हजारोंच्या अनुभवावरून आपण जाणता. तो प्रत्येक जण खोटे बोलतो असे तुम्ही किती वेळ म्हणणार?
नाडीग्रंथाच्या उत्साहावरच्या विरजणाचे श्रीखंड होऊन आता वर्षे लोटली.

अहो मला काय पडलीय विरोघकांनी नाडीला नावे ठेवली तरी.
नाडीमहर्षींच्या कार्याची ओळख जनसामान्यांना करून देणे इतकीच माझी भूमिका आहे. पण त्या निमित्ताने नाडी ग्रंथांना थोतांड म्हणायची संधी काही संस्था व विचारवंत घेतात त्यांच्या (खोटेपणाच्या ) ताकाला जाऊन (प्रत्यक्ष तपासणीत ताडपट्यातील तमिळलेखन तपासायचे) भांडे लपवणाऱ्या वृत्तीला जोरदारपणे उत्तर दिले गेले नाही तर ते अयोग्य ठरेल असे वाटून लेखन प्रपंच.

इन फॅक्ट, वन्स अगेन विनंती
मादाम,
'सर्वव्यापी' या आपल्या नामविधानाला शोभेल असा नाडी ग्रथांचा अनुभव गाठी असेल तर आपल्या लेखन भावविश्व प्राजक्ताचा दरवळ सर्वार्थाने सर्वव्यापी होईल.